Op fruit, groente en andere producten moet vermeld worden hoeveel kilometer ze hebben afgelegd, bepleit het Vlaamse Europarlementslid Bart Staes (Groen). De rode of groene sticker maakt consumenten dan duidelijk welke producten vervuilend zijn voor het milieu. "Bessen uit Nieuw-Zeeland zijn veel slechter voor het milieu dan uit eigen land", verduidelijkt Staes zondag in VRT-programma De Zevende Dag. "Voor een calorie ijsbergsla uit de VS is 127 calorie energie nodig om hem hier te brengen." De Vlaming, die in het Europarlement samenwerkt met GroenLinks, bestrijdt dat de kilometers moeilijk te berekenen zijn voor producten met meerdere groenten en fruit.
Om Steven Schepers op dit blog te citeren: "Bart Staes is een groene jongen, maar werd al tweemaal door zijn collega's in het europees parlement als beste Europarlementariër verkozen." Dat moet op zijn minst te denken geven;-)
De kilometers zijn het probleem niet en Staes geeft het zelf toe. Het gaat om de totaal verbruikte energie en uitstoot per eenheid. Verder is zijn Nieuw-Zeelandvoorbeeld juist vorig jaar onderuit gehaald. Kassenkweek van tomaten (een groot formaat bessen, ok) in Engeland (geen België, wel EU) kost in de winter meer energie dan ze uit NZ te laten komen. Dan is er nog de absurditeit van rood en groen. Afgezien van het feit dat je een rode sticker niet ziet op een Italiaanse tomaat en een groene niet op een Westlandse komkommer, is het raar om een Europese grens te willen trekken, maar de consument wel de keuze wil laten. Waarom geen verbod? Het klinkt daardoor als een verkapte vorm van protectionisme. Tot slot vergeet hij het wereldvredesargument: mensen die geld aan jou kunnen verdienen maken minder snel ruzie. En het ontwikkelingsargument: Afrika ontwikkelt zich juist door landbouw op het moment. En het handelingsargument: wat moeten al die stickers inclusief ambtenarij wel niet gaan kosten? O ja, en ijsbergsla eet je niet vanwege de energie. Mensen die dit soort voorstellen doen zouden een rode sticker op hun hoofd moeten krijgen.
De zevende dag, zondag 6 mei, 11u00, ingekorte versie: rond 23.40u
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Uit de laatste nieuwsbrief van het World Resources Institute:
Global Consequences of Developed Country Domestic Support Each year, developed countries spend nearly US$300 billion in support of their farmers (see figure 2), or approximately 1.3 percent of gross domestic product (WRI 2006). In comparison, official development assistance to developing countries was only $80 billion in 2004 (OECD 2007). Although agricultural subsidies are often rationalized to assist small family farms and ensure national food security, the actual distribution of support is significantly skewed towards large farmers and agribusiness: the wealthiest 25 percent of farmers receive 90 percent of support in the U.S. and 70 percent in the EU (OECD 2007). Developed country subsidies encourage overproduction of certain crops, thus leading to "dumping" of excess agricultural commodities on the world market and a general downward trend of world prices over recent decades, sometimes to levels below the cost of production (see figure 3). Since few developing countries have the financial resources to subsidize their farmers and export firms, they instead rely almost exclusively on high import tariffs and quotas to protect their domestic markets against these artificially low world prices. The tariffs, which often rival those imposed by wealthy countries, further impede international agricultural trade and economic growth.
Zeer juist, Wouter. En het is dan ook verbazingwekkend hoe Bart Staes, die in andere dossiers van veel degelijkheid getuigd, hier zo mee helpt de bal misslaan. Zal hem alleszins duur te staan komen tijdens de komende federale verkiezingen, want een traditionele achterban heeft GROEN! steeds gehad binnen de Noord-Zuid-beweging. Of die hiermee kan lachen? Vooral omdat het eigenlijk hierover zou moeten gaan:
Al vele jaren mogen de ACP-landen (de vroegere kolonies, zowat 75 van de armste landen) hun producten tegen gunsttarieven afzetten op de Europese markt, maar die gunst loopt dit jaar af en Europa wil de vroegere regeling vervangen door de EPA’s. Die EPA’s waren in Nairobi duidelijk een “hot issue”, want er staat gigantisch veel op het spel. Afrika krijgt met de EPA’s weliswaar meer toegang tot de Europese markt, maar het moet daarvoor de eigen markt open gooien door de importheffingen op goederen, diensten en investeringen voor het veel sterkere Europa drastisch te verlagen. Afrika dreigt daardoor overspoeld te worden met Europese producten die veel goedkoper zijn dan de inlandse alternatieven. De Kenianen vrezen terecht de dumping van o.m. Europese landbouwproducten op hun markt, met de gekende gevolgen: boeren zonder inkomen, stadsvlucht en aangroei van de “slums”, …. Die EPA’s mogen dan wel de eigenaars van de gigantische exportzones van de bloementeelt in het land ten goede komen, maar of die veel bijdragen aan de locale ontwikkeling is nog maar de vraag. Europa dreigt er mee om de invoertarieven voor Afrikaanse goederen te verhogen, indien er tegen 31 december van dit jaar geen nieuw akkoord is bereikt. Hoe kan je als ijzersterke economie van zwakke, opkomende naties eisen dat ze zonder hulp en zonder degelijke training in de boksring van de wereldeconomie stappen? Dat wordt een oneerlijk gevecht met in de ene hoek zwaargewicht “Blank Europa” versus pluimgewicht “Zwart Afrika” in de andere corner.
Dus:
1) de EPA's dreigen de Afrikaanse landen een mokerslag uit te delen,
2) en nu komt GROEN! met dat verbazingwekkend magere voedselkilometers-verhaal hen de definitieve mokerslag toedienen...
Het verhaal pikten ze wellicht hier op : http://avionrouge.blogspot.com/2007/02/een-feestmaal-van-41-kilogram-co2.html
Slecht idee.
Ik stuur de Foodlog-link door naar GROEN! Morgen is hier in Hasselt een Groenste Show! gepland. Zal daar eens gaan horen.
Ter volledigheid voor de Vlaamse Groenen, die nu naar FOODLOG zullen moeten surfen, voor betere informatie:
Voedselkilometers ramp voor miljoen Afrikaanse fruittelers
Hoeveel symboolpolitiek is er eigenlijk in de wereld? En hoeveel inhoudelijke?