1 min
Niek Koning is de belangrijkste levende landbouwhistoricus en -econoom van Nederland. Hij bracht onlangs al zijn kennis bijeen in het boek Food security, agricultural policies and economic growth. In rustig tempo legt hij voor een breed publiek uit hoe hij de geschiedenis van de landbouw als belangrijke factor in de wereldgeschiedenis ziet. Aan het slot van het gesprek komt hij even tot het heden: VVD en GroenLinks zouden het - ondanks de recent geklapte informatie van Edith Schippers - op het gebied van landbouw prima met elkaar kunnen vinden.
Voedselzekerheid moet je niet aan de vrije mark willen overlaten. Dat zegt landbouweconoom Niek Koning, die tegelijk pleit voor een nieuwe technologische revolutie.
Dertig, veertig jaar geleden klonken er nog schrille waarschuwingen voor een bevolkingsexplosie en stevige pleidooien voor een Groene Revolutie. Nu krijg je alleen te horen dat productie van voedsel geen probleem is, alleen de verdeling ervan. Volgens neoliberalen kun je wereldvoedselvoorziening het best overlaten aan het private initiatief. Koning is het daar niet mee eens. Volgens hem dwingen actuele en toekomstige ontwikkelingen op het gebied van voedselzekerheid in met name Afrika tot grootschalig ingrijpen in de ‘vrije markt’. Hij schreef er een boek over.
Met de opkomst van het neoliberalisme is overheidssturing uit de mode geraakt en heeft de gedachte veld gewonnen dat je de voedselvoorziening het beste kunt overlaten aan het private initiatief. Wiens initiatief? Daarover verschillen de meningen. Volgens vrije-markt-neoliberalen gaat het om het mondiale initiatief van de agro-industrie, volgens groene neoliberalen om lokale initiatieven van kleine boeren met low-inputmethoden. Het ene kamp belooft dat vrijhandel en gentechnologie voor voldoende aanbod zullen zorgen; het andere dat biologische landbouw de wereld kan voeden.
Beiden hebben hun eigen receptenkoffertje. Het ene met handelsliberalisatie, privatisering en octrooien op levensvormen; het andere met bottom-up facilitering, duurzame keurmerken en alternatieve voedselnetwerken. Beide scholen geloven dat hun receptuur algemeen geldig is en de honger snel uit de wereld kan helpen. Toch kunnen bij beide beweringen vraagtekens worden gezet, zowel vanuit historische als toekomstige ontwikkelingen op het gebied van voedselzekerheid in verschillende regio’s.
Niek Koning is verbonden aan het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling en Voedselzekerheid en voormalig universitair docent bij de leerstoelgroep agrarische economie en plattelandsbeleid. Hij noemt zichzelf een sociaal wetenschappelijke alleseter, gericht op de internationale landbouwpolitiek en voedselzekerheid.
Dit artikel afdrukken
Dertig, veertig jaar geleden klonken er nog schrille waarschuwingen voor een bevolkingsexplosie en stevige pleidooien voor een Groene Revolutie. Nu krijg je alleen te horen dat productie van voedsel geen probleem is, alleen de verdeling ervan. Volgens neoliberalen kun je wereldvoedselvoorziening het best overlaten aan het private initiatief. Koning is het daar niet mee eens. Volgens hem dwingen actuele en toekomstige ontwikkelingen op het gebied van voedselzekerheid in met name Afrika tot grootschalig ingrijpen in de ‘vrije markt’. Hij schreef er een boek over.
Met de opkomst van het neoliberalisme is overheidssturing uit de mode geraakt en heeft de gedachte veld gewonnen dat je de voedselvoorziening het beste kunt overlaten aan het private initiatief. Wiens initiatief? Daarover verschillen de meningen. Volgens vrije-markt-neoliberalen gaat het om het mondiale initiatief van de agro-industrie, volgens groene neoliberalen om lokale initiatieven van kleine boeren met low-inputmethoden. Het ene kamp belooft dat vrijhandel en gentechnologie voor voldoende aanbod zullen zorgen; het andere dat biologische landbouw de wereld kan voeden.
Beiden hebben hun eigen receptenkoffertje. Het ene met handelsliberalisatie, privatisering en octrooien op levensvormen; het andere met bottom-up facilitering, duurzame keurmerken en alternatieve voedselnetwerken. Beide scholen geloven dat hun receptuur algemeen geldig is en de honger snel uit de wereld kan helpen. Toch kunnen bij beide beweringen vraagtekens worden gezet, zowel vanuit historische als toekomstige ontwikkelingen op het gebied van voedselzekerheid in verschillende regio’s.
Niek Koning is verbonden aan het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling en Voedselzekerheid en voormalig universitair docent bij de leerstoelgroep agrarische economie en plattelandsbeleid. Hij noemt zichzelf een sociaal wetenschappelijke alleseter, gericht op de internationale landbouwpolitiek en voedselzekerheid.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_s_c1.png)
Wel...........openlijke dumping werd vervangen door verkapte dumping middels directe toeslagen. Daar ben ik het in principe wel mee eens. Met dien verstande dat het bij de melkveehouderij bijvoorbeeld in eerste instantie gaat om het beleveren van de EU landen wanneer je naar de stofstromen uit deze sector kijkt. Dumping ?? buiten de EU stelt in deze sector niet zoveel voor. Goedkoop, kan het nog goedkoper, is het in elk geval.
Jur (# 18), je hebt natuurlijk gelijk. De algemene politieke discussie is de afgelopen decennia beheerst geweest door neoliberale ideeën, maar in de landbouw zijn die gebruikt om pseudo-liberale hervormingen door te voeren die feitelijk neerkwamen op het verhullen van het bestaande mercantilistische beleid (openlijke dumping werd vervangen door verkapte dumping middels directe toeslagen).
Jeroen van Buuren (# 24), als je een indruk van het boek wilt krijgen kun je delen ervan lezen via https://books.google.com (de titel is “food security, agricultural policies and economic growth”).
Ah, bedankt Dick #23, nu snap ik het beter - en kan ik me daar op zich ook goed in vinden, want inderdaad: volmaakt liberalisme bestaat niet. Ik vermoed dat de analyse van Achterhuis verwant is aan die van Hinkelammert in diens 'Crítica de la Razón Utópica' (Kritiek van de Utopische Rede), die ik noemde in reactie 15 van deze draad. Waarbij Hinkelammert het meer heeft over de onwenselijkheid van de neoliberale utopie, en Achterhuis, als ik jou zo lees, over de (inherente) onmogelijkheid.
#21 Oe, daar had ik gisteren wel bij willen zijn bij die lezingen, helaas niet zo geweest.
Niek Koning het is een Engelstalig boek. Hoe mag ik de moeilijkheidsgraad van het boek inschatten?
Is het allemaal wetenschappelijk Engels en complexe zins opbouw alla Jan Douwe van der Ploeg of is het (ook) leesbaar Engels voor een bachelor afgestudeerde die niet dagelijks Engels praat of leest?
Voor welke (lees) doelgroep heb je je boek geschreven?
Pardon, dan had ik dat ook inderdaad moeten uitleggen. Achterhuis legt uit dat het een utopie (en geen 'natuurwet'- zoals soms wordt gedacht, mede in het licht van theorieën over de vervolmaking van de geschiedenis in de vorm van de vrije markt) is en omdat het verder georganiseerd is, wel degelijk ook een interventievorm. Een stricte zelfs en vanuit welbegrepen eigenbelang.