1 min
De aardbei moet het symbool worden voor Amsterdamse landbouw. Daarbij horen ook kleding van brandnetels en het Amsterdam Food Center als marktplaats voor in en rond de stad verbouwd voedsel.
De Amsterdamse krant Het Parool meldde zaterdagmiddag dat die drie ideeën het resultaat zijn van de Urban Agriculture Summit die werd gehouden op initiatief van de Amsterdamse Innovatie Motor (AIM). De summit werd gesteund door Philips en accountants- en advieskantoor Deloitte.
De gemeente beoogt een winstgevende stadslandbouw in de stad, met korte lijnen tussen boer en consument.
Ondernemers, logistieke bedrijven, technici en investeerders uit Amsterdam en het Westland bedachten de drie ideeen die nader zullen worden uitgewerkt. Besloten werd dat de aardbei het symbool van stadslandbouw in Amsterdam moet worden. Het mag niet zomaar een aardbei worden, maar eentje die de goede smaak vertegenwoordigt. Deze 'Amstelberry' moet onder led-licht kunnen groeien in leegstaande kantoorpanden in de stad.
De summit-gangers bedachten tevens dat er genoeg brandnetels in de stad groeien. Die kun je doodspuiten, maar je kunt er ook hennep van echte Amsterdamse 'nederbrandnetels' van maken. De krant betitelt deze netels als een 'goedkope' grondstof voor de hippe Amsterdamse mode-industrie.
De markthal van het Food Center Amsterdam in de Jan van Galenstraat zou weer de aanlandplek voor boeren uit de stad moeten worden.
Tijdens een bijeenkomst in mei op het hoofdkantoor van ABN AMRO in mei jl. verklaarde voormalige Transforumdirecteur Henk van Latensteijn dat dergelijke initiatieven niet moeten worden gezien als een oplossing voor het wereldvoedselvraagstuk. Het zijn rendabele vormen van tuin- en landbouw die appeleren aan de behoefte van rijke stadsbewoners enerzijds en anderzijds handig gebruik maken van de leegstand van kantoorpanden. Hij bekritiseerde de cynische houding van boeren en tuinders die stellen dat Nederlandse boeren nu al teveel maken om een inkomen uit hun teelt te halen. Stadsboeren zijn geen boeren maar ondernemers die zien waar geld te verdienen is met land- en tuinbouw.
Nederlands meest bekende tuinder Rob Baan stelt bij herhaling dat stadslandbouw reeds in het Westland plaatsvindt.
Fotocredits: Juicy, Roger Smith
Dit artikel afdrukken
De gemeente beoogt een winstgevende stadslandbouw in de stad, met korte lijnen tussen boer en consument.
Ondernemers, logistieke bedrijven, technici en investeerders uit Amsterdam en het Westland bedachten de drie ideeen die nader zullen worden uitgewerkt. Besloten werd dat de aardbei het symbool van stadslandbouw in Amsterdam moet worden. Het mag niet zomaar een aardbei worden, maar eentje die de goede smaak vertegenwoordigt. Deze 'Amstelberry' moet onder led-licht kunnen groeien in leegstaande kantoorpanden in de stad.
De summit-gangers bedachten tevens dat er genoeg brandnetels in de stad groeien. Die kun je doodspuiten, maar je kunt er ook hennep van echte Amsterdamse 'nederbrandnetels' van maken. De krant betitelt deze netels als een 'goedkope' grondstof voor de hippe Amsterdamse mode-industrie.
De markthal van het Food Center Amsterdam in de Jan van Galenstraat zou weer de aanlandplek voor boeren uit de stad moeten worden.
Tijdens een bijeenkomst in mei op het hoofdkantoor van ABN AMRO in mei jl. verklaarde voormalige Transforumdirecteur Henk van Latensteijn dat dergelijke initiatieven niet moeten worden gezien als een oplossing voor het wereldvoedselvraagstuk. Het zijn rendabele vormen van tuin- en landbouw die appeleren aan de behoefte van rijke stadsbewoners enerzijds en anderzijds handig gebruik maken van de leegstand van kantoorpanden. Hij bekritiseerde de cynische houding van boeren en tuinders die stellen dat Nederlandse boeren nu al teveel maken om een inkomen uit hun teelt te halen. Stadsboeren zijn geen boeren maar ondernemers die zien waar geld te verdienen is met land- en tuinbouw.
Nederlands meest bekende tuinder Rob Baan stelt bij herhaling dat stadslandbouw reeds in het Westland plaatsvindt.
Fotocredits: Juicy, Roger Smith
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
“De gemeente beoogt een winstgevende stadslandbouw in de stad, met korte lijnen tussen boer en consument.” Da’s zo moeilijk niet. Verpak het alternatief leuk en het brengt altijd geld op. Net zoals het Marseillezeepje het beter doet op de landdag van Hyacinth Bucket, dan een afwasmiddel. Het blijft natuurlijk een beetje spelen, en het is absoluut niet de bedoeling dat Amsterdam met haar ‘stadslandbouw’ echt selfsupporting wordt. Want dat houdt voor de grachtengordel natuurlijk wel een verarming van aanbod in…
Je moet het gewoon zien als een ‘witte fietsenplan’ voor magere groente in bloembakken. “C’est le crachat qui remplit la bouche’, zeggen de Fransen..
@Fransje
Mooi
@Jan Peter
humeus/humaan?
@Fransje
"We begrijpen niet wat aarde is"
We begrijpen ook niet wie we zelf zijn.
Interessante combinatie
Excusez mijn vertraagde rentree, ff bezig om me in een ander deel van het koninkrijk (St. Eustatius) de smoorhitte en wilde vogelspinnen van het lijf te houden. Dick, vleier, mijn 'rasstadstuinbouwerij' omvat 2 speciebakken op 1 (Amsterdams) balkon op 3 hoog-achter, die met tuinbonen was dit jaar niet veel soeps, maar blij met mn woud van Nieuw-Zeelandse spinazie - ken je die al? Echte perma-plant, kun je van blijven plukken.
Ik begon destijds over zelf voedsel telen in de stad toen - en omdat - voedsel als maatschappelijk thema totaal niet op de kaart stond; daar was toch helemaal geen probleem mee? - "de supermarkten liggen er vol mee, van overal vandaan." Natuurlijk, in grote Derde Wereldsteden wisten mensen van de nood een deugd te maken en met hun eigen, van het platteland meegenomen kennis, op daken en balkons en andere vierkante meters nog heel wat verse groente en fruit te telen, maar hier was dat toch niet nodig? Nou, misschien niet vanwege de productie op zich, maar inderdaad wel om (weer) te weten wat voedsel ook alweer is. Inmiddels een generatie verder geldt dat zowel voor kinderen als voor grote mensen. En linksom of rechtsom, het hart daarvan is volgens mij: voedsel komt voort uit de aarde. Sentimenteel - incluis anti-sentimenteel - hoef je er niet over te doen, maar als er iets wezenlijks te ontdekken valt, dan is het dat. Het leven van heel nabij geobserveerd: aarde als de mysterieuze substantie waarin dood weer tot nieuw leven wordt. Bij grote en bij kleine mensen, daar zit hem de opwinding, al is het maar rond dat potje aarbeien op t balkon, net zoals veel mensen dat even terug nog op t eigen erf meemaakten.
Eind mei, en zelfs nog eind juni, heb ik op diverse plekken in NL (en in België en UK) verbijsterd vanuit de trein gezien hoe in het landschap alles groen was en weelderig tierde: de bermen, de slootkanten, de taluds, de hagen, de bosjes, de bosranden. Alles behalve de akkers. Die lagen daar pijnlijk egaal bruin en droog tussenin geklemd, met hoogstens vaag zichtbaar een strak patroon van rijen sprietjes - meestal mais, soms tarwe, in wording. Het beeld was zonneklaar: we doen iets heel erg fout als het om voedselproductie gaat. En linksom of rechtsom, het hart daarvan is: we begrijpen niet wat aarde is.
Aarde is geen black box vol mineralen, geen homogeen substraat waarin je maar kunt blijven hakken en roeren, geen inerte kostenpost die je moet zien te minimaliseren. It's alive!! En we hebben er maar Heel Erg Weinig van: de flinterdunne opperhuid van de planeet. Op plekken als dit eiland, met een nog kwetsbaarder tropenbodem, is veel directer zichtbaar hoe deze met gebrek aan respect en kennis adequaat te vernaggelen is. Met name het monocultuur-perspectief uit Europa (&NL;!) heeft zo griezelig weinig te maken met de ecosystemen die hier passen dat de transplantatie daarvan naar hier, en naar zoveel andere plekken, extra beroerd blijft uitpakken. Er waren al stinkend goeie redenen om er beter op te passen, en zelfs bodem bij te maken - vruchtbaarheid, temperatuurregulering, waterbesparing, wateropslagcapaciteit, immuniteit van planten, enz. - en daar is inmiddels nog een uiterst dringende bijgekomen: de teellaag als vrijwel onbeperkte, duurzame 'sink' voor koolstof.
Ik vraag niet van de eerste de beste ondernemer in Amsterdam om het wereldvoedselvraagstuk op te lossen, maar vraag niet van mij om één en ander los van elkaar te zien - want dat staan ze niet. Als ondernemer vind ik het dan ook licht verbijsterend, en ja, een tikkie beledigend, dat het ondernemerschap in dit artikeltje opnieuw vooral wordt ingekleurd vanuit een wezenlijk verarmde, want gefragmenteerde visie. De Urban Agriculture Summit, op het hoofdgebouw van de ABN, als kraamkamer voor de betreffende 'vernieuwingen' vind ik van een amusante symboliek; in algemene zin hoef ik daar misschien niet al te veel aan uit te leggen, maar ik doe er graag een schepje bovenop - lekker voor het debat, toch? Ik trek nu eenmaal graag wat grote lijnen, en dank mijn groene lintje onder meer aan mn inzet voor 'food democracy'. Mij dunkt dat ik de ABN mag zien als vertegenwoordiger van gangbare vormen van zakelijk ondernemen, en wel zo gangbaar dat we die al lang en breed voor lief nemen. Vanuit mijn oogpunt als ecoloog - want dat ben ik veel meer dan stadstuinder oid. - zie ik echter dat wat doorgaat voor 'productie' daar per saldo heel weinig van weg heeft, maar neerkomt op het leegroven van bestaande hulpbronnen: het oppompen van olie wordt 'productie' genoemd, en impliciet is het niet anders met gasvoorraden, minerale afzettingen, wouden, prairies, meren, oceanen, genetische diversiteit. (Hebben we t nog niet eens over t uitputten van menselijke arbeidsbronnen). De grondstoffen daaruit worden vervolgens versleept, verhaspeld tot producten en nog eens versleept - en voor zover ze na consumptie tot overlast worden, soms weer elders heen versleept. 'Productie' is daarvoor bepaald een eufemisme, want op welk moment wordt er nu werkelijk iets voortgebracht? Het lijkt me alleszins actueel om daar als samenleving eens bij stil te staan.
Het idee om de bestaande hulpbron van brandnetels die overal in de stad zouden groeien te komen 'oogsten' en tot hippe kleding te vermaken is in dat licht dus ook niets nieuws. Ben het roerend met Jan Robben eens dat dat ecologisch op bezwaren stuit. (Onlangs kwam ik er trouwens achter dat onkruid ieg. in de binnenstad nog doodleuk met Roundup wordt bestreden, zonder enige veiligheidsmaatregelen voor groenploeg of publiek - kan iemand zich daar aub. nog even mee bezighouden?) Maar sowieso zou ik als Amsterdamse burger willen zeggen: jongens, blijf ff lekker van mijn brandnetels af! Met het idee voor kantoorruimtes ligt dat slechts iets complexer. Er is op zich natuurlijk niets tegen nuttig hergebruik van lege kantoorflats. Maar mag het misschien ook eens wat méér zijn? En liefst nog iets heel anders? In de hele context - en wie het woord 'duurzaamheid' in de mond neemt, kan daar niet onderuit - vind ik het als mede-ondernemer nl. wat mager, en in zekere zin, jawel, wat laf, dat het betreffende gezelschap niet met iets innovatievers komt dan opnieuw het 'oogsten' van een bestaande hulpbron, opnieuw onder het stoere mom van 'business opportunity'. Ja, die hulpbron is in dit geval dan wel mede zelf geschapen - maar, grinnik, via de omweg van overname door de Staat der Nederlanden niet zonder het publiek.
Het grotere perspectief verknippen tot kleine stukjes en die dan optimaliseren - dat is precies waarom we mondiaal behoorlijk in de shit zitten. Kunnen we beter? Zeker kunnen we dat. Kan het eerlijker? Je kunt je aardbei bijv. ook LED-berry noemen. Mag ik misschien wat meer verwachten van de poster boys van het Nederlandse bedrijfsleven? Ja, ik vind van wel. Ik werk op diverse manieren samen met kleine ondernemers, die zich heel bescheiden ZZP'ers noemen, zich tussen ambtelijke molens en interculturele angsten met hart en ziel wijden aan het initiëren en inspireren en instrueren van kleinschalige stadslandbouw 'in de wijken', zien hoe dat geheel al doende die alom geprezen sociale en economische meerwaarden pro-du-ceert, met elkaar uitwisselen en bouwen aan een platform als Eetbaar Amsterdam - daar lintjes in alle kleuren voor verdienen maar niet of nauwelijks de broek op kunnen houden, en ook niet waren uitgenodigd voor die Summit - mag ik dan even zeuren over de vernauwde mindset van die aanstormende grote stedelijk herenboeren? Zullen we een keer om de tafel om het wèl over de grotere lijnen te hebben? Gewoon, over vers voedsel voor iedereen, en over hoe dat flinterdunne jasje aarde weer gezond te maken is? Over waar er in dit hele verhaal nu werkelijk winst (winst!) te boeken is?
Een daad van verzet - ach, dat spreekt me wel aan. Maar per saldo gaat het er gewoon om in beeld te krijgen waar we als aardbewoners nu werkelijk behoefte aan hebben - zoals aan voldoende gezond voedsel. Nominaal is dat via de voedselindustrie inmiddels een vrijwel totaal aanbodgestuurd verhaal, waarin wij ons hebben laten reduceren tot wezenloze consumenten die alsmaar moeten worden verleid om iets van het schap te trekken. Zodra je zegt, hee wacht, ik wil dat liever anders, pleeg je dus al verzet. En ja, ook dat mag nog wel ietsje méér zijn.