In Californië wordt volgende week gestemd over Proposition 37, een voorstel om GMO-voedingsmiddelen van een label te voorzien, zodat consumenten weten waar ze aan toe zijn en zelf kunnen kiezen. Proposition 37 heeft verbeten voor- (alles wat 'groen' is) en tegenstanders (de industriële voedingsketen).

Renee Sharp is directeur van Environmental Working Group (EWG), een Amerikaanse milieu-organisatie die overheidspubilcaties uitpluist en onderzoekt. Dat doet EWG "to expose threats to your health and the environment, and to find solutions. Our research brings to light unsettling facts that you have a right to know".
Sharp is aan het rekenen geslagen om vast te stellen hoe groot het 'maagaandeel' GMO-voedingsmiddelen eigenlijk is en welke impact dat kan hebben op onze gezondheid.

Op basis van gegevens van het Department of Agriculture (USDA) heeft ze vier voedingsmiddelen onder de loep genomen die vrijwel altijd op basis van GMO-teelt geproduceerd worden: suiker, maisgebaseerde zoetstoffen, sla-olie en “corn products.” Volgens de USDA zijn de in Amerika geteelde suikerbieten 95 procent GMO, geldt datzelfde voor 93 procent van de sojabonen en voor 88 procent van de mais. Van de in de VS geconsumeerde sla-olie is 79 procent soja-olie en 55 procent van de suiker is van suikerbieten gemaakt.

Op basis hiervan kon EWG uitrekenen dat de gemiddelde Amerikaan jaarlijks 31 kilo bietensuiker tot zich neemt, 26 kilo maissiroop, 17 kilo soja-olie en 13 kilo 'corn-based products'. Samen is dat 87,5 kilo - de gemiddelde Amerikaan weegt ruim 81 kilo.
EWG vermoed dat dit cijfer een onderschatting is. Er is immers maar naar 3 GMO gewassen gekeken. Ook raapolie, katoenzaadolie, papaya, gele pompoenen en andere sojaproducten dan de olie zijn afkomstig van GMO-gewassen, maar zijn niet in het onderzoek meegeteld. Hetzelfde geldt voor de GMO gewassen die als veevoer gebruikt worden en op die manier in de voedselketen terecht komen.

Het nieuws is nog niet echt in Nederland doorgedrongen. Wel in België. In Amerika is het olie op het vuur van de discussies rondom de Californische Proposition 37.

De GMO discussie is een never ending story. Is GMO de duivel leidde hier tot woeste discussies. Het rapport dat moest aantonen dat GMO mais slecht is, moest op wetenschappelijke gronden worden verworpen. Toch moet opgemerkt worden dat GMO producten volgens de geldende wetenschappelijke standaards niet als bewezen veilig kunnen gelden.

Voor wie het zich niet realiseert: veel frisdrank bevat suiker op basis van geraffineerde mais en moet dus als GMO-drank worden beschouwd.

Fotocredits: Screenshot uit California Right to Know Campaign advertentie
Dit artikel afdrukken