"Het keurmerk is voor de garnalenvissers de kroon op tien jaar hard werken", aldus Schouten in het Reformatorisch Dagblad.

Marine Stewardship Council (MSC) is een in 1997 opgerichte NGO die duurzaam gevangen, traceerbare, wilde vis certificeert. Het keurmerk garandeert dat de visserij goed wordt beheerd, dat er uit een gezond visbestand geput wordt en dat de vangst duurzaam is. Het certificeringsprogramma is vrijwillig, dat wil zeggen dat het open staat voor vrijwel alle vormen van visserij. Dus ook voor de visserij op de grijze noordzeegarnaal, de Crangon crangon.

"We wisten altijd al dat de garnalenvisserij duurzaam is. Dat is door MSC bevestigd," zegt topman Dirk-Jan Parlevliet van Heiploeg in Zoutkamp. "Het keurmerk is een licence to produce. Het zorgt ervoor dat afnemers en consumenten met een gerust hart garnalen kunnen blijven kopen," klinkt het verder. Omdat de garnalenvisserij geen vangstquota kent, was er nogal wat discussie over wat een gezond bestandsbeheer zou zijn. Circa 400 garnalenvissers uit Duitsland, Nederland en Denemarken, 90% van de noordzeegarnaalvissers, werken sinds januari 2016 samen. Dat leidde tot maatregelen als vangstbeperking tijdens perioden van geringe vangsten en een grotere maaswijdte in de netten.

Duurzaam retourtje Marokko?
Bij het berichtje passen twee kanttekeningen. Zo is het opvallend dat de Belgen (en Fransen) vooralsnog op het duurzaamheidsappèl ontbreken. Meer dan de helft van alle opgeviste noordzeegarnalen belandt bij onze zuiderburen op het bord.

En in de tweede plaats moet MSC zich misschien toch eens achter de oren krabben over de duurzaamheid van de Hollandse garnaal. Verreweg het grootste deel van de opgeviste garnalen maakt immers nog altijd een retourtje Marokko in de vrachtwagen om daar gepeld te worden. Over de duurzaamheid van dat peltraject maakt MSC zich geen zorgen, want het staat niet in de normen.
Dit artikel afdrukken