De Chinese leiders hebben een goed plan. Chinezen moeten de rijst van hun bord bannen en overgaan op aardappelen. Het is een ambitieus plan, want laat mensen hun eetgewoonten maar eens opgeven. Maar het is wel een plan dat een serieuze reductie van de uitstoot van broeikasgassen kan opleveren.
Rijstteelt vergt veel water, kunstmest en tast de bodem geleidelijk aan. Op zoek naar een duurzame en voedzame manier om de groeiende Chinese bevolking te voeden, voerde de Chinese leiding in 2015 een beleid in om de aardappelopbrengst te verdubbelen. Chinezen moesten er rijst voor laten staan en langzaam wennen aan het nieuwe stapelvoedsel.
Jun Bi van de Nanjing University in China en zijn collega's onderzochten het effect van de gewaswissel voor het milieu. Ze ontdekten dat in China geteelde aardappelen per calorie minder broeikasgassen uitstoten en minder water nodig hebben. Bi schat dat de uitstoot van broeikasgassen door basisgewassen tussen 2015 en 2030 met bijna 9% lager zal uitvallen als de regering haar aardappeldoelstellingen haalt. De aardappelen moeten daarvoor wel op de meest geschikte plaatsten geteeld worden.
Om dat resultaat te verzilveren, is mogelijk wat dwang nodig. Als de aardappelvelden de rijstvelden verdringen maar de bevolking de rijst niet laat staan, zal China rijst moeten importeren. Bi en zijn collega's waarschuwen dat de milieukosten in dat geval juist zullen toenemen.
Rijstteelt vergt veel water, kunstmest en tast de bodem geleidelijk aan. Op zoek naar een duurzame en voedzame manier om de groeiende Chinese bevolking te voeden, voerde de Chinese leiding in 2015 een beleid in om de aardappelopbrengst te verdubbelen. Chinezen moesten er rijst voor laten staan en langzaam wennen aan het nieuwe stapelvoedsel.
Jun Bi van de Nanjing University in China en zijn collega's onderzochten het effect van de gewaswissel voor het milieu. Ze ontdekten dat in China geteelde aardappelen per calorie minder broeikasgassen uitstoten en minder water nodig hebben. Bi schat dat de uitstoot van broeikasgassen door basisgewassen tussen 2015 en 2030 met bijna 9% lager zal uitvallen als de regering haar aardappeldoelstellingen haalt. De aardappelen moeten daarvoor wel op de meest geschikte plaatsten geteeld worden.
Om dat resultaat te verzilveren, is mogelijk wat dwang nodig. Als de aardappelvelden de rijstvelden verdringen maar de bevolking de rijst niet laat staan, zal China rijst moeten importeren. Bi en zijn collega's waarschuwen dat de milieukosten in dat geval juist zullen toenemen.
De aardappelgebieden zitten vooral in het droge Noorden / Noord - Oosten. De rijstgebieden in het nattere zuiden. In het noorden van China zijn 'noodles' de 'staple' food, gemaakt van winter tarwe. Als aardappelen moeten concurreren met een 'staple' dan is het met noodles, niet met rijst. Rijst is ook grotendeels een importproduct vanuit landen zoals Cambodja. Excuses voor het gebruik van de Engelse termen.
De consumptie van aardappelen als 'staple' neemt niet toe. Complete aardappelen in de schil wordt als een lastige commodity beschouwd, omdat het makkelijk wegrot en door de immense afstanden binnen China vaak leidt tot beschadigingen. Verse aardappelen blijft dan ook een lokale specialiteit en je hebt gebieden in Inner Mongolia die veel stamppotten eten. Lokaal transport is bovendien duur ten opzichte van de waarde van de vracht.
Het gebruik van producten uit aardappelvlokken voor de frituur neemt wel enorm toe en dat is ook waar het NL cluster actief is. Misschien CO2 efficiënt in productie, maar wellicht minder goed voor de algemene gezondheid.
Ik denk dat meer aardappelen hooguit aanvullend zijn in het rantsoen en een vrij dubieuze rol spelen in de toename van de BMI in stedelijke gebieden. Je zou kunnen beargumenteren dat NL bijdraagt aan de hogere BMI in China. Chinezen zijn ook dol op mayonaise. Pulp fiction-achtige toestanden ...
Het is aardappelteelt met dierlijke mest tegenover rijst met kunstmest wat een geoot verschil maakt. In china kennen ze ook geen berperking in gebruik van dierlijke mest. De volledige mestgift kan dierlijk. Dat gebeurd in Nederland ook vaak. Alles dierlijke mest naar de aardappels en bieten en de tarwe krijgt de kunstmest. Dat is wat ik met de Nederlandse praktijk bedoel.
Klopt wat Mark Soetman zegt er zijn al twee tiental jaren grote aardappel programma's met EU en NL kennis opgezet in China. Naast kennis gaan er machines voor poten en rooien, aardappel en frietverwerkende machines en hele fabrieken dus. Er worden JV's neergezet. Nederlanderse bedrijven zijn er best goed in. En ja aardappels zijn duurzamer dan rijst.
Er is al jaren sprake van meer aardappelen in China met Europese kennis. De Grote Vier patatfabrikanten hebben allemaal fabrieken in het land. Zo nieuw is dit niet
Varkensmest hebben ze in china nu ook weer genoeg om het aardappelland te bemesten.
De chinezen zijn hier komen kijken hoe ze varkens moeten houden. Gaan ze nu ook de akkerbouw praktijk kopiëren?