"Het is hopelijk het begin van een tegenbeweging, tegen de gezondheidsdictatuur waaronder we gebukt dreigen te gaan. Want het gaat niet alleen om ons lichaam, maar ook om ons geestelijk welzijn." Dat zegt de Nederlandse bioloog Midas Dekker over de stelling van de Britse hoogleraar evolutionaire psychologie Robin Dunbar dat het nut van alcoholgebruik niet wordt begrepen door gezondheidsonderzoekers.
"Door alcohol raken we ontremd, de tongen komen los. Alcohol helpt ons vriendschappen te sluiten en dat betaalt zich terug", zegt Hans van de Braak, gepensioneerd docent evolutionaire psychologie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam en auteur van het handboek Evolutionairy Psychology. Het artikel van Dunbar laat zich volgens Van de Braak ook lezen als een pleidooi tegen een overdreven gezondheidspolitiek.
Die zinnen zijn te lezen in het FD van afgelopen weekend. De krant ging op zoek naar meningen van Nederlandse experts over de gedachte van Robin Dunbar dat drinken bij mensen hoort en zelfs hun succes bepaalt. Volgens de Brit is alcohol het geheim achter het overleven van mensen en zelfs van de welvaart die ze konden ontwikkelen. Als individu zijn mensen tamelijk hulpeloze dieren, maar als groep zijn ze heel succesvol. Alcohol creëert sociale banden en is daarom medebepalend voor de samenlevingsvormen die mensen succesvol en zelfs de veruit meest dominant diersoort hebben gemaakt.
In de zogeheten blue zones (mocht je daar nog steeds niet van hebben gehoord: klik even op de link) worden mensen gelukkig oud zonder noemenswaardige kwalen die op onze welvaartsziekten lijken. Een gematigd glaasje wijn hoort erbij.
Dekkers - opgegroeid in het café van zijn ouders - pleit voor alcohol, maar relativeert de de sociale en troostrijke kant ervan. Dekkers: "Mijn ervaring is dat je ook prima in je eentje kunt drinken."
Op Foodlog betoogde dit voorjaar de Vlaamse arts en epidemioloog Luc Bonneux dat alcohol met redelijke mate, maar bepaald niet afgeknepen op één glaasje geen enkel probleem is, nadat de Erasmus Universiteit iedere druppel tot gif had verklaard. Recent werd de boodschap 'geen druppel' weer herhaald in de internationale pers op basis van een in het prestigieuze vakblad The Lancet gepubliceerd Amerikaans onderzoek.
De boodschap van het Amerikaanse 'geen druppel'-artikel wordt natuurlijk ook meteen met een korreltje zout gepresenteerd in de media. Op de BBC zegt een expert in risicocommunicatie: "Omdat matig drinken plezier geeft, lijkt de bewering dat er geen 'veilig' niveau is geen overtuigend argument voor onthouding. Er is al evenmin een veilig niveau voor rijden, maar de overheid beveelt niet aan dat mensen rijden vermijden. Bij nader inzien: er is geen veilig niveau van leven, maar niemand haalt het in zijn hoofd om onthouding aan te bevelen."
Drankenfabrikant Diageo, de Britse producent van Johnnie Walker-whisky, kampt met krimpende verkoopcijfers vanwege het steeds terugkerende nieuws dat alcohol slecht is. Daarom investeert het bedrijf inmiddels in de eveneens losser en vrolijker makende drug marihuana. Dat meldde het Vlaamse zakenblad De Tijd onlangs. Ook drugs hebben in vele oude culturen een rituele verbindende functie. De wereldwijd gevierde eetgoeroe Michael Pollan beveelt inmiddels geestverruimende drugs aan; veel kan er dus niet mee mis zijn.
Gezond leven doe je zo
Na inmiddels heel wat jaren ervaring, zeggen we het op de redactie van Foodlog zo: over vlees eten en veganisme, borst- of flesvoeding, vaccineren of niet en alcohol drinken of drugs gebruiken valt nauwelijks een normaal gesprek te voeren. Dat vinden we best vervelend. Omdat ook jij nu weer zit met de vraag hoe je na de zoveelste verwarring over alcohol toch gezond kunt leven, doe ik toch een poging.
Luister niet meer naar onderzoeken en zelfs niet naar goeroes. Eet en drink alles met mate, behalve groenten en water, en geniet ervan. Kook alles zelf, zoveel mogelijk uit eigen tuin. Maak goede vrienden en deel je leven en tafel met hen. Vermijd stress en banen waar je die van krijgt. Slaap niet minder dan een uur of 8. Zorg dat je dagelijks een uur of wat lichamelijk aan de slag bent. Ga niet wonen in een grote stad want daar lukt dat allemaal veel minder makkelijk dan in een kneuterige omgeving. En doe internet, de krant en de telefoon de deur uit.
Echt waar, zo simpel is het. Vanaf morgen kelderen de huizenprijzen in Amsterdam, Brussel en Parijs. Maar omdat niemand dat wil geloven, stijgt de behoefte aan middelen om de stedelijke stress te dimmen en spelen drank- en drugsmakers daar natuurlijk op in.
Dit artikel afdrukken
Die zinnen zijn te lezen in het FD van afgelopen weekend. De krant ging op zoek naar meningen van Nederlandse experts over de gedachte van Robin Dunbar dat drinken bij mensen hoort en zelfs hun succes bepaalt. Volgens de Brit is alcohol het geheim achter het overleven van mensen en zelfs van de welvaart die ze konden ontwikkelen. Als individu zijn mensen tamelijk hulpeloze dieren, maar als groep zijn ze heel succesvol. Alcohol creëert sociale banden en is daarom medebepalend voor de samenlevingsvormen die mensen succesvol en zelfs de veruit meest dominant diersoort hebben gemaakt.
Er is geen veilig niveau van leven, maar niemand haalt het in zijn hoofd om onthouding aan te bevelenDe krant vroeg Nederlandse experts naar hun oordeel over de stelling dat alcohol vanuit een ander perspectief moet worden bekeken. Apen en olifanten zouden ook genegen zijn tot de alcohol in overrijp fruit en zich daar tijdens hun ontwikkeling op hebben aangepast. Het zou ook hen nader tot elkaar brengen. Voor mensen geldt dat effect in de hoogste versnelling. Culturen die minder goed kunnen samenwerken zouden een strengere houding ten aanzien van alcohol hebben.
In de zogeheten blue zones (mocht je daar nog steeds niet van hebben gehoord: klik even op de link) worden mensen gelukkig oud zonder noemenswaardige kwalen die op onze welvaartsziekten lijken. Een gematigd glaasje wijn hoort erbij.
Dekkers - opgegroeid in het café van zijn ouders - pleit voor alcohol, maar relativeert de de sociale en troostrijke kant ervan. Dekkers: "Mijn ervaring is dat je ook prima in je eentje kunt drinken."
Op Foodlog betoogde dit voorjaar de Vlaamse arts en epidemioloog Luc Bonneux dat alcohol met redelijke mate, maar bepaald niet afgeknepen op één glaasje geen enkel probleem is, nadat de Erasmus Universiteit iedere druppel tot gif had verklaard. Recent werd de boodschap 'geen druppel' weer herhaald in de internationale pers op basis van een in het prestigieuze vakblad The Lancet gepubliceerd Amerikaans onderzoek.
De boodschap van het Amerikaanse 'geen druppel'-artikel wordt natuurlijk ook meteen met een korreltje zout gepresenteerd in de media. Op de BBC zegt een expert in risicocommunicatie: "Omdat matig drinken plezier geeft, lijkt de bewering dat er geen 'veilig' niveau is geen overtuigend argument voor onthouding. Er is al evenmin een veilig niveau voor rijden, maar de overheid beveelt niet aan dat mensen rijden vermijden. Bij nader inzien: er is geen veilig niveau van leven, maar niemand haalt het in zijn hoofd om onthouding aan te bevelen."
Omdat je nu natuurlijk blijft zitten met de vraag hoe je na de zoveelste verwarring over alcohol toch gezond kunt leven, doe ik toch een pogingVan drank naar drugs
Drankenfabrikant Diageo, de Britse producent van Johnnie Walker-whisky, kampt met krimpende verkoopcijfers vanwege het steeds terugkerende nieuws dat alcohol slecht is. Daarom investeert het bedrijf inmiddels in de eveneens losser en vrolijker makende drug marihuana. Dat meldde het Vlaamse zakenblad De Tijd onlangs. Ook drugs hebben in vele oude culturen een rituele verbindende functie. De wereldwijd gevierde eetgoeroe Michael Pollan beveelt inmiddels geestverruimende drugs aan; veel kan er dus niet mee mis zijn.
Gezond leven doe je zo
Na inmiddels heel wat jaren ervaring, zeggen we het op de redactie van Foodlog zo: over vlees eten en veganisme, borst- of flesvoeding, vaccineren of niet en alcohol drinken of drugs gebruiken valt nauwelijks een normaal gesprek te voeren. Dat vinden we best vervelend. Omdat ook jij nu weer zit met de vraag hoe je na de zoveelste verwarring over alcohol toch gezond kunt leven, doe ik toch een poging.
Luister niet meer naar onderzoeken en zelfs niet naar goeroes. Eet en drink alles met mate, behalve groenten en water, en geniet ervan. Kook alles zelf, zoveel mogelijk uit eigen tuin. Maak goede vrienden en deel je leven en tafel met hen. Vermijd stress en banen waar je die van krijgt. Slaap niet minder dan een uur of 8. Zorg dat je dagelijks een uur of wat lichamelijk aan de slag bent. Ga niet wonen in een grote stad want daar lukt dat allemaal veel minder makkelijk dan in een kneuterige omgeving. En doe internet, de krant en de telefoon de deur uit.
Echt waar, zo simpel is het. Vanaf morgen kelderen de huizenprijzen in Amsterdam, Brussel en Parijs. Maar omdat niemand dat wil geloven, stijgt de behoefte aan middelen om de stedelijke stress te dimmen en spelen drank- en drugsmakers daar natuurlijk op in.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Context, altijd weer die context.
Ratjes die flink aan de drank gingen, kregen wél of géén leverschade.
Géén leverschade in combinatie met rundervet (ossewit).
Wél leverschade in combinatie met linolzuur (margarine, zonnebloemolie, kortom zaadolie).
bron 1
bron 2
Een literatuurstudie uit 2016 keek naar de schadelijke effecten van alcohol op de lever. Ook hier wordt gewezen naar de context: de overvloed aan linolzuur / omega 6 vetten in het moderne westerse voedsel.
Maar: de meeste dingen gaan beter zónder alcohol denk ik.
Sytske #12 Dat lijkt me een voorbeeld-gevalletje van cognitieve dissonantie.
#10 Jan Peter,
Mij valt het juist op dat er in mijn omgeving gemakkelijker gesproken wordt over alcohol, gevolgd door wat men aan beweging/sporten doet dan over wat iemand wel/niet eet.
Nu is er ook niemand die extreem veel drinkt, maar er zijn wel een paar gewoontedrinkers die meer drinken dan wat er zoal wordt aanbevolen (maximaal per dag/per week).
#11 Jan Peter bedankt!
Hoe krijg je de geest/romantiek weer in de fles en hou je hem daar en bewaar je hem alleen voor speciale momenten.
Het wordt altijd zo stil als het over alcohol gaat. Daarom wil ik jullie een bladzij uit het magistrale boek ‘Ontwenning’ van Leslie Jamison niet onthouden. In dit waarschijnlijk het beste, literaire boek ooit geschreven over alcoholverslaving – bespreekt zij een essay van recensent Lewis Hyde over de dichter John Berryman, Pulitzer price winnaar:
We zien onze dronken helden graag in hun roes. We willen ze niet nuchter zien worden. Toen de recensent Lewis Hyde drie jaar na de dood van Berryman over ‘The Dream Song’ schreef, fulmineerde hij tegen de manieren waarop iedereen Berrymans drinken had geromantiseerd. 'Ik zeg niet dat de recensenten Berryman van zijn ziekte hadden kunnen genezen,' schreef Hyde. 'Maar we hadden voor een minder ziekmakende atmosfeer kunnen zorgen.' Hyde had een grote hekel aan het beeld dat Berryman opriep met zijn 'Whisky en Inkt'-profiel in ‘Life’- de dronken poëet als icoon, die hof hield in de pubs van Dublin. Hyde verafschuwde de mensen die het lichaam van Berryman als een symbool zagen, met zijn verwaaide baard en de sigaret tussen zijn vingers, zijn drank als bewijs van zijn wijsheid in plaats van de kolkende, zieke kern van zijn aandoening.
Berryman zelf was enthousiast over het profiel in Life. Het liet een kant van hem zien waar hij in wilde geloven - een profeet die zijn koninkrijk van lege borrelglazen overziet - en voedde de waanideeën die zijn drinken voedden. Het waarom-loze drinken van Charles Jackson in The Lost Weekend zou moeilijker te verwerken zijn geweest. Dat soort clownesk gezuip - met zijn vaak komische wanhoop – gaf niet hetzelfde interessante beeld als dichter met zijn trillende, op de dood gerichte psychische antenne.
Hydes essay over Berryman is een fascinerend product van woede. Het is een aanval op The Dream Song uit naam van Berryman zelf. ‘Mijn stelling is’ betoogt Hyde, ‘dat er een strijd tussen alcohol en Berrymans creatieve vermogens aan The Dream Songs ten grondslag ligt.' Hyde verzet zich tegen de mogelijke interpretaties van deze gedichten 'onder het sierlijke handvat van “de epistemologie van het verlies" en houdt staande dat ze feitelijk slechts werden gezongen door 'een alcoholistische dichter die zwelgde in zelfmedelijden'. Als de gedichten een strijd tussen drank en creativiteit opvoeren, houdt Hyde vol, dan wint de drank: 'We horen de drank praten. De toon is die van een gejeremieer dat nergens toe leidt. De onderwerpen zijn onrechtvaardige pijn, verontwaardiging, zelfmedelijden, trots en een wanhopig verlangen de wereld te regeren. De stijl is die van een zwendelaar, de plot is zwendel.'
Hyde gaf Berryman niet de schuld van zijn ziekte, maar hij was kwaad op de glans die Berrymans aandoening had verkregen - en kwaad omdat hij wenste dat Berryman beter had kunnen worden. Hij wilde een ander einde aan het verhaal: niet Berryman die in een bitterkoude winter in Minnesota van de Washington Avenue Bridge springt, maar Berryman die met Eén-Dag-Tegelijk naar de toekomst leeft. 'Het zou niet makkelijk zijn geweest.' speculeert Hyde. ‘Hij zou veel van zijn eigen werk hebben moeten achterlaten. Hij had de vrienden moeten achterlaten die hem hebben geholpen om twintig jaar lang van zijn pijn te leven.'
Toen ik Hyde over Berryman las en zelf al een paar jaar droogstond, fluisterde ik stiekem amen. Ik wilde geloven dat stoppen met drinken niet betekende dat je je geestdriftige inspiratie opgaf, en Hyde opperde dat de vruchten van het dichten onder invloed niet schitterend, maar tot in de kern aangetast waren. Hier was iemand die fuck off zei tegen een mythologie die ik als ondermijnend en misplaatst beschouwde. Ik hield van Hyde voor het tegenwicht dat hij bood aan de giftige filters die verslaving veranderden in romantiek, en ik hield van hem omdat hij een versie verwoordde van mijn woede op een eerdere versie van mezelf, verteerd door een zelfmedelijden dat nogal op zwelgen was gaan lijken.
Einde pagina.