Diverse Europese lidstaten vroegen ontheffing van het verbod aan. In België kwam zo'n noodtoelating eind vorig jaar rond, maar minister Schouten besloot op advies van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit en het College Toelating Gewasbeschermingsmiddelen (Ctgb) geen ontheffing aan te vragen.
De Nederlandse suikerbietentelers hebben daarom dit jaar onbehandeld zaad moeten zaaien. Met meteen merkbare gevolgen. “In het eerste jaar na het verdwijnen van de neonicotinoïden zijn de wrange gevolgen al merkbaar. Vooral bietentelers op de zwaardere kleigronden melden op grote schaal problemen met insecten en onherstelbare schade aan jonge bietenplanten. Om de planten te laten overleven worden bietenpercelen soms meerdere keren volvelds en met breedwerkende insecticiden behandeld. Bij andere telers is de schade zodanig dat al is overgegaan tot overzaai van de bieten,” schrijven LTO, NAJK, NAV en Cosun.
In de brandbrief vraagt de akkerbouwsector landbouwminister Carola Schouten de situatie met eigen ogen te komen aanschouwen en een oplossing te zoeken voor het verbod op neonicotinoïden, om te beginnen in de bietenteelt.
#terugindetijd. Bieten vergeven van de zwarte bonenluis . Helaas is een bespuiting volgens advies nodig. Middel helaas belastender voor milieu als #neonics . @carolaschouten . Eerste milieuwinst in de bieten is weer tenietgedaan helaas. Doet me pijn als #veldleeuwerik teler. pic.twitter.com/XHwljnmoZh
— Schrauwen Akkerbouw (@SchrauAkkerbouw) April 29, 2019
"Het verbod op neonicotinoïden heeft grotere gevolgen dan de beleidsmakers hebben voorzien,” zegt voorzitter Jaap van Wenum van de LTO-vakgroep Akkerbouw op Boerderij. Om er in De Telegraaf aan toe te voegen: "We zetten een stap terug in de tijd. Bieten zijn niet eens een bloeiend gewas. Dus daar komen geen bijen op af. Niemand is gebaat bij de bespuitingen die nu nodig zijn. De natuur niet, de boer niet en de bijen niet.”
Glyfosaat
In de brief vragen de akkerbouwers ook aandacht voor een volgend probleem dat zich voor gaat doen. In 2022 verloopt de Europese toelating van het onkruidbestrijdingsmiddel glyfosaat. "Het kan niet zo zijn dat de sector een relatief milieuvriendelijk herbicide verliest, en vervolgens veel andere middelen moet spuiten met een slechter milieuprofiel om probleemgrassen, wortelonkruiden en aardappelopslag te bestrijden. Het is daarnaast een utopie dat mechanische onkruidbestrijding een sluitende oplossing biedt bij een glyfosaatverbod,” schrijven de akkerbouwers.
Politieke (re)actie
Het publiciteitsoffensief valt vooralsnog bij het CDA en de VVD in vruchtbare aarde. Maurits von Martels en Helma Lodders vragen de minister binnen 2 weken met een reactie te komen. Op Europees niveau is de kwestie bij landbouwcommissaris Phil Hogan aangekaart, aldus Boerderij.
Onderwijl kijkt bietencoöperatie Cosun of zij in geheel Europa een lobby tegen het verbod op neonics in de suikerbietenteelt kan organiseren. Frankrijk en Duitsland hebben geen uitzonderingspositie aangevraagd en in België is het aantal telers dat van de uitzondering gebruik maakt klein omdat de eisen hoog zijn.
Akkerbouwsector wil snel met minister in gesprek bij getroffen bietenteler | Dit geeft helaas maar weer eens aan dat een simpel verbod zonder dat er een alternatief wordt geboden dit soort gevolgen heeft! Typisch voorbeeld van paard achter de wagen spannen https://t.co/QULzaR53Xh
— Maurits von Martels (@mvonmartels) May 1, 2019
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
#34 Marco. Bij elke nieuwe maatregel ontstaat er een nieuwe situatie waar men zich zal moeten aanpassen. Dat is altijd zo. Ook stoppen ergens mee is een vorm van aanpassen.
#35 Piet. Rotatie van bioteler Aloys Michielse is 1:5 (aardappelen, bruine bonen, pompoenen, wortelen en suikerbieten) en haver als nateelt/groenbemester, maar er zijn ook telers die een nog ruimere vruchtwisseling hanteren 1:6 of meer.
#36 Harry. De bio-telers die ik ken die suikerbieten telen doen dat voor de stroop fabriek en die betalen uit per kilo en dus lastig te vergelijken met de gangbare suikergehalte uitbetaling.
Wat onkruidmanagement betreft: De arbeidsuren verschillen per jaar; als je kan branden voor opkomst scheelt dat al enorm want anders je kan pas in het 4e bladstadium wiedeggen (dat werkt in en tussen de rijen). Als je wegens weersomstandigheden niet hebt kunnen branden dan kan het aardig in de uren oplopen; verder wordt er met aanaarden gewerkt. Een goede bio-teler is instaat de onkruiddruk laag te houden, maar hij moet er dan wel bovenop blijven zitten bij alle teelten in de vruchtwisseling....!
Nog over de luizendruk: Michielsen heeft een gevarieerd bedrijf, inclusief laat maaien van de bermen zodat er veel schuilplekken zijn voor sluipwespen die luizen parasiteren!
Piet #37, dat vond ik in de "British sugar beet review" van lente 2016, pagina 34-35. Dat is het tijdschrift van de British Beet Research Organisation. Mbt de 100 luizen wordt er gesproken over "previous work", maar zonder link of literatuurlijst. De 40 luizen werden gemeten in begin juli, dus op al vrij grote planten. Ze leggen de nadruk op de bescherming van natuurlijke vijanden van de luis. Een grafiek toont de resultaten van een proef waarin geen enkele luizenbehandeling een grotere opbrengst leverde dan de onbehandelde controle.
Harry #36 , in welk bladstadium van de bietenplant is de schadedrempel van 40 c.q. 100 luizen per plant?
Dank je Edith #32, dat is heel instructief. Een paar vraagjes, deels omdat ik (sorry!) de problematiek minder ken omdat ik in zuidelijk Afrika woon.
Opbrengst ligt bij Michielsen dus zo'n 25% lager. Hoeveel hoger is zijn prijs per ton dan (voor gemiddeld suikergehalte)? En zou dat standhouden als het aanbod van biosuiker veel hoger wordt?
Met meerdere keren zaaibedbereiding en schoffelen zullen zijn bewerkingskosten ook wel hoger uitkomen. Enig idee hoeveel meer? Wel minder leuk voor CO2.... En meer risico dat het onkruid onder je vandaan groeit als het weer niet meewerkt.
Wat zwarte bonenluis betreft: ik zag een artikel waarin werd gerapporteerd dat de volume-schadedrempel bij zo'n 40 luizen per plant ligt, en de economische voor spuiten bij 100!! En dat gemiddeld voor heel het land, niet alleen de kopakkers. Je vraagt je af waar men zich druk over maakt.