Ongekende saamhorigheid
De herinnering aan de ongekend massale demonstraties oktober vorig jaar en de manier waarop het Landbouwcollectief een winter lang gezamenlijk één front vormde, is blijkbaar springlevend. Het is de moeite waard om deze periode niet als een eenmalig hoogtepunt in de geschiedenisboeken te laten verdwijnen, onderstreept NMV-bestuurslid Jeroen van Maanen. Hij was de initiatiefnemer van het Landbouwcollectief, dat volgde op het grote landelijke protest van 1 oktober 2019 op het Malieveld in Den Haag. Toen nog namens Farmers Defence Force.
"Sinds mensenheugenis is er nooit zo massaal gedemonstreerd door de agrarische sector als vorig jaar oktober. Het Landbouwcollectief dat vervolgens ontstond, ondanks de onderlinge verschillen, kreeg de steun van alle betrokken partijen uit de agrarische sector Ik kan me niet herinneren dat de eensgezindheid in de belangenbehartiging ooit zo groot was", aldus Van Maanen.
LTO en FDF liepen stuk op elkaar
Van Maanen erkent dat de opstelling van LTO een belangrijke rol speelde. De gevestigde orde besloot zich aan te sluiten bij het initiatief van nieuwkomers, waaronder ook Bart Kemp en Erik Luiten van Agractie. Maar dit voorjaar liep het hechte Landbouwcollectief ook stuk op de opstelling van LTO. Zij wilden niet langer door één deur met Farmers Defence Force, die stevig taalgebruik niet schuwt en een hoge actiebereidheid heeft. Niet veel later trok Van Maanen - na een discussie in het bestuur - de conclusie dat hij niet langer Farmers Defence Force wilde vertegenwoordigen. Hij trad toe tot het bestuur van de NMV.
Vervolgens kreeg het ministerie van LNV de kans om de onderling verschillende agrarische belangengroepen tegen elkaar uit te spelen. En de coalitiepartners, die het was gelukt een hele winter lang de soms grote onderlinge verschillen en bijbehorende irritatie uit de pers te houden, bestookten elkaar met verwijten. De vraag of op grond van ledenaantallen een plaats aan tafel bij het ministerie van LNV gerechtvaardigd is en zo ja welke, speelde en speelt daarbij nog steeds een rol. Profileringsdrang ook.
Een herstart van het Landbouwcollectief is hard nodig, want de nood in de Nederlandse landbouw is hoger dan ooit. We moeten voorkomen dat natuurorganisaties, banken, groene politici en grootschalige verwerkers ons verdienmodel nog verder onderuithalen door nog meer productieregels en wetgevingFarmers Defence Force
Sieta van Keimpema die deel uitmaakt van Farmers Defence Force, zegt hier over: "Afgelopen zomer is er wel 10 keer door verschillende belangengroepen overlegd op ministerie van LNV. Maar ze hebben de minister zelf nooit gezien." Volgens haar zijn er geen initiatieven vanuit de andere coalitiepartners voor toenadering tot Farmers Defence Force.
Ook zit de organisatie niet aan tafel bij het ministerie van LNV. "Wij hebben er voor gekozen op onze eigen manier onze achterban en onze doelen te bereiken, bijvoorbeeld met een succesvolle demonstratie. We voeren zelfstandig gesprekken, bijvoorbeeld met Johan Vollenbroek van de MOB (die aanleiding was voor de gerechtelijke uitspraak over de Programmatische Aanpak Stikstof, red). Overleg voeren met ons heeft alleen nut als kostenverhoging door regelgeving bij voorbaat wordt uitgesloten."
Deze opstelling van Farmers Defence Force weerhoudt de NMV er niet van om toch te proberen iedereen weer aan één tafel te krijgen, als die gelegenheid zich voordoet. Van Maanen: "Op onderdelen kunnen we als Landbouwcollectief de draad weer oppakken en gezamenlijk met de overheid onderhandelen en hierover communiceren. Zijn de verschillen onderling te groot, dan kan ieder voor zich in gesprek gaan met de minister. Een herstart van het Landbouwcollectief is hard nodig, want de nood in de Nederlandse landbouw is hoger dan ooit. We moeten voorkomen dat natuurorganisaties, banken, groene politici en grootschalige verwerkers ons verdienmodel nog verder onderuithalen door nog meer productieregels en wetgeving."
Stikstofbeleid brandbrief
Een mooi voorbeeld van deze werkwijze is de stikstofbrandbrief die de werkgroep Stikstof, waarin de meeste coalitiepartijen zijn vertegenwoordigd, donderdag heeft gestuurd aan de minister. Deze is ondertekend door 9 organisaties waaronder LTO, de NMV, het NAJK en Agractie. LTO deed de communicatie. Conclusie: er zit nog leven in het Landbouwcollectief. Maar Farmers Defence Force gaat haar eigen gang.
Dit artikel maakt deel uit van de contentsamenwerking tussen Foodlog en Boerenbusiness.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Vanwege de akkerbouwacties van 1990 is destijds de boerenbelangenbehartiging ook drastisch veranderd. Het landbouwoverlegorgaan Het Landbouwschap werd toen opgeheven, de boerenorganisaties ABTB, KNBTB, CBTB, KNLC verdwenen en gingen allen op in wat nu LTO is. Eenzelfde proces is nu gaande. De geschiedenis herhaalt zich. ( ook werkelijkheid! )
Jan Peter 10#, “wat is realiteit? Welke en van wie”?
Dat is een moeilijk punt, ook wat betreft de visie van Marco #9. Hoe nemen we als LTO een standpunt in als grote delen van de leden een totaal andere werkelijkheid zien? Als een groot deel van de leden een werkelijkheid aanklampen die voor hun het gemakkelijkste is en zich afsluiten voor iedere andere werkelijkheid?
Marco #9, jouw analyse kan ik mij volledig in vinden. Wel ontstaat het risico van populisme. Daar zal flink op geanticipeerd moeten worden. Maar alles beter dan zoals het nu gaat. Het uiteindelijke compromis (want daar draait het altijd op uit) moet ervaren worden als iets van ons allemaal.
Bennie, ben ik altijd voor (alhoewel dromen ook mag) maar wat is realiteit? Welke en van wie?
Het is logisch dat boeren zich tegen belangenbehartigers keren. Het proces is immers, de belangbehartiger gaat iets regelen met de overheid en vervolgens krijgen de leden pas te horen wat er is geregeld of zelfs dat krijgen ze niet te horen (bijv. de stalaanpassingen en de afspraken daarover dat wist bijna niemand).
Correct zou zijn dat de belangbehartiger leden laat stemmen over belangrijke thema's, bijv. wel of geen verhandelbaar stikstof buiten de sectoren. De uitslag van die stemming is dan het standpunt dat de belangenbehartiger inneemt. Vervolgens kan het best zo zijn dat de overheid doet wat een groot deel van de boeren niet wil, niet leuk maar wel zuiver qua procedure.
Door de huidige werkwijze worden belangbehartigers uiteindelijk gezien als verlengstuk van overheidsbeleid, baantjesjagers en dat ze er alleen voor zichzelf zitten. Om naar de achterban goed en betrouwbaar over te komen heeft de belangbehartiger ook ferme taal zoals, de minister door het stof, de minister moet dit of dat.
Animal Farm lezen en je weet exact hoe het er aan toe gaat.