Gisteren. Midwolda, Noord-Oost Groningen. Ik sprak er voor 150 plattelandsvrouwen over eten en hoe het daarmee zit. Dat laatste is niks nieuws voor foodlog.nl. De ontdekkingen die ik er deed wel. We hadden het over koken, wat je niet meer kunt kopen, waarom er geen brood wordt gebakken van hun graan en het overdragen van koken op je kinderen. Terwijl in de stad overgrootmoeder de laatste was die dat haar kunsten nog overdroeg aan haar kinderen, is die traditie op het platteland nog springlevend. Geen kind de deur uit, zonder koken begreep ik. Dus trok ik de stoute schoenen maar aan: waarom zouden ze geen adoptie-moeders willen wezen?

Nou moet je weten dat veel van hun mannen boer zijn. Daarom knoopte ik er meteen een vrachtwagen eten aan die iedere week van daarginder naar bijv. een Amsterdamse, Utrechtse of Eindhovense markt zou gaan om daar opgehaald te worden door de Amsterdammers, Utrechters en Eindhovenaren die van hun pleegmoeders goeie spullen direct van het land en het seizoen zouden krijgen. Via Twitter en en een speciaal onderdeeltje van deze site zouden ze contact onderhouden over hoe zij hun kinderen leren ermee om te gaan. In de zaal zat een meneer van LTO, de boerenkoepel, wiens ogen begonnen te glimmen.

Foodloggers zijn natuurlijk verwend, maar wat denken we hier: zou het niet wat zijn voor Nederland?

En weet je wat ik daar in het hoge Noorden nog meer ontdekte? Er zitten de nodige fijnkokers bij, dus wie dacht dat je van zo'n adoptie-moeder alleen boerenkool met worst leert maken komt bedrogen uit. Net als degene die dacht dat plattelandsvrouwen alleen op het platteland wonen. Ze blijken ook in de steden te vinden en zijn lid omdat ze van het platteland houden. Nog mooier, ze blijken zelfs een netwerk te hebben met dezelfde soort dames in landen waar we helemaal bij gaan watertanden, zoals Italië, Spanje en zelfs Burkina Fasso. Tegen zo'n netwerk van dames kan toch geen vent meer op? OK, smaaklessen zijn leuk, maar wat zijn we toch een stel dombo's: doe ons moeders!O ja, vanavond op Nederland 2, 20.50h, gaat Wouter Klootwijk's Wilde Keuken over aardappelen. Hij vertelt er dat aardappelen geen kilo heten, maar Nicola's, Doré's, Frieslanders en nog veel meer namen hebben. Ze kunnen vastkoken of kruimig zijn. De ene soort is geschikt om er zelf super chips van maken - zo leer je kinderen koken leuker vinden dan achter een kastje hangen. De andere soort is er eentje die het geweldig doet in een aardappelsalade waar je rustig 3 dagen van kunt eten. Moeder weet het. En opeens ontstaat er, het is maar een voorbeeldje, een heel nieuwe aardappel-markt die meer over laat voor de boer en ons geen cent te veel laat betalen.

Nou moeders die erbij waren, gaan jullie aan de Twitter (voor de eerste hulp, het snelle contact en het miljoenen bereik) en een siteje dat we hier met plezier aanhangen? Dan kunnen eindelijk dagelijks nog meer mensen dan alleen een paar honderdduizend TV-kijkers 1 keertje in het jaar nog meer horen over aardappelen, Ommelander tarwe en al die dingen waar stadse lieden geen weet meer van hebben en waar jullie tot gisteren ook alleen nog maar onderling over fluisterden?

Als jullie ja zeggen doen we het. Da's beloofd.

Dit artikel afdrukken