Wat doe je als de supermarkten je smaakaardbeien niet willen verkopen, omdat ze rijp geplukt moeten worden en dus minder lang houdbaar zijn? Dan breng je ze zelf aan de man, natuurlijk. Niet als aardbei, maar als aardbeienplantje. Dan kan iedere liefhebber met een klein beetje ruimte zelf aardbeien telen en pas gaan oogsten als ze echt lekker zijn geworden.

Dat is in het kort het concept dat smaakaardbeienteler Jan Robben samen met eetschrijver Gerrit-Jan Groothedde heeft ontwikkeld. Ze noemen het de Aardbeienacademie (www.aardbeienacademie.nl). Gisteren, op de eerste echte warme lentedag, werd het aardbeienacademisch jaar officieel geopend door prof. Robben zelf. Enkele honderden mensen kwamen op het evenement in Oirschot af. Eetschrijver bracht oude Beatle-nummers ten gehore (waaronder natuurlijk Strawberry Fields Forever) en er was volop lekkers te eten en te drinken. Via twitter spoorden de aspirant-studenten elkaar aan om naar Oirschot te komen. Na de strawberrymob in juli, was er dus wederom sprake van een heuse tweetup.

De voordelen voor de studenten zijn duidelijk. Ze kunnen zelf – met online begeleiding van Jan – smaakaardbeien gaan telen. Wekelijks houdt Jan een spreekuur om alle vragen te beantwoorden, regelmatig verschijnt er een digitale nieuwsbrief en soms worden er gastcolleges gehouden. Jan heeft zelfs plannen om een aardbeiencommunity gaan vormen waarin deelnemers tips en trucs kunnen gaan uitwisselen.Op een kaart op de website is al te zien waar de honderden studenten in Nederland zich bevinden. Sandra van Kampen, Edith Dourleijn en ondergetekende bloggen al over hun eerste ervaringen.

Maar wat zijn de voordelen voor de professor zelf? Hij weet in ieder geval veel enthousiaste mensen aan zich te binden die bereid zijn collegegeld te betalen en die zijn verhaal willen doorvertellen. Het worden ambassadeurs voor de smaakaardbei. Anderen spelen in op het initiatief. Willem&Drees gaan aardbeienplanten verkopen en Jan zelf is een samenwerking aan het opzetten met Seats2Meet. De vraag is of de studenten enthousiast blijven en of ze bereid zijn om volgend jaar weer collegegeld te betalen. Nou ja, een kniesoor die daarover nu gaat lopen zeuren.

Is dit een concept dat voor meer boeren en tuinders een uitkomst biedt? Krijgen we straks ook een spruitjes- en een sperzieboontjesacademie? Of is dit slechts een voorbeeld van een hechtere relatie tussen producent en consument en groeien we toe naar een grote variatie aan nieuwe concepten?





Dit artikel afdrukken