Obesitas is een ziekte, kopte NRC Handelsblad gisteravond. Toch, rapporteert de krant, gaat de huisarts op kousenvoeten met zijn klanten om - anders lopen ze weg - en adviseert hij een hondje om zijn patient ongemerkt in beweging te krijgen. Marokkaanse kinderen - de jongetjes zijn kampioen vetbuik in Nederland - moeten met het hele gezin in therapie, maar houden dat niet vol. Dwingen kun je ze niet, want er is geen standaardzorg. Dat wil onze overheid niet. Prof. Jaap Seidell is daar boos over, maar werkte toch maar mee aan de Zorgstandaard Obesitas die Nederland nu heeft.

'vraaggestuurd'
Volgens die standaard is obesitas een ernstige chronische ziekte. 48 procent van de volwassenen heeft overgewicht of obesitas. 16 procent van de kinderen heeft overgewicht of obesitas. Niettemin is de bestrijding daarvan is 'vraaggestuurd'. Dat betekent dat die alleen geboden wordt als de patiënt het wil. En als die dat wil, gebeurt dat door de patient aan 'zelfmanagement' te laten doen en al helemaal niet buiten zijn zgn. 'comfort zone' te dwingen.

Vorige week ging het hier ook al over obesitas. Ondergetekende en Seidell spraken er beide over de de Rode Hoed. Seidell riep op tot duidelijk overheidsingrijpen. Hier kwam onmiddellijk kritiek: 'maar niet op basis van Seidell's voedingskundige inzichten'. Die behoren tot een achterhaalde soort, zegt inmiddels een hele schare wetenschappers die het anti-vet en -cholesterol paradigma heeft afgegooid. Afvallen en op gewicht blijven kun je op vele manieren, was de onderliggende boodschap van mijn betoog, dat onderschreven wordt door de jongste wetenschap. Nog boeiender: prof. Frits Muskiet liet hier al eens weten dat het onzinnig is obesitas als een ziekte te zien.

Daar gaan we dus. Wat gaan we doen? Inmiddels dijen de buiken uit.

chique taal
Het rapport schrijft in chique taal hoe het moet:

De belangrijkste cognitief gedragstherapeutische behandelcomponenten van obesitas zijn:
• zelfregistratie (self-monitoring) van eetgedrag en fysieke activiteit: objectivering van het gedrag door observatie en registratie in een eetdagboek en/of activiteitenlogboek.
• stimuluscontrole: het neutraliseren van of om leren gaan met ‘verleidings-cues’ die aan foutief eetgedrag vooraf kunnen gaan.
• bekrachtigingsprocedures: motivatoren voor verandering in leefstijl vaststellen en deze inzetten (eventueel met behulp van een contract met de patiënt) als positieve bekrachtiging die gekoppeld kan worden aan realistische doelen.
• zelfcontrole: het aanleren van zelfcontrolestrategieën.
• cue-exposure: blootstellen aan moeilijke situaties die eetdrang opwekken, met responspreventie, zodat de drang om te eten die door bepaalde situaties uitgelokt wordt, uitdooft.
• probleemoplossende strategieën: het vergroten van vaardigheden om met moeilijke situaties om te gaan door vooraf mogelijke oplossingen te verzinnen, de beste te kiezen en deze achteraf te evalueren.
• cognitieve herstructurering: onrealistische doelstellingen en inadequate overtuigingen over gewichtsverlies, lichaamsbeeld of de omgang met prikkels die directe aanleiding voor overmatig eten zijn bijstellen.Ook voor kinderen is het toevoegen van gedragstherapie aan de behandeling voor het actief aanleren van nieuwe vaardigheden geïndiceerd. Bekrachtiging en het aanmoedigen van ouders om te fungeren als rolmodel worden hierbij aanbevolen. Punten die daarbij aanvullend relevant zijn:
• verbeteren zelfbeeld, coping, self-efficacy
• leren leven met een dik/stevig lichaam
• interpersoonlijke relaties verbeteren (leeftijdsgenoten, ouders)


grappig
Weet u wat nou zo grappig is? Afvallen met Dr. Frank (eiwitten), Dr. Atkins (vet) en Sonja (koolhydraten) is razend populair. Het gaat helemaal vanzelf. Vraaggestuurd. Doe je boekje in de Telegraaf en je bereikt bergen mensen die met plezier aan de slag gaan om af te vallen. Wat moet je dus met zo'n hopeloze Zorgstandaard?

Het was overigens groot nieuws vandaag: Dr. Frank krijgt gelijk van de New Engeland Journal of Medicine. Daarin publiceerde o.m. de Maastrichtse hoogleraar Marleen van Baak het nieuws waaruit blijkt dat het Voedingscentrum ons op- in plaats van voorlicht: eet spul dat je flink verzadigt, zoals eiwitten en voedsel met een zgn. lage glycemische index (GLI). Voer met een lage GLI verbrand je niet ineens, maar heeft een gelijkmatige energie-afgifte. Dat zorgt ervoor niet van vreetimpuls naar vreetimpuls leeft, maar zonder afleiding aandacht hebt voor andere dingen dan het eten dat overal om je heen te koop is.

Het Voedingscentrum laat weten dat het voorlopig nog even aan zijn eigen inzichten vasthoudt. Waarom? Geen idee!


Dr Frank kan tevreden zij
n
Ik heb een tip. Bak twee eieren met spek 's ochtends. Tot vijf uur 's middags taal je niet naar eten. Wedje maken?
Van het Voedingscentrum mag dat niet. Wat zou er eigenlijk van Seidell mogen als hij minister van Gezondheid zou worden?

Dr. Frank kan tevreden zijn. Of had u dat nog niet begrepen? Het onderzoek van Van Baak laat zien dat hij gelijk heeft. Frank van Berkum laat je afvallen zonder honger te hebben op eiwitten. Als je afgevallen bent, laat hij de de koolhydraten (met en zonder vezels) en de vetten weer langzaam oplopen. Tot je weer te dik wordt, cq. weer een ongezonde trek krijgt. Daar ligt dan jouw persoonlijke grens. Van Berkum had zo graag gezien dat huisartsen met zijn methode gingen werken. Dan hebben ze tenminste wat in handen.
Maf hé, dat zulke aanbevelingen niet in zo'n Zorgstandaard staan? Het heeft 65 pagina's nodig om iets te zeggen dat ik eigenlijk nog steeds niet begrijp. Wat moet die arme huisarts die ook al niks weet van voeding, afvallen en op gewicht blijven er nou mee? Het is zielig om te constateren, maar die kan als'ie eerlijk is en foodlog.nl leest alleen maar zeggen: ik weet het ook niet, en u moet maar gewoon uzelf managen en een hondje kopen.
Helaas vinden ook te dikke Marokkanen hondjes onrein





Dit artikel afdrukken