1 minSinds enkele maanden is foodlog.nl in gesprek met partijen die het doel van foodlog.nl - het publiek de gelegenheid geven kritischer te worden op eten, hoe het gemaakt wordt en erover gecommuniceerd wordt - onderschrijven.
Het doet de redactie van foodlog.nl dan ook plezier aan te kunnen kondigen dat Campina, Vion, C1000, Lu, Sara Lee, Rabobank en DSM foodlog.nl met ingang van 1 november zullen sponsoren voor een bedrag van 25.000 euro elk per jaar. De bedrijven hechten eraan dat de kritische geest van foodlog.nl zich verder kan ontwikkelen en hen scherp houdt. Ze zijn van mening dat het oude adverteren zijn langste tijd heeft gehad en hun bedrijven hun maatschappelijke verantwoordelijkheid moeten nemen door het kritische debat over voeding aan te gaan en van daaruit nieuwe, open en inhoudelijke communicatievormen met het publiek moeten ontwikkelen.
- foodlog.nl blijft doen wat het altijd al deed: kritisch zijn op eten, de manier waarop het gemaakt wordt en daarover gecommuniceerd wordt
- de redactie is volkomen vrij in zijn onderwerpskeuze en de behandeling daarvan
- discussies zullen altijd feitelijk en op argumenten gebaseerd moeten zijn; onterechte beelden moeten worden gecorrigeerd nadat gebleken is dat ze onjuist zijn
- de bedrijven zullen als participant deelnemen om hun kant van de zaak toe te lichten en hun werkelijkheid te kunnen laten zien
De contracten worden vooralsnog voor de periode van een jaar aangegaan. De redactie van foodlog.nl en Campina, Vion, C1000, Sara Lee, Rabobank en DSM hebben vertrouwen in de ontwikkeling van nieuwe en spannende vormen van communicatie tussen het publiek en hun bedrijven.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Op 1 april of iets ervoor zou ik het leuk gevonden hebben misschien.
Jacobus,ik heb jou mijn mailadres doorgestuurd,via jou site.
Marieke, wat je daar aan de orde stelt, is exact de grens waar we op balanceren. Er zijn nl. concrete kansen - hier, voor foodlog - om die commerciele 'frankskes' als 'euroskes' binnen te halen.
Om het kort te zeggen: ik denk dat ze theoretisch moreel acceptabel te maken zijn. De praktijk is weerbarstiger: het publiek heeft de controle-mogelijkheden niet om na te gaan wat je waarom wel of niet zegt en aan de orde stelt. Daarmee raak je het kwijt en verlies je je betrouwbaarheid, ook al kun je je zelf nog zo recht in de ogen kijken.
dick,
tijdens een eenjarige masterclass bedrijfskunde (erasmus) hadden we een diepgravend college over 'opportunisme'. na vier uur dachten we iets genuanceerder over het intelligent ge- en mis-bruiken van kansen om tot een doel te komen, mits de ethiek niet met de voeten getreden werd. dat was de voorwaarde en het is evident dat daar het gevaar op de loer ligt. want ethiek is een van de meest elastische begrippen.
de voedingsmarkt gebruiken (sponsorschap) om haar een spiegel voor te houden, zou mogelijk moeten kunnen zijn.
een aanvraag voor subsidie bij minister Verburg van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit kan natuurlijk ook, en is veiliger.
uw blog is immers aantoonbaar maatschappelijk relevant op een unieke wijze, en als ge niet uitkijkt, vliegt straks een ander met uw concept bij haar op schoot. tijd en actualiteit hebt ge aan uw kant.
zeker als ge conceptueel een niveau hoger gaat, en uw kritiek wil concretiseren door (kleine) opdrachten voor onafhankelijk onderzoek, ter verificatie van uw of onze vermoedens, dan zult ge de frankskes goed kunnen gebruiken.
Marieke, ik deed het precies om die grens af te tasten waar jij en en de nodige anderen (ook in de mail en per telefoon) 'intrapten'. Je gaf deze krant het 'voordeel van de twijfel' op basis van de opgebouwde track record, cq. die van personen die de krant dragen. Daar zitten precies het gevaar en de verleiding. Het is nl. best denkbaar dat zelfs een krant als deze kan bestaan op de 'blanco gesponsorde' basis van z'n credibility om als luis in de pels te fungeren. Misschien zal het een tijdje goed gaan. Maar het bloed zal altijd kruipen waar het niet kan gaan, zoals in de Chinese parabel van de kikker en de schorpioen. De laatste wil een brede rivier oversteken maar kan dat niet zelf. Hij vraagt de kikker of die hem op zijn rug wil overzetten. Die weigert aanvankelijk en zegt 'je zult me onderweg doodsteken'. 'Welnee', zegt de schorpioen, 'dan ben ik er zelf ook geweest.' Dat vindt de kikker een overtuigend argument en stapt met de schorpioen het water in. Halverwege de tocht voelt hij plotseling de angel van de schorpioen in zijn rug. Hij kan nog net vragen waarom hij dat doet. 'Zo ben ik nou eenmaal ', zegt de schorpioen, 'het spijt me.' Het spijt hem diep, wat hij gaat er ook aan en bereikt zijn doel niet.
Het zou misschien wel kunnen, maar elke afhankelijkheid op de achtergrond maakt ons onbetrouwbaar omdat niet meer duidelijk is waarom iemand iets schrijft zelfs als z/hij het meent. Ik wilde weten hoe scherp deze community die grens ziet. Dat kon alleen met een echt experiment dat de volle emotie zou oproepen. Ik wilde die voelen omdat ik me er bewust van ben dat dit soort verleidingen zal in de toekomst toenemen. Wie ze in het groot aanneemt of zich afhankelijk maakt van heel grote partijen zoals ik hierboven suggereerde, is per definitie zijn geloofwaardigheid kwijt.
Een voorbeeld is Marcel Schuttelaar, ex-activist (Milieudefensie, Consumentenbond) die nu in opdracht van bedrijven de publieke opinie beinvloed met een bureau dat inmiddels uit meer dan 50 mensen bestaat. Wat zit er achter de stukken die hij in de kranten schrijft? Wie betaalt de tijd die hij heeft om columns te schrijven. Dat weet je als lezer niet meer en daarom kan het niet.