2 min
vlnr: Ed Starren, Aldo Wink en Ailko Faber
Afgelopen weekend kwam de 'harde kern' van Nederlands foodbloggers bij elkaar. Een en ander op initiatief van Aldo Wink ('de kracht van foodblogging') en vanuit de gedachte dat de bloggers-community iets kan veranderen aan wat en hoe mensen eten en wat voedingsproducenten ontwikkelen. Nieuwe media maken het tenslotte mogelijk om het aanbod vanuit consumentenbehoeften te ontwikkelen. Blogs zijn uiterst geschikte kanalen om een tweeweg-verkeer mogelijk te maken. Ik vond het een zinvol initiatief en besloot spontaan het te sponsoren door tijd en ruimte ter beschikking te stellen voor een meeting waarin we elkaar 'ns wat beter zouden leren kennen én zouden praten over de vraag die boven de hele bloggers-community hangt: blog je alleen uit passie en blijf je ver van commercie óf zijn passie en commercie wel degelijk verenigbaar?
Met het tweede alternatief zitten we meteen in de vraag of blogs het medium zijn voor die heel menselijke oervorm van marketing: aanraden en afraden op basis van wat échte gebruikers écht van een product of dienst vinden. Ondernemers vormen een integraal onderdeel van die discussie om een product te kunnen maken dat klopt bij wat goed geïnformeerde mensen willen én dat hen ruilvoordeel biedt.
Bloggen is eigenlijk niets anders dan het praatje bij de koffiemachine op kantoor of de discussie met je collega's tijdens de lunch in het bedrijfsrestaurant. Of dan het praatje van vroeger op de bankjes rond het dorpsplein:
'Wist je dat?
' Heb je haar XYZ geprobeerd? - die is echt goed, terwijl die van hem echt niks meer is ook al is'ie ermee begonnen'
'Je moet eens naar ABCD gaan. Fantastisch'.
'Ik vond dat helemaal niks, want ….'
'Onzin het is juist hartstikke goed, want …'
Maar er zijn een paar belangrijke verschillen:
- in beginsel is het aantal mensen rond het koffieapparaat of waarmee je luncht oneindig
- je kunt je volledige mening kwijt en die steeds verder expliciteren
- je kunt weglopen en de draad dagen later weer oppakken
- je kunt op ieder gesprek inhaken
- de hele discussie valt na te lezen (en, met de komst van het videobloggen, zelfs te zien) en is dus basis voor nieuwe gedachtenvorming
Onze oermenselijke vorm van ons informeren over wat goed is en wat niet, waar onze voorkeur naar uit gaat en wat we liever laten kan door blogs dan ook letterlijk onvoorstelbaar veel krachtiger worden vormgegeven dan in het dorpsplein reclame-tijdperk van voor de one-way mass marketing van de 20e eeuw.
Bloggers kunnen discussies aanzwengelen. Ze zetten producten, diensten en meningen over meningen neer én zorgen voor een kritisch gesprek daarover. Zodanig dat die dorpspleindiscussie opeens voor een heel taalgebied beschikbaar wordt.
Is het nu zo gek om in die blogs commercie toe te laten? Ik denk het niet. De bloggers met impact besteden dagelijks heel wat uren aan het aanzwengelen van échte discussies. Dikwijls op basis van research die echt niet onder doet voor die van journalisten én op gebieden die journalisten laten liggen. Dat kan als hobby als je echt geen geld nodig hebt of een andere bron van inkomen hebt, maar het kan wel degelijk ook professioneel.
PC's, software en ADSL-verbindingen van de gekken die dat doen kosten geld. Ook bloggers moeten wonen, eten en zich kleden. Net als de 'gewone' mensen die hun lezers zijn. Die mensen bieden ze bovendien heel veel waarde en dat is wat waard. Wie moet dat betalen: niet de consument, maar bedrijven die iets willen verkopen én die zich kwetsbaar durven te maken door niet een reclamebureau een cosmetisch Ken & Barby-verhaal over hun product te laten maken en communiceren maar door het op het dorpsplein te laten bespreken. Ik denk dat marketing in een heel nieuw tijdperk is aangekomen waarin de mening van consumenten en hun discussie over de waarde van een product de kern van de marketingboodschap gaat bepalen. Blogs zijn daarvoor misschien wel het belangrijkste kanaal. Dat kan zich niet serieus en kwalitatief hoogwaardig ontwikkelen zonder dat het financieel wordt onderhouden.
Over een aantal dagen een 2e posting in deze serie, dan onder de titel 'de eer van het (food)bloggen -2'
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wat een leesvoer - en wat een interessante gedachten.
Dat bloggers een machtige groep kunnen vormen is zonder meer waar. Denk aan het voorbeeld van slotenfabrikant Kryptonite. Dit bedrijf had een ijzersterke reputatie, totdat een blogger een filmpje op z'n site plaatste waarin te zien was hoe één van de Kryptonite-sloten werd opengemaakt met een Bic-balpen. En waarna vervolgens allerlei andere blogs het nieuws oppikten. Het bedrijf is door het stof gegaan. Maar dit terzijde.
Ik vind de gedachte dat proefpanels producten uitproberen en testen een mooie. Dat is ook transparant: de bezoeker van een blog moet zoiets kunnen volgen. Maar krijgt een blogger geld om over iets te schrijven, dan is die transparantie verdwenen. De bezoeker weet dit niet - maar als hij dit te weten komt, zijn de druiven zuur.
Die transparantie wordt, denk ik, heel belangrijk. Maar daarmee is het punt dat bloggers op een of andere manier iets kunnen verdienen met de vele uren die ze in het bloggen steken, nog niet opgelost.
Het mooie is wel dat er wel enig licht in de duisternis is gekomen: de bijeenkomst van foodbloggers. Uit die verbondenheid moet uiteindelijk een oplossing kunnen komen.
Karin, volstrekt eens!
Bloggen lijkt voor mij nog het meest op een daadwerkelijke vorm van democratie. Zonder partijen en dus heel veel perspectieven en motieven. Dat maakt het spannend. Bloggers zijn mensen met een mening, anders zouden ze het niet doen. Spannend en knap is dat ze anderen inspireren om een mening te hebben en ... te geven. Al is het aantal reacties vaak nog mager. Op Engels- en Franstalige foodblogs wordt uitbundig gediscussieerd door allerlei bezoekers. Onze statistieken laten wel heel veel meer kijkers dan meepraters zien. Er heerst kennelijk nog schroom.
Prima dat er veel bloemen bloeien. Da's goed voor de - niet zelden heel getalenteerde - 'amateurs' (met al hun verschillende invalshoeken), de 'professionals' (in spe?) met passie en voor hun interactie. Dat houdt scherp en bestaat vooral niet bij geld alleen. Geld wordt weer instrumenteel ipv doel op zichzelf. Hoogste tijd!
Plezierig te zien dat zondag een goed bestede dag was! Ben benieuwd welke nieuwe impulsen de Nederlandse foodblogging zal geven aan al die commerciële en welzijnsvraagstukken rond eten, genieten en gezondheid die op dit moment zo enorm hot zijn.
Ik denk dat we bij deze discussie niet moeten vergeten dat er heel veel verschillende bloggers zijn. Juist het fenomeen bloggen is bij uitstek geschikt voor hyper-individuele expressie, zo blijkt wel uit de spectaculaire toename van het aantal weblogs (600.000??). Vaak staan blogs voI met pure ik-verhalen (de ‘ik heb gisteren andijvie gegeten’ variant) waarbij het maar afwachten is of de rest van de wereld wel wíl delen in jouw eigen kleine privé-wereld.
Dat hoeft voor commerciële partijen niet altijd de meest logische omgeving te zijn om zich te willen manifesteren. Hoe gepassioneerd er ook geschreven wordt.
Daarnaast is zo dat voor veel bloggers hun blog bedoeld is en beperkt mag blijven tot pure passie, die hoeven er helemaal geen geld mee te verdienen, hoeveel tijd er ook in gaat zitten.
En wat het (kleine) gedeelte bloggers betreft die er wél graag z’n beroep van zou willen maken (daar reken ik mezelf in ieder geval toe), daarbij is het inderdaad afwachten op de eerste dappere adverteerders die zich bloot durven geven. Maar die daarmee wél trendsettend zullen zijn! Kom maar op adverteerders, wie durft?
Persberichtje was dus geen onaardig idee ;-)