1 min
Je hebt heel wat gedaan om dat standpunt op te bouwen en in te nemen. Bij iedere nieuwe issue was het raak, begon je alweer met de argumenten van allerlei betrokkenen te onderzoeken, onder vuur te leggen, actief je mening te testen en vormen.
Die tijd is nu voorbij. Komt er weer een nieuwe issue, dan hoef je je standpunt niet meer te vormen, alleen maar in te nemen. Je hebt een duidelijk beeld van hoe de zaken liggen. Je bestrijdt het beeld dat anderen proberen te schetsen. En ze moeten niet denken dat je jouw standpunt ooit nog zult verlaten.
Beeldbusters
Beeldbusters verzetten zich hiertegen. Ze willen het beeld dat ze hebben vanuit hun standpunt expliciet maken en kritisch tegen het licht houden. Ze willen het beeld van een issue vanuit een ander standpunt niet bestrijden, maar begrijpen. Ze zijn bereid hun beeld bij te stellen. Ze willen samen met andere beeldbusters de ver-beelding laten werken om tot gezamenlijke toekomstbeelden te komen. De ultieme consequentie kan zijn dat er beelden sneuvelen; beeldbusters.
Beelden van landbouw
Het bleek uit de politieke serie op Foodlog: het beeld dat veel politieke partijen schetsen van een ideale landbouw, waar dieren lekker buiten lopen en boeren met niet al te grote aantallen dieren toch een boterham kunnen verdienen, strookt niet met de werkelijkheid.
Het beeld van die ideale landbouw past óók niet bij de verwachtingen die diezelfde mensen hebben van landschap, (gezond, natuurlijk en groen) of de prijs van het voedselpakket (gezond eten niet duurder) of het huishoudboekje van de BV Nederland (beperkte lastenverzwaring, werkgelegenheid). Het beeld dat de veehouderij sector heeft van dieren als productiemiddel, is ver doorgeschoten onder invloed van een dwingende kostprijsminimalisatie.
Bereidheid tot ver-beelden
Ik wil die beelden van landbouw verkennen en beter begrijpen waar beeld en gedrag losgekoppeld raken. Daarvoor is het nodig om ook andere beelden te kunnen benutten. Dit is een hartelijke uitnodiging naar de kritische oppositie om ook hun beelden te delen, inzichtelijk te maken. Foodlog biedt het podium op een voorwaarde: de bereidheid tot verbeelden. Dus boeren, biologische boeren, dierwelzijnsstrijders, Partij voor de Dieren, culinairen: word Beeldbuster!
En het hoeft niet met mij: dit is een open uitnodiging aan bloggers om hun beelden van landbouw te onderzoeken, te verkennen. En (beeld)verslag uit te brengen hier op Foodlog. We beginnen met die vermaledijde intensieve veehouderij. De eerste keer varkens, binnenkort pluimvee.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Al lezende merk ik dat er twee begrippen door elkaar lopen, namelijk intensief en grootschalig. Kijk ik maar weer naar de mij bekende tuinbouw, dan is grootschaligheid iets dat de laatste vijf tot tien jaar plaats vindt. Intensieve tuinbouw al veel langer. De mega-glastuinbouwbedrijven, gemakshalve noem ik 20 ha en op, zijn zo groot om reden van kosttprijsbeheersing. Ze zijn niet intensiever dan bedrijven van 3 tot 7 ha. Meestal zijn de prestaties (generaliserend) op de iets kleinere bedrijven veel beter, omdat ze nog overzichtelijk zijn.
Wat gevreesd werd begint waarheid te worden. Grote bedrijven zijn uiterst kwetsbaar bij uitbraak van besmettelijke ziekten. Dat is in de praktijk ook al gebeurd, maar omdat het om plantenzieken gaat is het minder opvallend dan bijvoorbeeld varkenspest. Er hoeven ook geen bedrijven in de omgeving geruimd te worden. Alhoewel, Boskoop heeft pas ook zijn cross to bear gehad met de boktor, maar dat heeft meer te maken met een concentratie van veel bedrijven in een gebied dan met grootschaligheid.
Ook wordt gefluisterd dat de kwaliteit op megabedrijven te wensen over laat. Bepaalde vooraanstaande grote bedrijven staan regelmatig in de publieke belangstelling vanwege prachtige duurzame innovaties, ministerbezoeken en noem maar op, terwijl ik in de wandelgangen hoor dat diezelfde bedrijven slechte vruchten telen. Wat dat betreft vindt er al een tweedeling plaats, zoals JP van Doorn schetst.
De tuinbouw heeft een groot imagoprobleem op de arbeidsmarkt. Ik kan me daar best iets bij voorstellen. Als je als ondernemer geen gevarieerd werk kan aanbieden dan passen mensen voor zo'n baan. Ik geef het je te doen: tomaten indraaien op een bedrijf van 30 ha. Het eind komt nooit in zicht. Ook daarover mag ik niet generaliseren. Er zijn ondernemers die hard hun best doen om leuk werk aan te bieden en sfeer in de ploeg te brengen.
@Wout, Dat is nu juist de crux. Je gebruikt laagwaardig land voor runderen! Daar probeer je ook wat hoogwaardige mest te maken voor hoogproductieve akkerbouwgrond. Verder misschien een ruilsysteem voor grasland in de vruchtwisseling van akkerbouwers. Maar ik draaf al veel te ver door. We waren met beelden bezig :-)
@Boy klinkt sympathiek maar snijdt mijnsinziens toch niet zoveel hout. Want waarom teel je ´laagwaardig´ gras terwijl je op hetzelfde land ook ´hoogwaardige´ producten kunt produceren? De waarde in Euros is uiteindelijk veel bepalender dan de voedingswaarde. De markt dicteert de verdeling voer en voedsel. Wat mij betreft hoeven we daar geen ethisch vraagstuk van te maken;)
@Josien we weten inderdaad heel veel over hoe we het maximum uit een koe kunnen halen. Maar volgens mij gaan we daarin een beetje voorbij aan de grootste kracht van de koe. Zij kan laagwaardig voedsel omzetten in hoogwaardig. Upcyclen dus. Volgens mij is dat in de toekomst de hoofdfunctie van de productiekoe.
Hoewel je bij ons geen snijmais zal tegenkomen zijn jullie van harte welkom! Contactgegevens op www.degroenegriffioen.nl