Gisteravond werd bekend dat de varkensprijzen in Nederland als gevolg van de dioxinecrisis in Nederland niet met de verwachte 23 cent dalen, maar slechts met 9. Dat komt omdat in Nederland de slachters de boeren niet laten stikken. De Duitse speelden nl. handig in op de kopersstakingen door de vleesnoteringen flink te verlagen. Varkens moeten geslacht worden, dus de boer heeft niets te kiezen. Je kunt hem alle mogelijke prijzen door de strot duwen. Dat deden de Duitse slachters graag. Ze kochten lekker goedkoop vlees in en hangen het even weg. Later kunnen ze het weer duurder verkopen. Daarom kortten de Duitsers hun boeren met die 23 cent. Dat gebeurt in Nederland dus niet. De Nederlandse varkenshouders zijn tijdig met slachterijen en supermarkten gaan overleggen om dat soort misbruik van de situatie te voorkomen.

Albert Heijn blijkt zelfs zo aardig om zijn varkenshouders nog wat extra's te geven. Zij behouden hun toeslag voor het één ster-varken en dalen niet met 9 maar slechts met 3 cent. Niet gek dus, want die zes centen hadden ze niet hoeven te geven. Kennelijk maakt het toch uit of je wat extra's doet. Een bravo voor AH, de Dierenbescherming die die deal ooit regelde en de ontwikkeling van het één sterrenvlees vanuit boerenorganisatie LTO en slachter Vion is dan ook op zijn plaats.

Ik sprak gisteravond kort met Annechien ten Have, voorvrouw van de LTO-varkensboeren, over die 9 cent. Varkensboeren verdienen nl. al te lang te weinig en krijgen nu dus toch weer een beetje minder. Ze twitte dat ze “opgelucht" was "met een prijsverlaging van 9 ct… “ Wel een beetje maf, toch? vroeg ik haar. "Ja", zei ze, "hoe raar kan het zijn in deze wereld." Waar een boer flink wat meer nodig heeft, is hij al blij met minder minder.

In een cijfermatig goed gedocumenteerd stuk liet Wouter de Heij dit weekend zien hoe de varkenshouderij in Nederland er in tijden van crisis voor staat. Deze week moest de mogelijk uitslaande brand worden geblust. Dat lijkt gebeurd. Nu moet het verder.

Aangetoond is hoe kwetsbaar Nederlandse boeren zijn. Zodra de vraag hapert, slaat de vlam in de pan. Boeren blijven dan zitten met hun spullen en kunnen die klap niet meer zelf opvangen. Vandaar de paniek.Minder dan twee jaar geleden zagen we hetzelfde in de Nederlandse tuinbouw. Daar smeulen de problemen na de bluswerkzaamheden ook nog steeds na. Daarna kwam melk. U herinnert zich nog de foto's van Belgische boeren die hun melk over het land sproeiden. Inmiddels wordt er al weer flink geïnvesteerd, ook daar smeult het nog steeds. Boeren en tuinders willen groeien. Nog meer van hetzelfde maken. Dat verlaagt nl. de kostprijs en vergroot het aanbod. Zo gaat het in de tuinbouw, in de melk en zo zal het ook verder gebeuren in de varkenshouderij. Nog zo'n of een ander klein ongelukje en je hebt weer een crisis van jewelste.

Toch is er uit deze crisis een les te trekken: met zo'n AH varken blijk je beter af. Hé, iedere super zijn eigen varken, tomaten, melk, komkommers, paprika en sla! Is dat niet wat? Dan hebben wij als consument tenminste een reden om naar de ene in plaats van de andere super die precies hetzelfde heeft te gaan. Bleker, de staatssecretaris die over de landbouw in Nederland moet waken, pleit voor een Europese club van knappe koppen die moet gaan nadenken over het varkensprobleem. Als je nou bedenkt dat de meeste spullen die wij in Nederland telen in een straal van zo'n 700 kilometer om ons heen worden verwerkt en verkocht dan zijn we er nu toch al uit: maak gewoon (heel) verschillende (huis)merken in vers met heel verschillende specificaties en misschien wel heel bijzondere dingen die het consumentenvertrouwen juist versterken in plaats van doen afnemen in geval van ongelukjes. Piece of cake. Er zijn toch ook heel veel verschillende soorten koekjes, Cola en chips? Er zijn echt veel verschillender soorten varkens, en melk, en paprika. En ...

Wie organiseert het even? Nu het brandje tijdelijk geblust is, is dat is eigenlijk de enige vraag.





Dit artikel afdrukken