De slavink die we in de Nederlandse super kopen is 'verre van vers'. Dat zegt de Consumentenbond op basis van een onderzoek van 15 merken slavink, het oerhollandse rolletje gehakt omwikkeld met een plakje spek.
'Beter maar zo snel mogelijk na aankoop opeten'
De Bond kocht slavinken bij een aantal supermarkten en biologische winkels. Ze werden geanalyseerd op versheid, vet, zout, dierenwelzijn en het etiket. De onderzoekers verbaasden zich in instantie over de lange houdbaarheid van de slavinken. De meesten zijn wel een week houdbaar. Het blijkt echter niet verstandig zo lang te wachten. 'Uit microbiologische metingen bleek dat één derde van de onderzochte slavinken op dag van uiterste houdbaarheid zoveel bacteriën bevatte dat de kwaliteit op zijn minst bedenkelijk is. Zes waren duidelijk bedorven, waaronder slavinken van Ekoplaza en Dirk (bio). Van veel slavinken is de kwaliteit niet meer goed op de ‘te gebruiken tot’-datum, en soms op de dag van aankoop al niet meer', schrijft de Consumentenbond. Het advies is dan ook slavinken zo snel mogelijk na aankoop te eten.
Te vet, te zout en vreemde verrassingen
De meeste slavinken bleken erg vet en scoren matig tot slecht. Ook zijn veel slavinken erg zout. De zoutste bevatten meer dan 2 gram zout; daarmee levert één slavink al een derde van de maximaal aanvaardbare hoeveelheid zout die de Gezondheidsraad aanbeveelt. De Consumentenbond is verder niet te spreken over een aantal 'verrassingen' in de slavinken. Zo bevatten ze gemiddeld 10% water, bindmiddel, paneermeel, hulp- en smaakstoffen. Maar ook suiker en aroma's en in sommige gevallen minieme hoeveelheden van 'vreemd' vlees, zoals kip of schaap.
Krappe voldoende
Het eindoordeel van de Bond stemt niet vrolijk. De slavink van Hoogvliet scoorde het hoogste cijfer, een krappe voldoende, met een 5,6. Dat cijfer is ook weggelegd voor de Ambacht slavink van AH. De slavinken van Coop en Bio+ scoren een 5,5. De overige 11 scoren een onvoldoende, met als hekkensluiter de slavinken van het Lidl-merk Oldenlander. Die krijgen een 2,5.
Fotocredits: 'slavinken', Wikimedia
Dit artikel afdrukken
'Beter maar zo snel mogelijk na aankoop opeten'
De Bond kocht slavinken bij een aantal supermarkten en biologische winkels. Ze werden geanalyseerd op versheid, vet, zout, dierenwelzijn en het etiket. De onderzoekers verbaasden zich in instantie over de lange houdbaarheid van de slavinken. De meesten zijn wel een week houdbaar. Het blijkt echter niet verstandig zo lang te wachten. 'Uit microbiologische metingen bleek dat één derde van de onderzochte slavinken op dag van uiterste houdbaarheid zoveel bacteriën bevatte dat de kwaliteit op zijn minst bedenkelijk is. Zes waren duidelijk bedorven, waaronder slavinken van Ekoplaza en Dirk (bio). Van veel slavinken is de kwaliteit niet meer goed op de ‘te gebruiken tot’-datum, en soms op de dag van aankoop al niet meer', schrijft de Consumentenbond. Het advies is dan ook slavinken zo snel mogelijk na aankoop te eten.
Te vet, te zout en vreemde verrassingen
De meeste slavinken bleken erg vet en scoren matig tot slecht. Ook zijn veel slavinken erg zout. De zoutste bevatten meer dan 2 gram zout; daarmee levert één slavink al een derde van de maximaal aanvaardbare hoeveelheid zout die de Gezondheidsraad aanbeveelt. De Consumentenbond is verder niet te spreken over een aantal 'verrassingen' in de slavinken. Zo bevatten ze gemiddeld 10% water, bindmiddel, paneermeel, hulp- en smaakstoffen. Maar ook suiker en aroma's en in sommige gevallen minieme hoeveelheden van 'vreemd' vlees, zoals kip of schaap.
Krappe voldoende
Het eindoordeel van de Bond stemt niet vrolijk. De slavink van Hoogvliet scoorde het hoogste cijfer, een krappe voldoende, met een 5,6. Dat cijfer is ook weggelegd voor de Ambacht slavink van AH. De slavinken van Coop en Bio+ scoren een 5,5. De overige 11 scoren een onvoldoende, met als hekkensluiter de slavinken van het Lidl-merk Oldenlander. Die krijgen een 2,5.
Fotocredits: 'slavinken', Wikimedia
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Eigen gehakt draaien van door zelf gekozen vlees. Is een fluitje van een cent, stelt nimmer teleur en je weet je precies wat erin zit. Na afloop wel de vingers tellen.
Dank, Marc!
Gehakt wordt gemaakt van wat in het vak snippers of trimmings worden genoemd. Verkleinde stukken vlees die variëren qua vlees/vet % al naar gelang de inkoopspecificatie van de klant. 90/10, 80/20 etc.
Ver terug in de tijd maakte de slager gehakt =woensdag gehaktdag= van kleine stukjes vlees die eerder in de week bij het uitbenen, snijden en portioneren van de grotere delen altijd ontstaan. De herkomst van deze stukjes is gevarieerd en dus ook qua structuur, smaak en malsheid verschillend. Door het te malen en te mengen ontstaat er een homogeen product. Goed beschouwd lagen hier de incourante stukjes vlees =te klein of vormeloos om een lapje van te snijden= ten grondslag aan het gehakt.
Een rund levert uiteenlopende stukken vlees. Van biefstuk tot stoofvlees. Een stelregel is dat hoe dichter het vlees bij de kop zit, hoe meer structuur, bindweefsel en bereidingstijd. Andersom dus ook: rosbief en biefstuk van de kont van de koe.
Borstlappen, riblappen en runderlappen waren pak 'm beet 20-30-40 jaar geleden nog populair en stonden regelmatig te pruttelen, al dan niet op het petroleumstel. Veel mensen herinneren zich dit en altijd met een nostalgisch gevoel over de smaak, de sfeer en beleving maar dat terzijde.
Deze vleesdelen komen allemaal van de voorvoet van het rund, bestaan uit spieren die veel hebben bewogen en dus meer bindweefsel bevatten. Stoven of braden maakt dit vlees zacht en mals . Die bereidingstijd nemen / gunnen we ons niet meer in Nederland, ook al is het nog zo simpel.
Onze rundveestapel in Nederland bestaat primair uit melkkoeien en het vlees van de voorvoeten van deze koeien is prima stoverij. Alleen eten we dat dus niet echt meer en wil de consument het liefste gehakt en hamburgers. Dus worden de meeste delen van de voorvoet van onze melkkoe daar nu voor gebruikt. Daar is een prima burger of balletje van te draaien. Vroeger dus voornamelijk van de kleine stukjes; tegenwoordig ook van snijvlees/hele spierdelen uit de voorvoet.
Snijvlees dus altijd van een specifiek deel/spier zoals ossehaas, sucade, ribstuk, dunne lende (entrecôte), bovenbil, platte bil, muis etc. Dat is het verschil met gehakt waarvan de grondstof veel diverser is maar door mengen en draaien weer uniform wordt.
Marc, kun jij de lezers uitleggen wat het verschil is tussen gehakt, gemalen en - niet gesneden maar - snijvlees?
#1 Engelbert, een slavink is geen snijvlees. De vulling is een vleesdeeg, gemaakt van vleesdelen die zijn gemalen. Zo'n beetje als het proces van gehakt en dan meestal wat fijner van structuur. Dat het slechter scoort dan het snijvlees van een spier zoals sucade of filet of karbonade is aan de consument niet uit te leggen. Die moet er vanuit kunnen gaan dat hij een deugdelijk en voedselveilig product koopt.