Eigenlijk weet ik niet precies in welke rubriek ik dit verhaal moet plaatsen. Ik kies voor product, omdat het om warenkennis gaat, en om het restaurant als 'product'. Want ik kreeg naar aanleiding van het recente commentaar op mijn kritische beoordeling van Villa Augustus de vraag of ik eigenlijk nog wel ergens plezierig uit eten ging. Dat kon ik volmondig beamen en onderaan zal ik een lijstje geven van positieve ervaringen. Belangrijker vind ik het dat restaurants eerlijk zijn over wat ze te bieden hebben. Twee restaurants heb ik op mijn lijstje die eerlijk zeggen: daar beginnen we niet aan, want dat kunnen we in onze keuken niet garanderen: gluten en koemelkvrij. Je kunt er prima eten, bij de Rode Leeuw in Amerongen en bij De Kas in Amsterdam, maar niet als Coeliakie-patiënt. Helemaal niet erg, juist fijn om te weten dat ze voldoende kennis van product en proces hebben en daar duidelijk over communiceren. Ergerlijk en kwalijk is de nonchalance, of het gebrek aan kennis. Jarenlang heb ik daar een prettige column over kunnen volschrijven voor het blad van de Coeliakievereniging. Bedienend personeel dat niet weet dat croutons van brood gemaakt zijn, om maar wat te noemen. Aggozzie. Maar glutenintolerantie is geen modeverschijnsel, het is een verduveld onhandige genetische afwijking die aan de buitenkant niet zichtbaar is, tenzij je het dieet niet volgt en als gratenbak door het leven gaat. Glutenintolerantie gaat vaak gepaard met een kruis-allergie, meestal koemelk. Maar ik ken er ook die geen ei, noten en schaaldieren verdragen. Heel lastig allemaal, vooral bij culinair sociaal verkeer.
Wanneer een restaurant belijdt een glutenvrij gerecht te kunnen leveren, dan moet je daar als gast op kunnen vertrouwen. Al moet je wel alert blijven. Soms komt het gerecht glutenvrij de keuken uit, maar zet het onwetend bedienend personeel er met gemak een mandje brood op 'want zo doen we dat altijd'. En ja, het gaat heel vaak goed, en lang niet altijd in heel dure of sjieke restaurants. Des te belabberder is het, wanneer de pretentie er is, maar de uitvoering niet klopt. Nonchalant, onverschillig, gebrek aan respect voor de bezoeker? Wie zal het zeggen? Daarom een huldeblijk voor alle koks van restaurants die begrip tonen en je vertroetelen met aangepaste gerechten. Het is goed te weten dat ze bestaan. En vanwege de cijferhonger op dit blog: 1 op de 125 mensen heeft deze genetische afwijking. Dat is best een respectabel aantal.

Goede ervaringen heb ik recentelijk met (in willekeurige volgorde en zeker niet compleet):
Het Prentenkabinet in Leiden
Café Sjiek in Maastricht
Rillettes in Maastricht
De Verkadefabriek in Den Bosch
Kasteel Groeneveld in Baarn
Landgoed Groenhoven (foto van bloesemdiner) in Bruchem
De Kastanjehof in Lage Vuursche
Het Concertje in Amsterdam
Daar durf ik met een gerust hart Coeliakie-patiënten naar toe te sturen. Van te voren even bellen is wel handig, maar in de meeste gevallen viel ik er op de bonnefooi binnen en was het geen enkel probleem.


Dit artikel afdrukken