Er verschijnen de laatste jaren massa's kookboeken. Zoveel, dat ik me wel eens afvraag of het nog wel te overzien is voor de enthousiaste amateurkok. Een nieuw kookboek dient dus wel iets heel eigens te hebben, iets waar de bezitter vrolijk van wordt en inspiratie uit opdoet. En bij voorkeur ook echt uit gaat koken. Trouwe Volkskeukenlezers kennen de smeuïge schrijfstijl van Onno Kleyn en Loethe Olthuis terdege. Vrolijk en aansprekend is die beslist. Nieuw Amsterdam bundelde hun weekendmenu's nu in een smakelijk en hanteerbaar boek.

Een kookboek moet wat mij betreft - als je het tenminste niet als plaatjesboek ziet - lekker in de hand te liggen en uitnodigend te zijn. Dankzij de prachtige illustraties van Deborah van der Schaaf is dat zeker het geval. Ze geven het boek iets vertrouwds. En het papier is prettig stevig en ruikt lekker. De menu's zijn per seizoen ingedeeld en bestaan - heel traditioneel - uit een voor, midden en toe. Afgesloten met een wijnadvies. De gerechten zelf zijn echter veel minder traditioneel maar gemengd mediterraan met een snufje fusion. Kwijlen mag.
Zijn de gerechten maakbaar? Voor de geoefende thuiskok zeker. De meeste gerechten bestaan uit een hanteerbare lijst ingrediënten, met spullen die goed verkrijgbaar zijn. Soms wel wat aan de prijzige kant, maar ach, het zijn weekendmenu's om je gasten mee te verwennen, dus wie let er dan als maar op de penning? Het zijn zelfs gerechten die uitnodigen direct te gaan maken, zoals de geroosterde little gems met (goed) blauwe kaas en walnoten, lamskoteltjes na met taglierini en - hé alweer kaas - pecorino en toe zomerfruit met - nog meer kaas - fromage frais.
Misschien komt het omdat de recepten om-en-om door de auteurs geschreven zijn dat je die herhaling van op elkaar lijkende ingrediënten wel vaker tegenkomt. Saffraan in het voorgerecht, kurkuma in het hoofdgerecht; witte bonen in het voorgerecht, linzen bij het hoofdgerecht. Vind ik minder aantrekkelijk. Maar zoals ieder goed kookboek: je wilt er inspiratie uit opdoen, niet de recepten klakkeloos navolgen. Pak je gewoon een ander toetje, keus genoeg. En - groot voordeel - bij de meeste menu's staat de thuiskok straks niet met rood hoofd en zweetplekken onder de oksels te ploeteren in de keuken om de gerechten op tafel te krijgen, terwijl de gasten zich elders vermaken. Er kan lekker veel worden voorbereid.

De auteurs maken geen geheim van hun ambitie: ze willen dat de manier, waarop de recepten zijn opgeschreven - overzichtelijk stap voor stap - en de informatie die her en der in het boek verspreid staat, leidt tot inzicht in het spelen met vuur en ingrediënten. Hun mening over welke spullen je moet inslaan (duurzaam, gezond, vers) dissen de auteurs op in de tips en weetjes aan het begin van het boek en aan het eind van ieder seizoen. Dat maakt het heel leesbaar, maar is soms zoeken. Geeft niets, er zit een prima register achterin. Oh, nee, daar kan ik de paddenstoelenuitleg van pagina 192 niet vinden, en ook niet die over ricotta. Het register gaat alleen over de recepten. Voor een tweede druk zeker de moeite van aanvulling waard: de weetjes erbij!

De gewetensvraag achteraf: zou ik het kopen? Ja, ik denk van wel. Juist vanwege de leesbaarheid. Het hoge column-gehalte is behouden. Ik ben dol op boeken waarin ik kan gaan zitten bladeren en me laten verrassen door aantrekkelijke recepten (aardappelsoep met paddestoelen, uientaartjes met verse sardienen en kappertjessaus, smeltende chocoladecakes) of informatie over anijskruiden, de onmisbaarheid van de staafmixer, of het verschil tussen gerst en gort. Nog liever zou ik zo'n boek cadeau krijgen. Alleen al vanwege die plaatjes.

52 Weekendmenu;'s
Onno Kleyn en Loethe Olthuis
Illustraties: Deborah van der Schaaf
UItgeverij: Nieuw Amsterdam
ISBN978 90 468 0706 4
Prijs: 22,50
http://www.nieuwamsterdam.nl/boekuitgave.aspx?id=1700
Dit artikel afdrukken