2 min
Nou nee, want ik heb al genoeg te doen en er genoeg over geschreven. Wat me zou kunnen overhalen, vroeg radiomaker Anton de Goede. Niets, zei ik aanvankelijk, want ik koester mijn vrije avonden. Nou vooruit, dacht ik toen hij bleef aandringen, een debatje met Roos Vonk over haar religieuze redenen tegen het eten van vlees zou aardig zijn. Dat is nl. nodig denken om het verkokerde denken over vlees weer vrij te kunnen maken. Wij moeten minder vlees eten en misschien wel nauwelijks meer vlees eten om de nieuwe rijken in de wereld aan te zetten tot minder meer. Dat heeft alleen niets te maken met gevoelens over het doden van dieren of de lengte van hun leven, maar weer wel met onze omgang en verantwoordelijkheid voor het levende dier.
Vlees zal er altijd zijn omdat dieren een rol hebben in de totale landbouw- en voedselverwerkingscyclus. Het is een culturele zonde om het weg te gooien. Vonk, die haar hoogleraarschap in de sociale psychologie gebruikt om maatschappelijke meningsvorming te kunnen manipuleren, heeft dat debat steeds ontweken. Ze trok liever mannen aan hun piemels. Zo doe je dat kennelijk als hoogleraar.
Vonk weigerde medewerking aan vanavond. Ze moest voor haar hondjes (wat zouden die eten?) en varkens zorgen en bovendien vond ze me niet interessant. Na nog wat heen en weer gepraat kwam Arthur Wlitink in beeld, na Vonk en Marianne Thieme de huidige directeur directeur van Wakker Dier. Hij wou wel over, maar niet met mij praten. Hij vroeg De Goede of die wel wist wat ik hier schreef. Toen die ja zei en vertelde dat hij journalist was, staakte hij het gesprek subiet. Nog een weigeraar dus.
Vreemd, want wat kan er tegen een verhelderend gesprek over de grondslagen van het eet-geen-vlees standpunt van Vonk, Wiltink en hun beider Wakker Dier zijn? Minder vlees moet en wij moesten als ludieke daad misschien maar eens een tijdje onze totale productie exporteren naar China. Maar waarom mogen we dieren niet doden?
Wat ze vanavond bij de VPRO uitzenden vanavond heb ik niet gezien. Vonk en Veerman komen erin voor. Dirk Duijzer van de Rabobank komt erin voor. Annechien ten Have komt erin voor, evenals Louise Fresco en Charlotte Mutsaers. De documentairemaakster voelt het meest voor de standpunten van laatstgenoemde, een nadrukkelijke niet-vleeseetster en vooral anti-dierendoodster.
Onderwijl wees Nick Trachet me op Mark Zuckerberg van Facebook die alleen nog vlees eet van dieren die hij zelf doodt. Er zijn nog geen verhalen over de professionaliteit waarmee hij het mes hanteert. Religieus is hij niet. Hij slachtte een varken en is dus een spekjood. Onderwijl gaat juist het doden voor hem over respect voor wat hij eet. Dat doe je niet zomaar even. Zuckerberg eet heel veel minder vlees dan voorheen en begint weer te snappen wat het is om opgenomen te zijn in het grote geheel waarin leven en dood in een eeuwige wederkeer verbonden zijn. Is het religie of is het realisme? Ik denk een gezonde mix van beide. We're only human.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
PatrickGentech@
Laat ik dat nu net zo'n mooie cryptische uitspraak vinden met een fantastisch mooie metafoor.. Of is het een metonymia (pars pro toto) ?
"Daarom is het ook beter dat messen hun vrije keus en wil weer op gaan eisen..."
Misschien in jouw geval toch misschien beter om het als een Freudiaanse vergissing te beschouwen.. :-)
Ik heb de uitzending nog maar voor een gedeelte gezien, en door de buffering duurd hij nog 2 maal zo lang ook. Ik persoonlijk vind er niets mis aan de uitzending. Wel verbaas ik me over de ontzettend grote tegenstellingen in de reacties erop. Als lanbbouwsector moet je juist ontzettend open en transparant communiseren met onze opdrachtgevers zoals ik al zo vaak heb herhaald en dat zijn toch ook weer gewoon de consumenten. Als varkenshouder ervaar ik juist veel meer waardering als je niets te verbergen hebt en je er open en transparant over wil communiseren wat je produceerd. Binnen de sector ga ik ook wel eens een discussie aan over bepaalde vraagstukken maar het wordt het je maar te vaak kwalijk genomen dat je datgene wil produceren wat de consument wil en niet andersom , dat de consument maar moet eten wat er geproduceerd wordt.
Oke, genoeg gekankerd. Sorry, ik ben ook dankbaar dat je energie hierin steekt en dit openbaar aankaart, juist voor die boeren. Het draait echter allemaal weer om geld. Bij iedereen. Vandaar mijn teleurstelling. "Wil het wel hoor, maar daar reken ik dan echt geld voor. Je weet toch dat ik van huis uit behalve als ‘filosoof’ en beroepsmalloot ooit werkte als bankier?"
Vlees is gewoon erg lekker (verslavend zelfs naar mijn mening) en in de wetenschap dat dit in de nabije toekomst flink duurder zal worden doet een slechte eigenschap in de mens naar boven komen. Eerst ikke en de rest kan stikke. En schuiven het zover mogelijk voor ons uit, willen alleen die respectvolle verkoop en slacht zien zoals in die documentaire. Mensen zouden dit proces van hun dagelijkse portie vlees (ontbijt, lunch, diner en tussendoor) eens zelf moeten volgen.. (mooi programmaformat?)
Bewustwording is een heel moeilijk proves. Het draait om de boodschap die moet leiden tot gewenste actie. Vanuit zichzelf reageeren zonder opgedrongen emotie. Geen complexe oplossing die uit louter theorie bestaat. Maak historie voor ons kleine Nl, momenteel met de grootste vleesproductie per hectare. Hou vast, denk over 50 jaar en gééf ons dié oplossing.
Ghislaine, een mogelijke agenda: een dierhouderij die in kip en varkens op restverwerking draait in een cirkel van 500 km om ons heen en die binnen duurzame grenzen wordt bijgevoerd (binnenhouderij, want dat is veilig en duurzaam) en koeien buiten (voor zover dat niet onveilig is voor onze gezondheid) en enten tegen dierziekten.
Daarna is op gewoon op of heel duur als anderen het ons willen verkopen en er vraag is.
De psychologische processen die Vonk in de reportage bloot legde waren overigens zeer correct: er is veel te lang weggekeken door iedereen en er is sprake van een georganiseerde onverantwoordelijkheid. Als je echter goed gaat kijken, kun je heel andere conclusies trekken dan zij en Mutsaers doen. Daarin zit mijn teleurstelling ten aanzien van de reportage.
Ik lees zojuist pas Jean-Pierre Geelen's recensie in de Volkskrant van vanmorgen. Ook hij signaleert dat er meer in zat dan eruit kwam.
Ietje, noem het ego. Er zat gewoon veel meer in, zeker in 1,5 uur zendtijd. Wie het ook aandroeg, want ik proef dat ook Fresco er meer over heeft gezegd (maar kan me vergissen) en lees hetzelfde bij Ten Have (die het hierboven zegt).
De enige over wie ik met zekerheid kon zeggen dat er meer was gezegd betrof mezelf. Als ik je daarmee ontriefde, dan spiijt me dat zeer. Mijn meningen kunnen me nl. gestolen worden. Een redelijk perspectief op de werkelijkheid echter niet.
Ik vind het bovendien een beetje jammer dat alleen m'n bedrijfseconomische opmerkingen blijken te zijn meegenomen. Er was meer te melden en daar namen we wat even heldere statements voor op als die over loodgieters en hun hypotheek. Het geheel riekt me teveel naar framing en 'een vrolijke tirade tegen vlees' (die woorden zijn van Geelen, niet van mij).
Overigens: met de cijfers op tafel is er zelfs in 20-25 minuten nog iets buitengewoon helders van te maken. Daar durf ik heel wat onder te verwedden.
En opvallend: het is kennelijk niemand opgevallen dat er in de documentaire sprake is van 5 miljoen dieren in Nederland. Het zijn er echt heel wat meer. Zo'n 100x.
En nou genoeg gekankerd wat mij betreft.
Waarom reageert niemand op @Guillaume; zijn voorstel is echt subliem. De Duth Approach spreekt links én rechts aan, zeker over 50 jaar. Verlichting! Duur(der)zaamheid! Al die reactiesop dit TV programma, ook via allerlei andere media, lijken op verslaafdengedrag. Mijn vriend (we hebben er al jaren ruzie over) gooit resten vlees gewoon in de vuilnisbak en vraagt nooit in een restaurant waar zijn entrecote vandaan komt. Hypocriet, zeker vanwege zijn werk. Ik heb als flextarier veel geleerd van deze documentaire. Mijn conclusie was nog meer persoonlijke matiging, perse willen weten waar mijn voedsel vandaan komt en ook de vergelijking van fabrieksmelkafkolving met continue borstvoeding raakte mij diep en bracht tot verder nadenken. Of de boodschap tot actie brengt, daar gaat het in goede communicatie over. Dick vond ik overigens wel intelligent overkomen in zijn vergelijking met minimumloon en miljoenenschuld. Jammer dat hij het verpest doordat zijn ego opspeeld als zijn oplossing niet vermeld wordt. Ik ben bang dat een idee voor een documentaire van die bovengenoemde stekking onmogelijk in 30 minuten meer overtuigen kan. Van de week (bij VPRO?) een erg mooie kunstdocumentaire gezien waarin het beeld van een babytrui gemaakt van eendagskuikens voorkwam.
Ik vond het juist komisch om te zien hoe de reacties in de kantine waren (bij de lunch, niet eens 'n dinertje) op het ontbreken van vleeskroketten en filet d'american. In plaats van verheugd te zijn over die verfijnde keuken met creatieve oorsprinkelijke groentesamenstelling. Erg dom ja, zeker over 50 jaar.