Een stukje op hooggeleerde poten in de NRC van afgelopen week. Volgens emeritus hoogleraar farmacologie Charbon is het allemaal heel simpel. Knal al het zout de eetfabrieken uit en laat panzout - pansalt - uit Finland aanrukken. Daarmee los je het probleem op dat zorgt voor hoge bloeddruk en hartinfarcten, want we eten teveel zout en dat zorgt daarvoor. Toen we nog in ons spreekwoordelijke berenvel met schaamlapje daaronder rond liepen kregen we amper 1,5 gram per dag binnen. Tegenwoordig zitten we op 9 en zelfs op 10 en meer. Reden voor de Gezondheidsraad om ons op 6 per dag te willen zetten (zie p. 86 van de dooclick). Voor Charbon is het simpel. Nederland doet te weinig, terwijl het hele probleem met één grote klap is op te lossen: panzout, da's nl. nog goed voor je ook omdat het veel kalium bevat. En dat is - in tegenstelling tot het Natrium uit keukenzout (NaCl) - goed voor je bloeddruk. Er is ook kaliumzout (KCl), maar dat is door z'n bitterige nasmaak niet zo lekker. Pansalt is speciaal uitgevonden om net als Haarlemmerolie een wondermiddel te zijn. Vervang dus alle keukenzout door Pansalt, een mix van vnl. natrium- en kaliumzout en je zou er zijn. Nederland doet niks, en zo zou het met zijn grote voedingsmiddelenindustrie in één grote klap een voorloper kunnen worden.

Niks van aan, lieten voedingsmiddelenkenners me weten. Nederland doet een heleboel, en Nederland kan niet zomaar keukenzout door Pansalt vervangen. Zout is namelijk niet alleen smaak maar ook houdbaarheid, veiligheid en stabiliteit van producten. Dat betekent dat er ook wat technologische hoogstandjes verzonnen en uitgevoerd moeten worden eer je zomaar alle zout kunt vervangen. En, zo vertelde men me, eet gewoon minder teveel. Dan krijg je ook minder zout binnen.

Er bestaat een helder en begrijpelijk geschreven rapport over zout dat hier al eens aan de orde kwam. Het werd gemaakt door Food & Nutrition Delta en is bedoeld om met name middelgrote en kleinere bedrijven te helpen om beter met zout om te gaan. Naast Pansalt, trof ik er aanmerkelijk meer dan 1 oplossing in aan. Kennelijk kan er dus heel veel mogelijk. Van een slager leerde ik ooit dat salie je varkensvlees zo lekker kruidt dat je niet meer naar zout taalt. Sindsdien telen we salie, want het is inderdaad heerlijk. Ik weet van een kok die vroeger sterren kookte en nu in een gaarkeuken maaltijden maakt voor bejaardenhuizen. Hij vervangt keukenzout door ingenieuze kruidenmengsels.

De nare werkelijkheid wil dat het nieuwe Den Haag zelfhulpclubjes als Food & Nutrition voor minder inventieve bedrijven de nek wil omdraaien. Bezuinigingen, u-weet-wel. Nou ja, dan gaat het dus trager, want kleintjes kunnen nou eenmaal niet allemaal bedenken wat die paar grote jongens kunnen. Zo krijgt Charbon alsnog gelijk.

De kenners willen niet met hun namen in de krant of voor de camera. Ik sprak met hen af dat ze hier onder pseudoniem (dat worden vast Natrium, Kalium, Natrium1 en meer van dat soort fantasierijke namen) maar met het delen van hun inhoudelijke kennis mogen komen uitleggen waarom Charbon het te simpel ziet als zij maar komen vertellen wat er in Nederland allemaal aan geweldigs gebeurt op het gebied van zoutreductie, dat wil zeggen aan de reductie van Natrium (Na), dé bloeddruk en hartinfarctenboosdoener in ons voedsel.

Het zoutdebat is geopend en iedereen mag meekijken en -praten. Eindelijk gaan wat uit eerste hand leren wat er allemaal kan. Ik ben benieuwd wat er loskomt en stel uiteraard ook prof. Charbon op de hoogte. We willen het weten, want de eerste vragen naar de verkrijgbaarheid van Pansalt kwamen al binnen op de redactie.



Toegevoegd nav comment: de resultaten van soepmetingen die uit Frank van Berkum, internist te Hengelo, liet uitvoeren (de eerste soepen zijn op Na-reductie gemaakte merksoepen; voorts zie het eerste commentaar bij deze draad):

image
Dit artikel afdrukken