1 min
Weet je wat je met een duik in het zwembad of een slok badwater allemaal kunt oplopen?
Dat heldere, lonkende zwembadwater is waarschijnlijk een stuk minder schoon dat het er uit ziet. Dat ligt niet aan de dagelijkse dosis van gemiddeld 7 gram chloor die in een gemiddeld zwembad gebruikt wordt om het water schoon en veilig te houden. Zwemmers en poedelaars brengen stoffen in het water die in combinatie met dat chloor voor gevaarlijke verbindingen kunnen zorgen.
Plassen in het zwembad
Volgens een Amerikaans onderzoek is één van de belangrijkste oorzaken van vervuiling urine in het zwemwater. Maar liefst 1 op de 5 zwembadgebruikers blijkt in het water te plassen. Dat doen niet alleen recreatieve zwemmers overigens, zelfs veelvoudig Olympisch kampioen Michael Phelps bekende bij zijn afscheid dat hij en zijn teamgenoten de gewoonte hadden in bad te plassen, schrijft Atlantico.
De combinatie van urine met chloor blijkt twee mogelijk gezondheidsbedreigende stoffen op te leveren. Het urinezuur - dat niet alleen in urine maar ook in zweet afgescheiden wordt - verbindt zich met chloor tot stikstoftrichloride (NCl3) en cyanogeenchloride (CNCl). Beide stoffen zijn toxisch voor de longen.
'Chemische cocktail'
Maar de kwaliteit van het zwembadwater blijkt niet alleen samen te hangen met de urine die er uitgescheiden wordt. Het Franse Agence nationale de sécurité sanitaire de l’alimentation, de l’environnement et du travail (Anses), stelde op basis van onderzoek vast dat één zwemmer die een uur in het water doorbrengt daar "de dampen van zijn deodorant, een handvol losse haren, andere kortere of langere haartjes, dode huidschilfers, een beetje snot uit zijn neus en - knijp je neus maar dicht - wat poep en pies uit zijn zwembroek" achterlaat. Tel daar bij op dat een zwemmer die twee uur in het water vertoeft tussen de 20 en 80 milliliter urine en tussen de 10 en 100 centiliter zweet uitscheidt, en je zwembad verandert in een chemische cocktail. Met name als je niet de enige zwembadgebruiker bent.
En wat kun je ook nog binnen krijgen via een slokje badwater? Virussen, onder meer de extreem besmettelijke norovirussen waar mensen flink van aan de dun kunnen raken. Zelfs hepatitis blijkt niet zeldzaam, zo toont het Anses -onderzoek aan.
Fotocredits: Ryan Dickey
Dit artikel afdrukken
Plassen in het zwembad
Volgens een Amerikaans onderzoek is één van de belangrijkste oorzaken van vervuiling urine in het zwemwater. Maar liefst 1 op de 5 zwembadgebruikers blijkt in het water te plassen. Dat doen niet alleen recreatieve zwemmers overigens, zelfs veelvoudig Olympisch kampioen Michael Phelps bekende bij zijn afscheid dat hij en zijn teamgenoten de gewoonte hadden in bad te plassen, schrijft Atlantico.
De combinatie van urine met chloor blijkt twee mogelijk gezondheidsbedreigende stoffen op te leveren. Het urinezuur - dat niet alleen in urine maar ook in zweet afgescheiden wordt - verbindt zich met chloor tot stikstoftrichloride (NCl3) en cyanogeenchloride (CNCl). Beide stoffen zijn toxisch voor de longen.
'Chemische cocktail'
Maar de kwaliteit van het zwembadwater blijkt niet alleen samen te hangen met de urine die er uitgescheiden wordt. Het Franse Agence nationale de sécurité sanitaire de l’alimentation, de l’environnement et du travail (Anses), stelde op basis van onderzoek vast dat één zwemmer die een uur in het water doorbrengt daar "de dampen van zijn deodorant, een handvol losse haren, andere kortere of langere haartjes, dode huidschilfers, een beetje snot uit zijn neus en - knijp je neus maar dicht - wat poep en pies uit zijn zwembroek" achterlaat. Tel daar bij op dat een zwemmer die twee uur in het water vertoeft tussen de 20 en 80 milliliter urine en tussen de 10 en 100 centiliter zweet uitscheidt, en je zwembad verandert in een chemische cocktail. Met name als je niet de enige zwembadgebruiker bent.
En wat kun je ook nog binnen krijgen via een slokje badwater? Virussen, onder meer de extreem besmettelijke norovirussen waar mensen flink van aan de dun kunnen raken. Zelfs hepatitis blijkt niet zeldzaam, zo toont het Anses -onderzoek aan.
Fotocredits: Ryan Dickey
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ook De Volkskrant besteedt aandacht aan het vraagstuk 'hoe ongezond is het om in het zwembad te plassen'.
Zwemmers - daar is zowaar onderzoek naar gedaan - laten per zwembeurt gemiddeld 30 tot 80 milliliter urine achter, onbewust of met opzet. Als stoffen in urine in contact komt met hypochloriet ontstaat trichlooramine, dat als een damp boven het bad komt te hangen. [..] Trichlooramine is een agressieve stof, die bij hoge concentraties kan leiden tot gezondheidsproblemen, zegt Dick Heederik, hoogleraar gezondheidsrisicoanalyse bij het IRAS (Universiteit Utrecht). Rode ogen en geïrriteerde luchtwegen zijn de meest voorkomende klachten. Het IRAS deed de afgelopen jaren onderzoek naar de ernst van die gezondheidseffecten. Zwembadpersoneel blijkt, vergeleken met de gewone bevolking, inderdaad vaker last te hebben van luchtwegklachten en stemproblemen. Hoe hoger het gehalte aan trichlooramines in het bad, des te frequenter de klachten. Aanwijzingen voor ernstiger gezondheidsschade zijn er niet, aldus Heederik.
WC-brillen, telefoons, deurkrukken, toetsenborden, en nu ook zwem- en badwater: het dagelijkse leven herbergt de nodige dodelijke gevaren. Het goede nieuws is dat een gezond lichaam prima in staat is zich daartegen te verdedigen. En ik vermoed (zonder onderzoek) dat andere risico's groter zijn: eenzaamheid, sedentair gedrag, roken, drinken, autorijden. Rustig blijven zwemmen, zou ik zeggen.
Interessant is nu om te weten hoeveel mensen daadwerkelijk ziek worden van, bijvoorbeeld, die norovirussen. Ik moet wel bekennen dat ik na zwemtrainingen wel altijd een heftig rommelende buik had. Maar ik dacht dat het kwam doordat het chloor mijn intestinale vriendjes vermoordde. Het was dus het norovirus!