Een Brits-Amerikaans team van wetenschappers ging op zoek naar de zogeheten 'biomarkers' van obesitas in urine, de meetbare chemische eindproducten (metabolieten) van de stofwisseling van een obees persoon.

Ze wilden meer inzicht krijgen in de verbanden tussen obesitas en de gezondheidsgevolgen daarvan, van diabetes-2 en hartproblemen tot galblaasaandoeningen en gewrichtsontstekingen. Inzicht in die verbanden is de basis voor zowel preventieve maatregelen als curatieve behandeling. Zijn de biomarkers in kaart gebracht, dan kan op basis van een eenvoudig urinemonster al duidelijk worden wie een groter risico lopen obees te worden of de daar vaak mee samenhangende metabole afwijkingen te ontwikkelen - zelfs als er van obesitas nog helemaal geen sprake is.

Microbioom en skeletspiermetabolisme
De onderzoekers analyseerden urinemonsters van bijna 2.200 mannen en vrouwen tussen de 40 en 59 jaar oud, uit alle gewichtsklassen. Ze vonden 29 chemische metabolieten die met de BMI van hun proefpersonen bleken samen te hangen. Als opvallendste bevindingen noemen ze dat sommige van de meest aan obesitas te relateren metabolieten door het microbioom van de darmen geproduceerd worden. Andere metabolieten wijzen er op dat het spierstelsel van obese mensen anders met energie omgaat dan dat van mensen met een normaal gewicht.

'Netwerkkaart'
Al die metabolieten en hun onderlinge samenhang zijn vertaald in een 'netwerk-kaart'. Voor een leek ziet die kaart er uit als een onontwarbare kluwen van honderden chemische stoffen die elkaar op allerlei manieren beïnvloeden. Maar voor degenen die op zoek zijn naar manieren om obese mensen niet verder ziek te laten worden, bieden ze een helder inzicht om tot succesvolle aanpak te komen.

Perspectief voor nieuwe onderzoeksrichtingen
Onderzoeksleider Jeremy Nicholson van het MRC-NIHR National Phenome Centre van het Imperial College London: "De belangrijkste ontdekking is dat we erachter zijn gekomen hoe uiteenlopend de metabole consequenties van obesitas zijn in het lichaam. Veel van de door ons gevonden pathways zijn nog niet eerder beschreven en bieden perspectieven voor nieuwe onderzoeksrichtingen. Ook de betrokkenheid van het skeletspiermetabolisme en het microbioommetabolisme en hoe die twee samenhangen is duidelijker geworden. Dat vergroot ons biologisch inzicht in obesitas". Aldus NIcholson in Medical News Today.

Het onderzoek is gepubliceerd in Science Translational Medicine.

Fotocredits: 'At the mediëval doctor', Hans Splinter
Dit artikel afdrukken