Of het haar woorden waren die erbij geholpen hebben, zullen we nooit weten. Maar een feit is dat het voorstel een uur geleden is aangenomen. Nou de uitwerking nog.
De Lange sprak de volgende woorden:
Voorzitter,
Wat we hier gehoord hebben over het functioneren van de voedselproductieketen is eigenlijk om te huilen. Laat ik daarom uien als voorbeeld nemen dat de kern van dit debat goed samenvat: een boer krijgt tegenwoordig 10 cent per netje van een kilo; datzelfde netje dat voor 1 euro in de winkel ligt.
Tussen boerderij en supermarktkassa zijn de marges en de macht scheef verdeeld. Daarom eiste dit Parlement al in 2008 een onderzoek naar de margeverdeling. Het is een schande dat de Commissie weigerde dit onderzoek uit te voeren. Wel stelde zij een prijzen-observatorium voor en wij zullen erop toezien dat dit er ook komt.
Het rapport van mijn collega Bové is een goed rapport omdat het wat dat betreft de vinger op zere plek legt; ook al schiet de rapporteur in zijn enthousiasme soms te ver door. Maar op hoofdlijnen verdient het brede steun. Ik zeg dat vooral richting de partijen die dreigen tegen te stemmen. Weten zij wat het een boer kost om 1 kg van deze appels te produceren? Minstens 30 cent. En dat terwijl hij vorig jaar 20 tot 25 cent kreeg voor zijn kilo appels. Daar legt hij dus geld op toe, terwijl de consument 1,25 euro betaalt.
Ik kijk bijvoorbeeld naar de liberalen die altijd vooraan bij het eisen van hogere standaarden voor milieu, biodiversiteit, minder gewasbeschermingsmiddelen etcetera. Maar zonder een stabiel en redelijk inkomen kun je deze investeringen niet verwachten van een boer. Degenen die morgen tegen dit rapport stemmen maken zichzelf, de volgende keer dat ze de eisen weer eens willen opschroeven, wat mij betreft volkomen ongeloofwaardig.
Hoezeer ik er ook voor ben, ik moet bekennen dat ik niet had gedacht dat het voorstel het zou redden. De supermarkten hebben nl. ook gelijk: zij kunnen het niet helpen dat de boer geen moer verdient. Dat doet de markt. De boer overleeft alleen als je hem beschermt en in ieder geval zijn inkomen en reseveringen voor de toekomst laat verdienen. Het feit dat dat voor het eerst weer gebeurt sinds de hoogtijdagen van de GATT en dus de akkoorden over de spelregels voor vrije wereldhandel is groots voorpagina-nieuws. De werking van de markt wordt nl. aan banden gelegd. De Nederlandse kranten zullen er vanavond hooguit een klein persberichtje over opnemen. Jammer, er mag een borrel op worden gedronken. Misschien wel een hele fles champagne, zelfs al wordt het nog een hele toer om dat begrip 'kostprijs' in te vullen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Het is altijd grappig dat er over marktwerking wordt gesproken als of je er zelf als aanbieder of koper niets mee te maken hebt. Dat het buiten je om plaats vindt. Dat je, en ik zei het al wat vaker, er totaal afhankelijk van bent. Die afhankelijkheid is natuurlijk iets dat je ook zelf hebt gecreeerd. En zoals Dick hierboven zegt, het is maar wat je wil. En dat begint natuurlijk bij te weten wat je nou eigenlijk wilt (wie ben je, waar sta je voor en hoe wil je handelen). Nu is de weg terug (van totale afhankelijkheid naar een bepaalde mate van autonomie) erg lastig, maar de vraag is of er uberhaupt een andere optie is. Op de site van Steven kom ik de tien stelregels van Bové tegen: http://regiofair.wordpress.com/category/autonomie/
Je moet ergens beginnen en dit lijkt me een mooi begin. Maar vooral moet je beginnen met de overtuiging dat je wel degelijk invloed hebt op het marktmechanisme. De transitie gaat pijn doen, maar de vraag is of die meer pijn doet dan gewoon doorgaan.
Hoe goed werkt de landbouwmarkt eigenlijk. Teveel productie prijs om laag, te weinig productie de prijs omhoog, dat weten we. Maar hoe zal de prijs tot stand moeten komen wanneer vraag en aanbod in evenwicht zijn?
In de het draadje De Prijs van Ons Voedsel ging het ook over het functioneren van de markt. Ook daar onenigheid over de vraag of die werkt of niet werkt zoals we willen.
Hij functioneert, zoals Huib zegt, meedogenloos goed. Zo goed, dat hij dingen doet die degenen voor wie hij zou moeten werken het anders zouden willen. Dat anders willen is het werkelijke onderwerp van gesprek. Willem brengt dat hierboven terug - denk ik - tot een aantal klassieke 'moet'-stellingen belanden (dat noemde ik 'betonblokken, Steven) die alweer snel in heel klassieke schema's vervallen die ook niet gewerkt hebben. Daar gaat de waarschuwing die hierboven Boy als eerste inbracht over.
Ik ben overigens benieuwd of de weekendkranten in hun beschouwingen iets hebben over het besluit van vorige week. Het kan achteraf geschiedenis blijken te hebben geschreven. Vooralsnog lijkt alleen een stel insiders zich dat te realiseren.
@ Huib, ook ik gebruik zaak de 7 f-en (het is de ladder van ... , waarvan ik al maanden niet op de naam kom). Als laatste heb je ook nog 'land-fill' (of te wel stort). Jouw stelling dat overschotten in omgekeerde volgorde wel kunnen, daar ben ik nog niet over uit of dat een goed idee is. Brazilië heeft in het verleden suikeroverschotten geproduceerd, en dat heeft tot op de dag van vandaag ervoor gezorgd dat het mondiale -maar specifiek EU - suikersysteem van slag is (lees heel lage prijzen door dumping, suiker is agromateriaal dat vrijwel een oneindige houdbaarheid heeft). Ook ecologisch denk ik niet dat het verstandig is om 'fosfaten' en andere mineralen tijdelijk op te slaag als biofuel.
Leuk stukje trouwens op je blog! Het is een variant op Tragedy of the Commons
@Boy, spijtig genoeg heeft elk systeem (minimum prijs, quota, accijns, ...) voor en nadelen die we pas in de praktijk zullen ondervinden.
@astrid, sorry maar er spelen zoveel meer factoren op de markt en wereldmarkt. De helft van de productie in Nl legt misschien 15 a 20% bovenop de prijs.
Verder vraag je in je laatste regel om quota. Dat systeem wordt net afgeschaft.