voeding geen verkiezingsthema in België

In Frankrijk is het stemgedrag van de boeren voer voor sociologen en andere onderzoekers. Boeren stemmen er rechts, hun echtgenoten stemmen links. Tijdens de jongste verkiezingen stemden vooral boeren en handelaars op Sarkozy.
Zondag gaat België dus naar de stembus. In Vlaanderen bleef de verkiezingscampagne eerder mat. Waarover het zondag moet gaan weet niemand. Het hoeft geen betoog dat "voeding en landbouw" weinig aan bod kwamen. Dat was acht jaar geleden wel anders. In 1999 brak in de aanloop naar de verkiezingen de dioxinecrisis uit. Een vetsmelter (Verkest) had ook industriële vetten verwerkt die vervolgens in het veevoeder waren terechtgekomen. Met als gevolg dat die voeders het uiterst giftige dioxine bevatten. Besmette kippen vielen letterlijk dood van hun stok.
Het schokeffect van deze 'dioxinecrisis' katapulteerde Agalev (nu: Groen!) voor het eerst in de federale regering. Het richtte mee een Federaal Agentschap voor de Voedselveiligheid (FAVV) op, maar een dioxinecrisis-bis en kippencrisis later verloor Agalev haast haar volledige parlementaire vertegenwoordiging. In het nog niet zo verre verleden heeft de bezorgdheid van de Belg over de kwaliteit van zijn voeding politieke carrières gemaakt en gekraakt. Toch is er nu een duidelijk gebrek aan interesse. Omdat de landbouwbevoegdheden van de federale overheid beperkt zijn? Of gewoon gebrek aan politieke interesse en moed, tout court?

Ik heb me niet overmatig ingespannen, om de partijprogramma's uit te vlooien. Dat doet de gemiddelde Belg ook niet. Wat ik vanuit de media vooral opgepikt heb, is de uitspraak van Groen!-voorman Bart Staes: "Een vleeseter die met een kleine auto rijdt, stuurt meer broeikasgassen de lucht in dan een vegetariër die zich met een terreinwagen verplaatst". Daarmee deed hij effe de Vlaming vanachter zijn barbequestel opschrikken. Groen! wil de Vlaming bereiken met haar Ecologisch Voedselplan: Het wil de consument bewust maken van de voeselkilometers en wil tegelijk streekproducten promoten.

Op de website van het Vlaams Informatiecentrum voor Land en Tuinbouw (VILT) staat een interessant dubbelinterview tussen Tinne Rombouts (CD&V) en Bart Martens (SP.a). Martens zette - toen hij nog voor de Bond Beter Leefmilieu werkte - de week voor de biologische landbouw op. De campagne ‘10/10’ had als doelstelling tegen 2010 10% van het landbouwareaal biologisch te bewerken. Uiteindelijk is die doelstelling ook in het regeerakkoord opgenomen. Maar de resultaten zijn mager. En recentelijk outte Vlaams premier én Landbouwminister Yves Leterme als bio-man. De bezoeker van de website van VILT gaf (niet verwonderlijk) Tinne Rombouts de beste punten, na het lezen van het interview.

Een tweede dubbelinterview op VILT is dat tussen de liberaal Karlos Callens (Open-VLD), die zich opwerpt als vurig pleitbezorger van de intensieve groenteteelt en veehouderij én Bart Staes. Callens ziet de landbouwer vooral als een zelfstandige ondernemer en Staes kaapt nipt de beste punten weg.

Boeren met een boontje voor Yves Leterme staan voor een verscheurend dilemma: hoe massaler ze op 10 juni kiezen voor de minister-president, hoe groter de kans dat ze hem wegstemmen als Vlaams landbouwminister. Het Algemeen Boerensyndicaat, dat vooral liberaal gezinde landbouwers charmeert, vindt alvast dat een Federale landbouwminister overbodig is. Leterme zou zijn zinnen hier wel eens op kunnen gezet hebben. Zijn traditionele achterban, de Boerenbond, repliceert: "Wie doet net als CD&V iets voor landbouw?".

Ook Hasselt heeft haar landbouwersdochter, die opkomt voor CD&V. Exemplarisch wellicht voor een kiescampagne, die het niet heeft over "landbouw en voeding", vind je hier haar programma.