Op 14 juni 1953 opende Carrefour zijn eerste grote hypersuper in Sainte-Geneviève-des-Bois in de Essonne, niet ver van Parijs. Het werd een attractie. Er ontstonden files. Zelfs Parijzenaars trokken de stad uit om die winkel te zien en zich er te vergapen aan het enorme aanbod.

Le Monde schenkt met er aandacht aan met een fotoserie en quotes van mensen die destijds bij de opening waren, die er in de jaren daarna mee te maken kregen en jonge consumenten van vandaag.

Voor Jacques B. (64) waren de eerste hypers 'indrukwekkend'. 'De koopkracht vloog omhoog', zegt hij. Je kon alles onder één dak kopen en hield tijd over. Maar nu de kleine winkels zijn verdwenen, is het wel lastig boodschappen doen want je moet echt de stad uit om iets te kunnen kopen. Etenswaar kun je nog net vinden bij een superette, maar voor andere dingen dan mobiele telefoons, kappers en kleren kun je nergens meer terecht.

Collette R. (67) zegt dat ze de winkel voor het eerst in de jaren '70 betrad. Het gezin kwam voor het eerst zo'n winkel binnen, gaapte rond en vergat bijna nog iets te kopen. Zo overweldigend. Ze zegt dat ze zowel begeerte als besef van overdaad in zich voelde opkomen.

Claudia M. beschrijft haar gevoel van boosheid. De winkels voegden niets toe, maar verdrongen wel andere. Jean-Pierre C. (68) bschrijft juist dat het gevoel van overdaad geweldig was. 'Het leven bleek grenzeloos mooi, toch?' Marie R. zegt dat de winkels het einde waren van de zuinigheid. Alles kon. Het kostte weinig. Niet goed meer? Weggooien en even naar de winkel.

Philippe L. merkt op dat mensen niet weten wat ze doen. Ze gaan naar de hyper en zeggen tegen elkaar "Heb je gezien dat de slager zijn winkel heeft gesloten?'

Anders dan de Franse supers die het winkelaanbod van de steden hebben verarmd, zitten onze Hollandse supers juist in de steden en dorpen. Zorgt dat bij ons voor andere gevoelens? Trouwens wanneer, waar en door wie werd in Nederland de eerste buurtwinkel verdrongen door een supermarkt?

Fotocredits: Le Monde
Dit artikel afdrukken