De officiële bekendmaking van de Slow Food Chefs Alliantie op 19 mei was een heus feestje. Slow Food Nederland wil dan ook echt wat in de melk te brokkelen krijgen. Slow Food is, behalve voor de echte aficionado's en zijn 3.000 Nederlandse leden, oud nieuws geworden. De Nederlandse Ark van de Smaak telde eind 2013 maar 19 producten. Te weinig, vond men. Daarom is er - geïnitieerd vanuit Italië, waar in 2009 de link tussen chefs en Slow Food vorm kreeg - een nieuwe wind gaan waaien. In de Slow Food Chefs Alliantie hebben restaurateurs en chefkoks de link met Slow Food (her)ontdekt.

'Grote Sprong Voorwaarts'
Met de Alliantie wil Slow Food Nederland een 'grote sprong voorwaarts' maken. Dat heeft kans van slagen, want Hollandse chefs blijken zich er graag bij aan te sluiten. Dat bleek bij de de presentatie van de Alliantie in Restaurant Merkelbach. Inmiddels hebben zich er al 36 gemeld die aan de criteria voldoen, en nog dit jaar hoopt de Alliantie de 50 te bereiken. Dat loopt dus behoorlijk lekker, vooral als je het vergelijkt met de ontwikkeling van de Ark van de Smaak. In dat paradepaardje van Slow Food, vol traditionele, ambachtelijke streekproducten die Slow Food voor de vergetelheid wil behoeden, stonden tot eind vorig jaar 19 producten. Maar ook daar gaat verandering in komen, en hoe.

De nieuwe voorzitter van Slow Food Nederland, Jack Stroeken, kon vol trots melden dat de kandidatenlijst voor de nieuwe Nederlandse Ark van de Smaak al 125 producten in de wacht heeft staan. Gelukkig maar, want de chefs in de Alliantie moeten per slot van rekening ook iets hebben om mee te koken. Alliantieleden zijn immers verplicht een minimaal aantal producten uit de Ark op hun kaart te zetten.

Culinair theater
De verzamelde culinaire pers kreeg ter gelegenheid van de Alliantie een viergangenmenu voorgezet. Zes van de zesendertig chefs droegen er met al hun creativiteit aan bij om het overheerlijk te laten smaken. Ik proefde mee van de gerookte harder met Sint-Jansui, raapstelen en daslook, Tortelli ripieni di brasato van Kempen lam, Chaamshoen met witte asperges en uienbouillon en Oosterscheldekreeft met lamsoren en tuinbonensalsa. De producenten vertelden zelf over hun producten en de chefs toonden de hele hoenders en levende kreeften. Het is de klassieke gouden combi van bevlogen chefs, gedreven producenten en smakelijke verhalen die het eten nog veel lekkerder maken dan het al was.

En het blijkt nog echt en gemeend ook. Terwijl de pers binnen heerlijk chique zat te eten, zaten de chefs samen buiten in het zonnetje hun meegebrachte lekkernijen te delen. Ze smeerden ze rustig op een broodje en zaten zichtbaar te genieten. Daar was niets oud-'slows' meer aan. Ik voorspel: dit wordt onderscheidend tafelen! Het wordt wel hard werken voor al die producenten die overdag hun kippen moeten voeren, hun ouderwets bittere sla moeten schoffelen en kreeften vangen terwijl ze 's avonds tafelend Nederland in the mood moeten gaan brengen met hun even smakelijke als echte culinair theater.

De Fast Food aanpak
Nog diezelfde dag was ik bij een andere presentatie, waar het woord 'slow' helemaal niet meer van toepassing was, behalve dan misschien op de live band die de bijeenkomst opluisterende met lekkere jazzy songs. Geen vissers of Chaamse hoenders in een grote mand, maar hippe cocktails in een mayonaisepotje en de beste hamburgerbakkers ter wereld. Unilever presenteerde de enige echte originele Hellmann's mayonaise in Nederland. Wist je trouwens dat die mayo mag van de paleo's? Hij zit namelijk boordevol omega-3's.

Hellmann's en de hamburgerkampioenen
De van oorsprong Duitse Richard Hellmann begon in 1905 in zijn New Yorkse delicatessenzaak zelfgemaakte mayonaise te verkopen - naar het recept van zijn vrouw. Het bleek een doorslaand succes. Vanaf eind mei kan de Nederlandse consument ook van de originele Hellmann's genieten, want Unilever brengt deze nu ook op de Nederlandse supermarktschappen. En om te laten proeven hoe lekker de echte Hellmann's is, waren er drie internationale burgerkampioenen ingevlogen: de Duitse Laurin Hackney die een kippenburger met ingelegde radijs, komkommer, rucola, munt en kool, gecombineerd met dille-chilimayonaise op een zuurdesem broodje maakte. De Hellmann's stond inmiddels pottenvol op tafel. Daarna presenteerde de New Yorkse Andy D'Amico zijn runderburger met aioli met rozemarijn, gecarameliseerde uien en Gruyère. D'Amico maakte voor de gasten overigens ook een milkshake met - niet schrikken - pindakaas, banaan en Hellmann's... De laatste burgerkampioen was de Londense Tom Barton, die een burger maakte met rundvlees en bloedworst, een appel-tempura en mayonaise met kappertjes en dragon.

Doe mij plezier
De hamburgers smaakten ieder voor zich zalig en uitzonderlijk. Of het aan de Hellmann's of aan de kwaliteit van de chefs lag, zal voor eeuwig de vraag blijven. Dat is niets anders dan bij de relatie tussen de kwaliteit van een slowe tuinboon en de geweldige salsa die een creatieve kok ervan weet te maken.
Wie ook bij het Fast feestje van Unilever zag met hoeveel plezier de chefs elkaars creaties proefden, werd één ding volstrekt duidelijk. Als je culinaire toppers weet te overtuigen jouw producten te gebruiken, is succes verzekerd. Er is niets zo aanstekelijk als het genieten van culinair theater waar de acteurs ook zelf zichtbaar van genieten.
Slow en Fast werken daarom prima voor mij, als het genot en de zorg om mij een plezier te doen er maar vanaf spatten.

Fotocredits: Foodlog Media
Dit artikel afdrukken