De grote garnalen die wij eten komen via hoofdzakelijk 1 firma bij alle grote supers terecht. De garnalen worden gevoerd met bijvangst - tot meel vermalen 'trash fish' - die door slaven uit de goede vis wordt geselecteerd. Birma telt bergen mensen die het land uit willen. Ze hebben geen geld en verkopen zichzelf. Ze krijgen een krediet waarvan de gever de aflossing bepaalt. Ze hebben niet door dat ze daardoor feitelijk slaven worden, omdat die gulle gever de termen zo bepaalt dat ze de schuld niet kunnen aflossen. Zo komen ze terecht op Thaise vissersboten en worden ze steeds opnieuw verkocht en behandeld als minder dan de vis die ze sorteren.

Vanwege de corruptie in Thailand is het niet onwaarschijnlijk dat grote delen van de garnalenteelt worden gevoed met door slaven bereid voer. Mensen worden mishandeld en zelfs gemarteld en gedood. Dat laat de reportage van The Guardian zien:






Een nieuwe affaire is geboren. We moeten slaafvrije garnalen willen. En we moeten ons inderdaad realiseren dat het niet ondenkbaar is dat de exotische garnalen die we bij onze supermarkten kopen gevoerd zijn met slavenarbeid. Ons voedselsysteem is oneerlijk, moeten we denken.

Ook in Amsterdam
En dat is ook zo. Maar ik weet beter en wordt nog somberder bij deze beelden. Alweer lang geleden schreef ik een stukje over trieste tomaten. Ze zijn van hetzelfde arme laken een profiteurspak. Vluchtelingen wordt een vlucht beloofd, maar ze belanden in een slavernij omdat ze hun ontsnappingsschuld moeten aflossen. Foodlog besteedde ook aandacht aan de Noord-Afrikaanse en Syrische vluchtelingen die Fort Europa voor de kust van Lampedusa laat verzuipen. Ook zij zijn van hetzelfde laken een pak. En zelfs sekslavinnen die weg wilden uit hun land zijn van datzelfde laken een naakt pak.
Willen we ons realiseren dat we hier een probleem te pakken hebben dat groter is dan garnalen? Het gaat niet alleen om de oneerlijkheid in ons food system. Het gaat om degenen die zo weinig hebben dat ze hun ziel aan schaamteloze handige Harry's verkopen die hen vrijheid uit hun uitzichtloze bestaan beloven maar de uitzuiger van hun ziel blijken te zijn. En jazeker, wij eten er hier goed en lekker goedkoop van. Maar bedenk ook dat sommigen er in het centrum van Amsterdam vrolijk op los neuken, betaald; ze betalen niet de dame, maar haar slavendrijver. Hij is de heler van de mensenhandelaar die haar hielp te ontsnappen. Het mensonterende is dichterbij dan we willen denken.

De werking van een economie waarin de spelregels eenzijdig bepaald worden, laat de hang naar vrijheid gemakkelijk omslaan in het tegenovergestelde.

En als dat nu in het juiste perspectief staat: zouden hier mensen willen reageren die weten hoe het eraan toe gaat in de Aziatische garnalen- en visvoerindustrie?

Fotocredits: Still, Guardian
Dit artikel afdrukken