Lees ook
Knap in het generen van gemanipuleerde publiciteit als altijd had de Partij van de Dieren het deze week weer voor elkaar: minister Verburg moest zich verantwoorden voor steun aan valse voorlichting rond intensieve dierhouderij in Nederland.

In het kader van 'Stap in de Stal' - een door de minister gesponsord promo-programma voor de dierhouderij - was beloofd alles te laten zien, zeker tijdens het het werkbezoek van kamerleden. Dus ook onverdoofde castratie. Geen censuur.
Dat gebeurde niet en dus was de PvdD boos. Terecht. Geen speld tussen te krijgen. Ze wilden het filmen en naar buiten brengen. Dat laatste was de echte reden van hun boosheid. Ze wilden geen verhalen horen, maar laten zien dat ze zelf hadden gezien dat de minister martelpraktijken sponsort.

Toeval wil dat mediapremier Tony Blair het dezer dagen had over de 'wilde beesten' van de media: ze verdraaien de werkelijkheid, zijn gericht op effectbejag en niet op een getrouwe en genuanceerde weergave van feiten. Wat we ook van Blair als boodschapper mogen denken, het punt is duidelijk. Het gaat niet meer om nieuws en waarheidsvinding maar om het bespelen van de opinie door middel van het creëren van drama.



De journalistieke taktiek die communicatie-expert Blair blootlegt in zijn speech, lijkt verdacht veel op de strategie die de PvdD toepast. Ruk de feiten uit context, presenteer ze in een andere samenhang en je kunt scoren.

Daar stond ze dus, onze minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. Want stom was het natuurlijk: het lijkt net of de zichtstallen die de Kamerleden mochten bezoeken iets verbergen wat het daglicht niet kan velen. Ga dan maar eens bewijzen dat het niet zo is. Een van de projecten die je sponsort doet immers spastisch over dat bewijs en helpt je tegenstander bij het verdraaien van het zicht op de werkelijkheid. En je mag als minister die niks aan die bedrijfsbezoeken kan doen de boel weer opvegen. Met gebonden handen bovendien, want ze mag de boeren of de opinie niet tegen zich krijgen.
De PvdD begrijpt dat heel goed en zit op de snelste weg om de minister en de sector steeds dieper in in plaats van uit het beklaagdenbankje te krijgen.

Als het zo doorgaat, zullen de minister, de boeren, hun organisaties en de dieren blijven verliezen. Net zolang tot uiteindelijk alle dieren naar buitenlanden zijn verdwenen om daar in dieronwaardige omstandigheden te wachten tot ze eindelijk worden geslacht. Laat toch zien wat er gebeurt. En stel de vraag waarom dat zo gebeurt. Stel ook de vraag hoe het anders zou kunnen, wat de consequenties daarvan zijn. Laat de kijkers het veel bredere kader zien zodat de uitgelichte feitjes van de PvdD in een heel ander licht kunnen worden bekeken. Niet om de boel te vergoeilijken. Mensen houden dieren en doden ze. We maken gebruik van ze. Maar ze dierwaardig houden is niet mensonwaardig.

Open en bloot laten zien hoe dieren ook gehouden kunnen worden, zorgt er bovendien voor dat het publiek zichzelf overtuigt dat vlees een betere prijs verdient. Da's gunstig voor dier, boer en consument omdat ze allemaal voordeel hebben bij kwaliteit en de daarmee samenhangende prijs.

Nu laten we de PvdD de publieke opinie polariseren vanuit een beeld van het Kwaad. Zo ontstaat via goed/kwaad beelden afgedwongen kadaverwetgeving, waarachter de dwingende morele plicht tot veganisme ligt. En zo jagen we de dieren naar buitenlandse zweetkampen waar je horror youtubes van kunt maken.
Dat alles met dank aan de PvdD, die zo hopeloos faalde in het bepalen van de juiste targets in de discussie rond varkenscastratie en daar klaarblijkelijk onverdroten mee doorgaat.

Nieuwe cases zullen volgen. Ik hoop dat dit een leerzame was. Als je toestaat dat de discussie alleen gaat over castreren, voelt het publiek pijn in zijn onderbroek. Als kuikens synoniem worden met in de shredder gaan, voelt het dat tot onder in z'n ruggegraad. Van onthoornen zal het spontaan hoofdpijn krijgen. De munitie voor in one issues opererende dierenpartijen liggen voor het oprapen. Juist omdat die issues zo lekker fout communiceren, moet je niets weghouden voor de tere publieke ziel. Maar dan wel binnen een ruimer kader.

Heeft iemand wel eens gezien dat een varken - met staart - heel vrolijk kan zijn in een ruime varkensstal? En hoe groot het verschil in levens(on-)geluk van de dieren is bij een kleine afstellingsfout van de voercomputer? Ik vond het in ieder geval eye-openers toen ik daarover voor het eerst hoorde en was nog verbaasder toen ik het zag.

Nog een heel andere: weet je bijv. waar al die varkenskoppen blijven (waar heerlijk vlees vanaf komt, zodat het hele dier nuttig kan zijn)? Weet je hoe het ook kan? En weet je wat er met zoveel andere zgn. 'incourante delen' gebeurt? En wat dat voor consequenties heeft voor de inmiddels zo populaire foodmiles én de prijs van het vlees?

Laten we het daar ook eens over gaan hebben. Anders blijven we zeuren en zal de PvdD ook de duurzame en diervriendelijke (wie definieert dat trouwens?) stallen van het kabinet blijven saboteren.



Onderstaand het antwoord dat de minister gisteren gaf op Kamervragen van Marianne Thieme (PvdD)

Geachte Voorzitter,

Hierbij doe ik u toekomen de antwoorden op de vragen van het lid Thieme (PvdD) over het oordeel van de Reclame Code Commissie over zichtstallen en de campagne Stap in de Stal.

1
Bent u op de hoogte van het oordeel van de Reclame Code Commissie (RCC) dat de campagne Stap in de Stal misleidend is?
Ja.

2,3
Deelt u de mening van de RCC dat deze campagne misleidend is? Zo ja, welke maatregelen gaat u nemen om het toegekende subsidiebedrag terug te vorderen of via aanvullende
criteria wel rechtmatig toe te kennen aan eerlijke informatie over de productiewijze van varkens? Zo neen, trekt u dan het beoordelend vermogen van de RCC in twijfel en waarop
baseert u dat?
Welke andere consequenties wilt u gaan verbinden aan de uitspraak van de RCC met betrekking tot de subsidiering van promotiecampagnes van de intensieve veehouderij?
De Stichting Varkens in Zicht gaat in beroep tegen de uitspraak van de Reclame Code Commissie. In afwachting hiervan doe ik geen uitspraak over deze zaak.
Ik wil nogmaals aangeven dat ik subsidie heb verstrekt aan de publiekscampagne ‘Stap in de stal’ omdat ik het belangrijk vind dat de varkenshouderijsector de dialoog en de dis-
cussie aangaat met de samenleving. Ik vind het daarbij van groot belang dat er een reëel beeld van de varkenshouderij wordt geschetst.

4
Kunt u aangeven welke promotiecampagnes in de agrarische sector worden gefinancierd met gemeenschapsgeld? Kunt u aangeven in hoeverre bij deze promotiecampagnes ook
sprake kan zijn van misleidende informatie?

Op dit moment worden door Nederlandse organisaties met Europese cofinanciering 15 commerciële promotiecampagnes uitgevoerd in de sectoren Groenten en Fruit (drie
programma’s), Sierteelt (tien programma’s), Regionale producten (één programma) en Biologische producten (één programma).
Uitingen die in de promotiecampagnes worden gedaan, worden vooraf gecontroleerd op juistheid. Vervolgens wordt tijdens de looptijd van de programma’s gemonitord of van de
voorgelegde uitingen wordt afgeweken. De kans op misleidende informatie is hiermee minimaal.

5, 6
Bent u voornemens om bij toekomstige subsidieverlening voor promotiecampagnes voor de agrarische sector wél criteria te stellen aan de wijze van informatieverstrekking?
Zo ja, op welke wijze en binnen welke termijn? Zo neen, op welke wijze wilt u dan voorkomen dat u misleidende informatie met gemeenschapsgeld blijft financieren?
Bent u bereid een toetsingskader voor subsidies op te stellen waarin u criteria opneemt voor campagnes die met overheidsgeld worden gefinancierd om te garanderen dat deze
subsidie niet zal worden gebruikt voor het geven van misleidende informatie? Zo ja, op welke wijze en binnen welke termijn? Zo neen, waarom niet?

Ik constateer dat er maatschappelijke discussie is ontstaan naar aanleiding van mijn bijdrage aan de publiekscampagne ‘Stap in de stal’. Zonder vooruit te lopen op het
resultaat van de beroepszaak tegen de uitspraak van de Reclame Code Commissie, is dit voor mij reden om bij toekomstige subsidieverlening aan promotie- en publieks-
campagnes, voor zover dat geen standaardonderdeel is van de beoordelingsprocedure, van tevoren nog nadrukkelijker na te gaan of de informatie juist en zorgvuldig is. Ik acht het niet nodig om op dit punt een algemeen toetsingskader te ontwikkelen.

DE MINISTER VAN LANDBOUW, NATUUR EN VOEDSELKWALITEIT,
G. Verburg
Dit artikel afdrukken