In de documentaire vertelt Pollan dat we niet op de westerse manier moeten eten, maar alleen wat de natuur ons te bieden heeft. Zolang we ons vasthouden aan het westerse voedingspatroon, zullen we nooit gezonder eten. De boodschap van Pollan’s documentaire luidt: "Eat food, not too much, mostly plants".

Na de film deelden gedragsonderzoeker Roel Hermans en sportdiëtiste en klinisch epidemioloog Sarai Pannekoek hun visie over de film met het publiek.

Ontbrekende tips
Wat Sarai opviel tijdens de documentaire was de boodschap van Pollan. "Het vormt een goede basis om ervoor te zorgen dat je gezonder gaat eten, maar met alleen zijn boodschap ga je het niet redden". Als sportdiëtiste weet ze dat mensen vooral praktische tips nodig hebben om iets toe te kunnen passen in de praktijk. Wie mensen gezonder wil laten eten, ontkomt er niet aan zo concreet mogelijk te zijn. In de documentaire ontbreken die tips.

Hermans vind dat je Pollans boodschap kunt vergelijken met de richtlijnen van het Voedingscentrum, zoals gevarieerd eten, niet te veel eten en veel groente eten. Maar niet iedereen houdt zich aan deze regels, dus waarom zou de boodschap van Pollan mensen wel aanzetten om gezonder te eten? "We kunnen pas echt gezonder eten als we onze omgeving aanpassen", zegt Hermans. Onze fysieke en sociale omgeving bepaalt wat we eten. Het genot van eten spoort bovendien niet met de spartaanse associaties rond 'gezond eten'. Dat plezierige gevoel van voedsel kunnen we niet veranderen, maar de omgeving die tot overmatig ongezond eetpatroon leidt wel.

Aan het einde van de nazit wilde het voornamelijk uit studenten bestaande publiek onder meer weten wat de overheid kan doen om gezonder eten makkelijker te maken. Volgens Sarai moet de overheid vooral aandacht besteden aan praktische tips. Heel veel mensen weten namelijk wel wat gezond eten is, maar vinden het moeilijk om dit toe te passen in de praktijk. Daarnaast zou de overheid (kinder)marketing op ongezonde producten moeten verbieden omdat consumenten hierdoor moeite hebben met het maken van gezondere keuzes. Hermans vindt dat de overheid meer gebruik moet maken van nudging. Uit verschillende wetenschappelijke onderzoeken blijkt namelijk dat nudging mensen aanzet tot het maken van gezondere keuzes. Ook zou er een 'stoplichtensysteem' op voedselverpakkingen moet komen om de consument te wijzen op de hoeveelheid vet, suiker of zout die het product bevat. Zo kunnen ze meteen zien of een product gezond of ongezond is. ''Soms is het namelijk net wiskunde om een etiket op een product te begrijpen'', zegt Hermans.

Ook wilde het publiek weten of er belasting moet komen op ongezonde producten om ervoor te zorgen dat mensen gezonder zullen eten. Zowel Sarai als Hermans blijken van mening dat belasting niet werkt. Mensen zullen - denken zij - ondanks de belasting op ongezonde producten, deze producten alsnog kopen.

Pollan ziet ons ongezond eetgedrag als iets simpels wat je met zijn boodschap 'eat food, not too much, mostly plants' kunt oplossen. Volgens Hermans en Pannekoek is Pollans boodschap leuk en eenvoudig, maar zal die de wereld niet veranderen.
Dit artikel afdrukken