Diabetes, de typische overgewichts- en ouderdomsaandoening van mensen die zelf hun eten niet meer verbouwen of bijeensprokkelen, maakt opvallend veel slachtoffers bij mensen met een normaal gewicht. Hun kans op overlijden aan de gevolgen van insuline-resistentie blijkt zelfs twee keer zo groot als die van hun dikke medepatiënten.

De New York Times schrijft deze week over onderzoek dat werd gepubliceerd in The Journal of the American Medical Association. Het is gebaseerd op de gegevens van ruim 2.500 mensen met type 2 diabetes van wie het gewicht bekend was bij het stellen van de diagnose. Dit was belangrijk omdat daarmee mensen uitgeselecteerd konden worden die een gewichtsverandering hadden bereikt omdat ze diabetes hadden, medicijnen gebruikten, of terminaal ziek waren. De data werden verder rigoureus geschoond voor leeftijd, sexe, roken en andere 'vervuilende' factoren.
De onderzoekers concludeerden dat mensen met een normaal gewicht twee keer zoveel kans hadden te overlijden aan diabetes tijdens de onderzoeksperiode als mensen met overgewicht of obesiteit. In de VS is meer dan de helft van de patiënten met type 2 diabetes obees, 30 procent heeft overgewicht. Ongeveer 20 procent heeft een normaal gewicht.

Dat zwaardere patiënten minder vaak overlijden, zou te maken kunnen hebben met de zogenaamde 'obesiteitsparadox': de waarneming dat zwaarlijvige mensen met bepaalde chronische ziekten lagere sterftecijfers kennen. Dit verschijnsel is gedocumenteerd voor mensen met hartfalen, hoge bloeddruk en nierziekten en nu zijn er dus ook aanwijzingen dat het bij diabetes 2 optreedt.

Voedingsprofessor en Gezondheidsraadlid Jaap Seidell twitte naar aanleiding van het artikel: 'Relatief slechte gezondheid bij dunne mensen met diabetes mogelijk door minder agressieve leefstijlinterventies.' Dat is ook de mogelijke oplossing voor het raadsel die de onderzoekers aandragen: voor dikke diabetici ligt de behandeling voor de hand. Zij moeten op dieet en in beweging komen. Voor diabeten zonder overgewicht is deze aanpak minder evident, zij hoeven immers niet af te vallen. Ze ontkomen dus aan de rigoureuze leefstijlinterventies die hun dikke medepatiënten opgelegd krijgen - en krijgen daardoor minder grip op hun ziekte.

Fotocredits: Sarita Dawn
Dit artikel afdrukken