Terwijl in boerenland stormen woeden over de vraag of de boeren hun land maar terug moeten geven aan de natuur, hebben de natuur en de koeien van onze cultuur allang besloten. Ze doen het gewoon samen.
Dit reetje tussen de koeien kwam ik van de week zomaar tegen. Het blijkt niet eens uitzonderlijk, want het beestje volgt deze koeien ook als ze verweid worden. Dat vertelde me de boerin van wie de koeien zijn. Met haar man en een collega boer hebben zij een extensief bedrijf in natuurgebieden met koeien van een kwaliteitsvleesras. De Partij van de Dieren, Natuur & Milieu, Milieudefensie zouden er om moeten juichen.
Helaas maken stadse milieufreaks zich zorgen over het zeldzame blommetje dat deze gelukkige dames en heren soms per ongeluk opvreten. Het reetje mag dat natuurlijk wel.
Hoe ging dat eigenlijk toen we nog apen waren en er überhaupt niet bij nadachten?
Dit artikel afdrukken
Dit reetje tussen de koeien kwam ik van de week zomaar tegen. Het blijkt niet eens uitzonderlijk, want het beestje volgt deze koeien ook als ze verweid worden. Dat vertelde me de boerin van wie de koeien zijn. Met haar man en een collega boer hebben zij een extensief bedrijf in natuurgebieden met koeien van een kwaliteitsvleesras. De Partij van de Dieren, Natuur & Milieu, Milieudefensie zouden er om moeten juichen.
Helaas maken stadse milieufreaks zich zorgen over het zeldzame blommetje dat deze gelukkige dames en heren soms per ongeluk opvreten. Het reetje mag dat natuurlijk wel.
Hoe ging dat eigenlijk toen we nog apen waren en er überhaupt niet bij nadachten?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wouter K: "Bijenflats?" Ik ben zelf al blij genoeg, niet op een flat of appartement te hoeven leven. Ik ben opgegroeid op de boerenbuiten. En gisteren stond ik nog vol verwondering toe te kijken hoe de bijen zich tegoed deden aan de bloesems op mijn 'mini-frambozenplantage'. Maar of dat natuur is? De bijen komen uit korven in de buurt.
Maar iets anders: jij wilde toch ooit een varken in de stad (mogen) houden? In Havana schijnt dat heel gewoon te zijn. Daar wonen de varkens vaak mee op de badkamer.
Niet alle varkens zijn schaduwdieren. Ik zag Duitse weidevarkens door de zon huppelen en stoeien met elkaar in het Freilichtmuseum in Kommern in de Eifel. Helaas dus museumvarkens. Maar het kán dus wel: varkentjes in de wei. Schijnt overigens een smakelijk ras te zijn, dat precies op de juiste (slacht)tijd voldoende vet op de billen heeft. Varkens van gemiddelde omvang, maar niet heel veel biggen per zeug per worp.
"De stad weet niet half hoe rijk zij is." Dat weet ze zeker niet. Ik lees dat de Parijse bijen maar liefst 4 tot 5 keer zoveel honing weten te verzamelen als hun boerencollega's op het platteland. Met een heel bijzondere smaak bovendien omdat stadsbewoners er zoveel bijzondere bloemen en planten op na houden.
Ik ben voor, maar voor mij, Utrechter, is het dit jaar te laat. Gebrek aan bijen of naburige perenbomen zorgde er in ons stadsdeel voor dat onze daktuinperenboom geen vrucht kreeg. Meer bijen en meer vruchtbomen in de stad.
De natuur hoort thuis in de natuur. Ja tocht?
Je haalt het niet in je hersens om bijen te gaan houden in de grote stad. Maar Olivier Darné deed het. In Parijs. En zopas ook in Utrecht. Deze week worden tijdens het Festival aan de Werf in Utrecht potjes honing verkocht van bijen die in Utrecht wonen, in korven op daken. Het fantastische verhaal over Darné haal ik uit het maandblad voor bijnenhouders. Darné komt uit een familie van Imkers. Hij imkerde al op zijn tiende jaar. Hij trok naar de Parijs om voor kunstenaar te leren maar kreeg heimwee naar zijn bijen. Buiten het zicht van bijbange burgers zette hij een bijenvolk in een behuizing op een dak. Na een jaar oogstte hij 40 kilo honing met tot zijn verbazing een uitzonderlijk breed smaakpalet'.
Acht jaar geleden – gediplomeerd kunstenaar was hij inmiddels, dus gek doen werd oogluikend toegestaan door de autoriteiten van Parijs – plaatste hij een aantal bijenvolken op het dak van de Opera. Maar als er ook maar één burger gestoken wordt is het uit met de pret, zei het gemeentebestuur. Er staan nu 32 volken op daken.
De honing werd onderzocht en onderzoekers dachten dat met de bijenvolken hele einden gereisd was, zoveel verschillende soorten stuifmeelkorrels werden er in gevonden. Tot wel 250 soorten. De stad weet niet half hoe rijk zij is. Utrecht is nu ook bijenstad.
Bijenflats, Steven?
Exact! Dat Blauwe Stad project, of dat randmeer rond Wieringen. Het wordt overigens gepresenteerd als een stukje nieuwe natuur maar het is in feite reacreatieterrein wat wordt gemaakt. Hoogstens wordt daar een tikje meer rekening met mogelijke natuurlijke ontwikkeling gehouden.
Ik heb een warme belangstelling voor de natuur en snap de rationale achter het hier en daar terugdraaien van onginningen. Stichting het Brabants Landschap doet dat daar waar vennen zijn dichtgegooid: Die zijn namelijk weer uit te graven en te herstellen. Maar dingen als de Blauwe Stad en het Wieringenrandmeer zijn volksverlakkerij. Daar worden recreatieplassen opgeleverd, en bij de Blauwe Stad ook nog onroerend goed. Bedrijfsterreinen, golfterreinen, vinexlokaties als Leidse Rijn; daar zit heel wat vruchtbare grond onder. De Blauwe Stad hoort in dat rijtje.
Ik heb 't al eens eerder betoogd: Natuurbeheer en landbouw mogen ooit elkaars gezworen tegenstanders zijn, het is heel hard nodig dat men daar overheen leert komen en allerlei oude reflexen afleert. Dat geldt voor beide partijen overigens.ww