Zondag a.s. slaap je op de stoep. Je gaat ouderwets voor de deur van je boekhandel liggen om een exemplaar te pakken te krijgen van HET kookboek van het begin van de 21e eeuw. Maandag 31 mei start de verkoop van het Handboek voor de Vinex-jager. Echt koken voor mannen, luidt de ondertitel van het eerste boek van Meneer Wateetons en Sjoerd Mulder.

Ik kreeg het boek gisteren binnen en beken dat ik er reikhalzend naar had uitgekeken. Eindelijk een kookboek dat niet gaat over frutselen, maar over eten als basisbehoefte. Een boek dat het leven van moderne mannen in doorzonwoningen weer zin geeft door ze te restaureren in hun rol als jager en doe-het-zelver. Eten, hoopte ik, zou door het boek weer betekenis kunnen krijgen.

Ik las het in één ruk uit en mijn verwachting kwam uit. De Vinexjager is een boek voor ingezakte mannen die uit de ruif eten, in hun pak met stoere open boord naar kantoor rijden en 's avonds weer parkeren op dat mallotige opritje dat nog net op eigen grond past. Ze zullen hun doel op aarde herontdekken als ze het boek in handen krijgen. Ik voorspel dat de verkopen van instapmodelletjes BMW, Audi en cabrio's zullen dalen. Ook winkeliers die designhemden, jeans en dito espressomachine verkopen waarmee we ons allemaal op dezelfde manier onderscheiden, zullen het moeilijk krijgen. Dit boek laat de man zichzelf weer ontdekken. De tijd van uiterlijke kenmerken is voorbij. De psychiater voor tobbers kan zijn deuren sluiten.

Meneer en Sjoerd hebben een boek geschreven dat een cultuuromslag van heb-ik-jou-daar inluidt. Mannen gaan zelf jagen, zelf brouwen, zelf kaas maken en ontdekken hoe het zit. Doen in plaats van miezeren. Weg met die destilleerinstallatie van 2000 euri. Bouw er zelf eentje voor een paar tientjes van spullen die je met voorbedachte rade en eigen slimheid bij de Gamma bij elkaar jaagt. Weg met die zielloze kipfilet uit de C1000, maar krijg weer respect voor wat je eet. Vang eerst een eend uit de gracht of sloot. Meneer vertelde me dat de eend in het boek tegenover Casa Rosso in Amsterdam werd gevangen. Lukt dat, probeer dan eens die veel schuwere meerkoet. Of bedenk hoe je een houtduif vangt. De heren deden het met een muizenval die ze zo afstelden dat het beest op slag dood zou zijn. Dood, vil, pluk en snij het beest zelf in mooie stukken. De heren stonden te trillen op hun benen. Ze voelden weer levenskracht. Steeds na het vangen en doden van een dier, keken ze er anders naar. Het dier werd de ander, iets of misschien wel iemand om respect voor te hebben.

Drank ontbreekt natuurlijk niet. Maar in de plaats van het zuipen alleen, komt het intense genot dat je zelf bier kunt maken en dat na een paar uur je eigen gestookte alcohol uit een buisje komt druppelen. Hoe kan een fles Stolichnaya ooit op tegen je zelf gemaakte bocht dat je wodka noemt? Of die 35 jaar oude Cognac tegen de witte huiswijn van de Plus die je zelf destilleerde en in een houten vaatje liet rijpen? Het gaat weer tintelen.

De heren zijn geen slow foodies die het doen zoals je droomt dat het ooit hoorde. Ze maken gebruik van alles wat er in de Vinex-wijk te vinden is. Dus ook de cavia komt op het bord. En kaas van moedermelk, want Vinexwijken zijn berucht als moederschoot van de samenleving en ook mensenmoeders kun je melken.

Dit boek is een belangrijkere bijdrage aan onze geestelijke en lichamelijke gezondheid dan alle Ik Kies Bewustheid bij elkaar. Het had dan ook geschreven mogen worden met een subsidie van het ministerie voor Volksgezondheid. Het is duurzamer dan het Convenant Verduurzaming Voedsel ooit zal kunnen bereiken. Subsidie van het ministerie van Landbouw en NV zou geen verbazing hebben gewekt.

Ik vroeg meneer of hij en Sjoerd - die echt 2 verschillende personen zijn - een boodschap hebben met het boek. Nee, zei hij beslist. Het is gewoon leuk voor mannen die willen weten hoe het zit en hoe het werkt. Nou misschien wel een beetje, maar dan heel ver in het onderbewuste (Meneer weet daar heel veel van). Ik vroeg hem ook of ze alles hebben geprobeerd, het boek is nl. heel precies en weet bijvoorbeeld te melden hoe moedermelkkaas smaakt. Ja, ze hebben overal met hun tengels aan gezeten en alles geprobeerd. Behalve de slacht van een varken. Dat ging niet in de badkamer.

Ik ben benieuwd naar het volgende boek en stel me voor dat het de Vinexboer gaat heten. Weg met al die tegels uit die tuintjes. Die nutteloze plantsoenen. Het worden eetbare wijken. Met al dat brouwen, drogen en inmaken zijn ze al lang de jager voorbij en dringen ze zelfs de postmoderniteit binnen. Ze vinden de betekenis van eten opnieuw uit in de 21e eeuw. In al zijn facetten: jagen, verbouwen, verwerken en conserveren. Daar horen dus ook aardappels van eigen Vinex-akkertje bij, heerlijk bij gebraden meerkoet met een zelfgemaakt sinaasappelsaus van sinaasappelen van de Lidl. Een egeltje in klei als voorafje zorgt voor de broodnodige variatie. En natuurlijk plukt de Vinexboer ook zandkool en zuring uit het wild.

De auteurs waarschuwen je vooraf. Dit boek is gevaarlijk, voedselonveilig en kan je relatie destabiliseren. Het is zo origineel onbeschaamd en herkenbaar dat je het moet hebben. Je bloed gaat weer stromen. Je komt weer tot leven, want leven is eten, gegeten worden of langzaam wegrotten. Dus: eet en geniet. In 152 pagina's snap je weer waar het over gaat. Schitterend puntig geschreven. Zonder ook maar één woord intellectueel gewauwel zoals hierboven.

Handboek voor de Vinexjager, Prometheus, ISBN 987.90.446.1426.8, ook te bestellen als je niet op de stoep wilt liggen.
Dit artikel afdrukken