Wat doe je als je flink wilt groeien met een duurzaam label voor vis? Je zoekt een hele grote sowieso al duurzame groep vissers en certificeert ze in 1 klap. Dat overkwam de Schotse makreelvissers. Het tonnage gecertificeerde Engelse vis stijgt opeens van zo'n 55.000 tot 150.000 ton door deze leuke deal van de MSC-organisatie. Die kan nu in de krant zetten dat ze het aantal duurzame vissen bijna hebben weten te verdrievoudigen.
Hoera, zegt de consument.
De vissers moeten nu dokken want ze krijgen zo'n blauw stickertje. En dat betekent dus ook een verdrievoudiging van de inkomsten van het label.
Hoera, zegt MSC.

Slim?

Makreel is niet echt een bedreigde vissoort. Hij is niet duur, barst uit z'n vel van de gezonde omega-3's en, kraakvers, is het een van de lekkerste sashimi vissen die er zijn. Hij mag om die redenen wat populairder gemaakt worden dan hij nu is. Misschien is dat de reden dat de Schotse vissers toehappen. Maar aan hun vangstmethode of visstandbeheer verandert helemaal niets. Een fors quotum bleek dus altijd al duurzaam bevist te worden. Het enige verschil tussen vroeger en nu wordt dat de vissers bij moeten betalen voor hun altijd al duurzaam zijn.
Dat is de omgekeerde wereld. Ze zouden juist een beloning moeten krijgen.

Wouter Klootwijk had het onlangs met MSC aan destok. Hij verwijt hen gebrekkige controle en grote zin voor commercie. MSC is het daar niet mee eens.

De makreelcase is opmerkelijk. Voor de goede waarnemer ontstaat wel degelijk twijfel. Een flink quotum doodordinair gevangen vis blijkt zomaar te voldoen aan de normen. Dat is goed nieuws voor duurzaamheid. Ik vraag me ernstig af of het ook goed nieuws is voor MSC. In plaats van te belonen, blijken ze belasting te heffen. In plaats van de duurzaamheidsgrenzen waar mogelijk verder te verleggen door ze te verbeteren, blijken ze bestaande praktijken te bestendigen. De consument at in de regel altijd al 'duurzame makreel'. Weg perspectief op een duurzamere makreel.

Voorstel: MSC gaat boeven vangen of zorgt ervoor dat er écht meer duurzaamheid komt. De bestaande goede praktijken benoemen en belasten is een beetje flauwekul. Dat kun je ook doen door prijzen uit te reiken en de winnaars een stickertje te geven. Daar is helemaal geen dure organisatie die zijn inkomsten moet oppompen voor nodig.


Dit artikel afdrukken