image

Gisteravond stelde Karel Knip in de NRC het éénduidig vast: de cijfers van Meat the Truth kloppen. De boeren - onbetwist boerenleider nummer één Antoon Vermeer incluis - hebben de zaak genept. Net als het Milieu- en Natuurplanbureau (MNP). Ze zeiden dat Thieme met cijfers goochelde.
Niks van aan. Thieme heeft gelijk, zo blijkt nu toch echt. Koeien en andere beesten die wij plegen te eten, zorgen met 14% echt voor meer uitstoot dan de transport- en vervoersector die tekent voor maar 13% .

Natuurlijk heeft ze gelijk: de miljarden mensen op deze aardkloot met zijn beperkte areaal aan vruchtbare grond kunnen niet allemaal als koningen leven en maar gedachtenloos dooreten van grote, inefficiënt planten in vlees omzettende beesten. Daar vergen ze teveel voer voor. Dat is schaars en dus alleen al te duur om zomaar weg te kauwen.
Dat kon vroeger niet, en nu we met miljarden koningen zijn zeker niet.
Thieme's gelijk is dan ook oninteressant, ofwel leidt tot nogal onverwachte conclusies. It's bad strategy.

Al Gore maakte er volgens Thieme een potje van door in zijn ongemakkelijke waarheid de veehouderij weg te laten. "Demagogie" heet de film van Gore inmiddels. Zoniet die van Thieme, die het bij het rechte eind heeft, zowel ten aanzien van uitstoot als opname. Tot verdriet van de boeren moeten we accepteren dat ontboste bossen uiteraard wel degelijk verdwijnen uit de cyclus van uitstoot en opname. Daarmee heeft de primaire voerindustrie een met olie-producten vergelijkbaar uitstooteffect.

Prima en prachtig, maar bij de PvdD zijn ze de weg kwijt. Een plofkip die in zes weken - soms minder - geslacht kan worden is aanmerkelijk milieuvriendelijker dan een dier dat er meer dan 2x zolang over doet om geslacht te kunnen worden. Sowieso is onze brave kip veel milieuvriendelijker dan een varken en al helemaal dan een koe. Kippen kunnen door hun efficiente voerconversie het uitstootprobleem enorm helpen terugdringen. Meer nog dan een lactovegetarier, bleek me laatst in een CO2-staatje over milieuvriendelijk eten.

Volg je Thieme, dan eet je vooral plofkippen. Die racen in een wip van het kuikenstadium het supermarktschaaltje op. Echte en biologische doen er twee keer zolang over. Met alle ecologische footprintgevolgen aan uitstoot- en voerverbouweffecten. Bij biologische dieren is dat nog ernstiger vanwege het inefficient geteelde biologische voer dat zij eten. Biokip kan wel als je het dier als wondertje van efficiency vergelijkt met een koe, maar kies je milieu, dan kies je toch echt plof.

Zijn ze nu echt gek geworden bij de PvdD? Het ging om dierenwelzijn. Milieu is totaal wat anders en leidt zeer zeker tot consequenties voor de manier waarop we ons voeden. Tot andere echter dan die van Thieme.

De film is een regelrecht pleidooi voor een efficiëntere, heel andere dierproductie, want dierlijk eiwit hebben we nodig, vinden we lekker en past bij ons gebit. De cijfers van Thieme leiden aartsrationeel tot vis-, mossel- en insectenflats in de grote Europese havens. Allemaal efficient en intensief te vermeerderen diersoorten. Ze kosten weinig voer en uitstoot en kunnen nota bene (groten-)deels leven van algen die gevoed worden met CO2! Teel, verwerk en verpak ze op dezelfde plek en exporteer ze vervolgens per hypermodern zeilschip overal ter wereld. Wat een heil, zonder een zuchtje CO2-uitstoot.

Honderden miljarden beesten doden we straks om ons land te voeden, in plaats van de huidige 560.000 koeien. Voor die flats, verwerking en transportmanier er zijn, moeten we tussenmaatregelen nemen en zo snel mogelijk over schakelen van grote dieren zoals koeien en varkens op kleinere, zoals kippen. Ploffers wel te verstaan. En bovendien zeker geen biologische. Ik wrijf het er maar even goed in.

Helder? De vraag is waar het om gaat. Dierwelzijn is heel wat anders dan milieu. Was dat niet zo, dan nam je nl. een plofkip en zou je daar als PvdD voor strijden. Meat the Truth is de dierwelzijnswereld op zijn kop. Dáár ging het niet over. Thieme heeft een haar werkelijke case kwalijk in de straat bijtend gelijk.

Thieme's gelijk: van grote beesten moeten we weer naar kleine beestjes, een heleboel - net als de kleyne luyden van vroeger, maar dan op een moderne manier.
Dit artikel afdrukken