De ondernemer exporteert voor een groot deel naar Engeland. Bij een Brexit vreest hij een deel van zijn omzet naar dat land te verliezen.

In de Limburger vraagt boer Johan Geraats om hulp. Zijn aardappeloogst is naar de Filistijnen. Ik trok hem na. Hij ontvangt ruim €40.000 subsidie. Zelfs als hij niet één aardappel poot. Toch is er die klacht: ik ga failliet, daarom heb ik hulp nodig.

Er zijn boeren in vergelijkbare situaties die enkele tonnen landbouwsubsidie krijgen. Alleen maar omdat ze hectares landbouwgrond hebben. Een hectare landbouwgrond is in Nederland gemakkelijk €50.000 waard, terwijl aardappelen ook in goede jaren maar weinig opbrengen. Ze zijn dus prima verzekerbaar. Boeren spreken over 'tonnen en miljoenen schade', maar eigenlijk weten ze hun risico niet te spreiden en laten ze het er op aankomen.

Onze meelezende ondernemer is er een beetje boos over. Hij schrijft:

Staatsscretaris Van Dam kan weer schade gaan regelen, dit keer voor de aardappelboeren. Het is te nat.

Ik ga hem ook om een schaderegeling vragen.
Voor de Brexit.
Mijn grote klanten zitten in Engeland.
Daar wordt import duurder voor natuurlijk.
Dus….
Geachte staatssecretaris,…………….


Ik snap hem wel. Die boer had best een slecht weer verzekering af kunnen sluiten, maar verdomt dat. Brexit is een ander geval. De politiek verpest het voor onze 'gewone' ondernemer en laat hem met de gebakken peren zitten omdat er geen verzekeringen tegen politiek falen zijn.

Boeren snappen echter niets van onze lezer. Google maar eens op wateroverlast + aardappelen. Als er wat is, bellen ze de minister om hulp. Wat moet Van Dam, de bewindsman die er iets over moet beslissen, nou doen met goed fatsoen? Als hij boer Johan helpt, moet hij immers ook andere boeren met nog heel veel meer landbouwsubsidie helpen.
Dit artikel afdrukken