Dat twitte vorige week de al wat oudere Volkskrantcolumniste Sylvia Witteman aan de nog wat jongere TV-journalist Teun van de Keuken. Die reageerde na precies één minuut:

kutmetzout

Slimme oude Syl bedenkt hoe topper Teun erop moet. Het al wat oudere vrouwelijke alfawijfje bleek haar invloed nog net te kunnen doen gelden in onze gedeeltelijk matriarchale samenleving.

Hoognodig moeten
Het was leuk show off'en. Ze gaan het natuurlijk niet doen, want zeiken over het Vinkje is echt ongelofelijk begin van de eeuw. Het was gewoon zo'n inspiratieloos moment van ouwe lui waarop je toch wat te ouwehoeren moet hebben als er verder geen wereldschokkende dingen zijn om over te mauwen of nieuws mee te maken.

Het Vinkje haalde inmiddels wagonladingen suiker, zout en vet uit spul waar we sowieso heel veel minder van moeten eten. Maar omdat we dat toch niet doen, is het best handig dat het er is. Het Vinkje is - denkt nog steeds iedereen - heel duur. Je krijgt het alleen als je fors de kas spekt van Schuttelaar, het bureau dat de administratie ervan doet. Maar ook dat schijnt niet waar te zijn, want Schuttelaar kreeg vorige week net als Willem & Drees - die echt boven iedere verdenking (zelfs die van Foodlog) staan - de B-corp status. Die status heeft een beetje een B-naam maar betekent eigenlijk dat je van absolute A-klasse bent en niet uit bent op economisch gewin, maar alleen geld verdient omdat je sociale en ecologische doelen voorop stelt. Er dus officieel echt helemaal nul-komma-nul meer om over te zeiken. Zelfs niet als je hoognodig even moet.

En dat bleek afgelopen weekend dan ook. De Consumentenbond vond teveel zout in het eten, maar niet in Vinkjes.

Wie helpt de opvoeders van Nederland niet langer een domme doos te volgen?
Zout met een smaakje
Kassa maakte er een uitzending van. Maar liefst veertig van de negentig producten die de Bond eerder had onderzocht, hadden nog geen werk gemaakt van zoutverlaging. Foei! Hoewel.

Op de tienduizenden producten waar zout in zit valt dat best mee. De Bond gaf een pluim aan AH en Aldi die ieder een huismerkproduct zoutlozer blijken te hebben gemaakt. Kaas van Old Amsterdam en de Big Pizza Supreme van Wagner gingen over de knie. Die vieze vuile smeerlappen hadden het gewaagd hun kaas en pizza respectievelijk met 15 en 10 procent zouter te maken. Schande spreekt de Bond vervolgens van de berg zout die in kruidenmixen zou zitten. 'Soms wel 81%', schrijft de Bond in een persbericht.

Erg verwonderlijk is dat niet, want consumenten gebruiken die mixen als zoutvervanger. Aan de buitenissige smaken waar de bond in een aantal recepten mee komt, hebben ze helemaal geen zin. Het echte nieuws zou dan ook zijn dat consumenten, omgerekend, zomaar een tientje of nog veel meer voor een kilo als kruid vermomd zout betalen. Lieve Bond, je snapt het niet: het is gewoon zout met een smaakje en leuk verdienmodel.

Vermaak voor de goede zaak
Mensen, het is goed kut met de opvoeders van Nederland. Zo'n zeikwijf wil het Vinkje dat ons eten daadwerkelijk en bewezen heeft verlost van vele goederentreinen vol suiker, zout en snackvet door Toffe Teun laten afvinken. En zelfs de Bond blijkt niet te snappen dat kruidenmixen gewoon een leuk middeltje zijn om zout laaienlichterig duur te verkopen omdat de makers daarvan op hun echte kruidenassortiment niet zoveel kunnen verdienen. Daar weten, of wisten, ze bij Teuns Keuringsdienst alles van. Van die Bond wil ik niet weten hoe het zit met die zielige negentig of veertig producten, maar hoe kut of juist fantastisch goed het hele Nederlandse assortiment het doet. In echte percentages. De Bond kan veel beter rekenen - vroeger tenminste - dan al die kijkdoosmakers van de Keuringsdienst en Kassa bij mekaar.
Maar laat ook maar. Kijkcijfers en presence op twitter lijken op elkaar. Je moet met weinig moeite eenvoudig scoren. Zo werkt vermaak voor 'de goede zaak'.

Wie helpt de opvoeders van Nederland niet langer hun doos te volgen maar te kijken naar de inhoud?

NB deze stijl verdient geen navolging.

Fotocredits: Meisje met Muts voor l'Origine du Monde van Gustave Courbet, still, culturebox, F&I
Dit artikel afdrukken