1 min
In België is een wijnschandaal gaande. Eerlijke wijn van Oxfam die in de bottelarij van Delhaize op de fles gaat, bleek naar poep te ruiken. Oxfam vroeg de wijn te laten 'luchten'. Een paar keer heen en weer pompen helpt immers om poepige geurtjes weg te krijgen. De wijn ging op de fles en werd verkocht. Er kwamen geen klachten. Tot krant De Morgen erover berichtte. Opeens regende het klachten.
Op het blog van De Tijd schrijft wijnjournalist Frank van der Auweraa:
Eén: dit incident is absoluut geen bewijs dat ‘Belgische bottelingen’ altijd sjoemel -of prutswerk zijn. Het heeft zelfs in se niets te maken met de bottelarij in kwestie, die gewoon in opdracht werkte en geen invloed uitoefende op de selectie of kwaliteitsborg van het basisproduct. Belgische bottelingen blijven dus veilig, maar zijn net zo afhankelijk van ‘wat men er in stopt’, als een originele ‘mise au domaine’. Daar komen dit soort accident de parcours trouwens ook geregeld voor, vooral op soms heel slecht geëquipeerde domeinen die zelfs niet eens over een eigen bottelinstallatie beschikken.
Twee: er is geen enkele moment in dit bottelproces sprake geweest van een gezondheidsrisico. Toegegeven, een wijn ontkurken die stinkt alsof men net in paarden -of hondenpoep is gewandeld, betekent een aanslag op onze goede smaak (reukzin), maar de gevolgen ervan situeren zich louter op het mentale vlak...
En drie: naar verluidt is dus heel deze (ex)stalmestlading reeds de Oxfam-rekken uitgevlogen en heeft nog geen enkele koper zich beklaagd over het fenomeen. Dat kan twee dingen betekenen. Ofwel heeft de Oxfam-aankoper dus gelijk en bleek de operatie ‘Geef Ze Lucht!' voldoende om de stank te verjagen. Ofwel zijn veel consumenten tot nu toe te weinig kritisch gebleken en mogen we pas nu de ‘poep-hysterie’ verwachten, waarbij honderden klanten plots rare bijgeurtje in hun cuvée ontdekken.
Lees verder op de site van De Tijd en ontdek hoe slechte wijn kan ontaarden in een gesprek over voor of tegen Oxfam zijn. De journalist van dienst proefde de wijn niet maar schreef er wel over.
Dit artikel afdrukken
Eén: dit incident is absoluut geen bewijs dat ‘Belgische bottelingen’ altijd sjoemel -of prutswerk zijn. Het heeft zelfs in se niets te maken met de bottelarij in kwestie, die gewoon in opdracht werkte en geen invloed uitoefende op de selectie of kwaliteitsborg van het basisproduct. Belgische bottelingen blijven dus veilig, maar zijn net zo afhankelijk van ‘wat men er in stopt’, als een originele ‘mise au domaine’. Daar komen dit soort accident de parcours trouwens ook geregeld voor, vooral op soms heel slecht geëquipeerde domeinen die zelfs niet eens over een eigen bottelinstallatie beschikken.
Twee: er is geen enkele moment in dit bottelproces sprake geweest van een gezondheidsrisico. Toegegeven, een wijn ontkurken die stinkt alsof men net in paarden -of hondenpoep is gewandeld, betekent een aanslag op onze goede smaak (reukzin), maar de gevolgen ervan situeren zich louter op het mentale vlak...
En drie: naar verluidt is dus heel deze (ex)stalmestlading reeds de Oxfam-rekken uitgevlogen en heeft nog geen enkele koper zich beklaagd over het fenomeen. Dat kan twee dingen betekenen. Ofwel heeft de Oxfam-aankoper dus gelijk en bleek de operatie ‘Geef Ze Lucht!' voldoende om de stank te verjagen. Ofwel zijn veel consumenten tot nu toe te weinig kritisch gebleken en mogen we pas nu de ‘poep-hysterie’ verwachten, waarbij honderden klanten plots rare bijgeurtje in hun cuvée ontdekken.
Lees verder op de site van De Tijd en ontdek hoe slechte wijn kan ontaarden in een gesprek over voor of tegen Oxfam zijn. De journalist van dienst proefde de wijn niet maar schreef er wel over.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
En weg is weer de link naar van der Auwera, dus: http://blogs.tijd.be/wijntijd/2011/09/to-stink-or-not-to-stink-the-sequel.html
Voor de liefhebber: Frank van der Auwera in To stink or not to stink, the sequel.
"...niet dat dit de grootste Chileense Cabernet is die de voorbije maanden op onze tafel verscheen, maar van paardenmest of 100-jarige stinkeieren inderdaad geen spoor. In ons glas ontdekten we een fris robijnrode, gul tranende wijn met een eenvoudige, maar amusante en zuivere geur van rode neusjes, kers en aalbes. Ook in de mond domineren rond en soepel klein rood fruit en besjes, met een geprononceerde zuurtegraad, lichte cacaotoets en wat uitdunnend naar de afdronk toe. Duidelijk een product van jonge Cabernet-stokken, maar we praten hier niet over een wijn met een Cru Bourgeois-prijskaartje. Een fles kortom die ik, op voorwaarde dat ze voldoende koel en jong geserveerd wordt, op restaurant niet zou weigeren. En elk exemplaar gaf identiek resultaat."
Weet iemand op Foodlog van precedenten als deze? Voor Oxfam zou dit best wel eens een erg dikke streep door de rekening kunnen betekenen.
Anderzijds is de Morgen precies de krant die de Wereldwinkel-campagneverhalen het meest uitvoerig belicht. Zit Oxfam hiermee nu gevangen in een dilemma?
Goeie vraag, Steven. Als we inderdaad eens wisten waarom deze journalist dit non-verhaal een artikel waard vond ... We hebben er het raden naar.
Griet, en wat bezielde dan De Morgen om dit verhaal te lanceren? Ongelukje, of was het meer?