1 min
foto: bulots (zeeslakken) grosquick1378
Kortgeleden bespraken we hier de toekomst van de smaak in de supermarkt, het door Will Jansen aangezwengelde debat over de smaakarmoede van het aanbod dat we in Nederland krijgen voorgeschoteld.
De conclusie van het eerste debat dat daarover plaatsvond was redelijk unaniem: omdat het volk geen smaakervaring heeft - er niet meer in is opgevoed - zouden betere producten te lang op het schap blijven liggen. Bedrijfseconomisch is dat onhaalbaar. Met andere woorden, het aanbod ontbreekt omdat er geen vraag is. En dus krijgen we voorgezet wat we verdienen. Helaas, in ons geval.
Aan die conclusie moest ik denken toen we afgelopen zaterdag in Bouzigues lunchten. Dat plaatsje aan het étang de Thau aan de Franse Zuidkust tussen Béziers en Montpellier staat bekend om zijn oesterkwekerijen. We zaten op een vlonder, met een lekker briesje en een schitterend uitzicht over de baai. Aan een lange tafel naast ons zaten oma haar dochter, haar zoon, hun echtgenoten en haar 2 kleinkinderen. De oudste een jaar of 8/9, de jongste 6/7. Tot onze verbazing vroeg de jongste enthousiast of er ook rauwe (!) mosselen waren, want dat zijn immers de lekkerste. Die waren er. Uiteraard.
Op tafel kwam een flinke boot met heel veel rauwe schaal- en schelpdieren. Met het grootste plezier peuterden de twee jongens de krabben, de bulots (zeeslakken), de amandes en clams (schelpen) en natuurlijk de gekookte grote garnalen open. Hun duidelijke conclusie: wat een topkwaliteit vis, en dat proef je natuurlijk vooral aan die heerlijke rauwe exemplaren!
OK, het waren jongens uit deze streek. Maar zouden een paar Zeeuwse kinderen zo met voedsel omgaan?
Overigens: ik verwachtte dit zelfs in Frankrijk al niet meer. Maar gelukkig, smaak heeft nog alle hoop.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het belangrijkste lijkt me dit: je hebt zo zoveel meer plezier van je eten - en dat is toch iets wat je iedere dag moet doen. Hoe meer je ergens van weet, hoe leuker het wordt.
Iedere school een moestuintje lijkt me ideaal. Laat het kinderen maar leren gewoon onder schooltijd. Ik denk dat daar het meeste effect van valt te verwachten. Niet om de ouders nog proberen om te turnen want die hebben het vaak veel te druk met beiden hun eigen carriere te maken.
Dat vind ik dus ook heel raar: iedereen eet toch wel tomaten (in welke vorm dan ook)? Wij hebben het geluk twee buurmannen met moestuinen te hebben, dus behalve snijbiet, radijs, bloemkolen en allerlei ander vrij bekend spul, kennen de kinderen ook gewoon rabarberplanten, kruisbessen, aalbessen etc. etc. Ze vinden het eigenlijk heel gewoon. Op vakanties ontdekken ze nog eerder dan ik de tijm- en salieplantjes in de tuin en langs de berm. En ook rucola wordt uitgebreid geplukt in de bermen in de bergen. Eigenlijk vind ik dat gewoon, maar dat is het dus blijkbaar niet.
Hoe zagen die tomaten er dan wel niet uit, dat een kind ze niet herkende? Dat is toch basic in ieder huishouden, een tomaat (neem ik aan...?) Of ben ik nu heel ouderwets? Het is werkelijk om ernstig van de schrikken. Dat je kruisbessen niet herkent, oké, maar tomaten....
Precies Mariëlla! Jouw kinderen vertellen dat toch ook weer door aan hun kinderen later. Daar ga ik tenminste vanuit. Door mijn pa's liefde voor zijn moestijn heb ik er ook altijd naar verlangd zelf eentje te bezitten. Ik ben in de gelukkige omstandigheden dat dit ook gaat gebeuren. Hulde voor jouw moestuintje!
Het kruisbesverhaal komt mij bekend voor. In de lunchpauze eet ik in de kantine altijd een drietal biologische tomaten, een collega's laatst aanwezige dochter van 11 jaar vroeg wat dat voor dingen waren. Ik had op dat moment gelukkig genoeg zelfbeheersing om niet verschrikkelijk kwaad te worden. Basisscholen schieten ook ernstig tekort in dit soort basiskennis blijkbaar.
Jacobus