imageGisteravond maakte Jacobus de Boer van Voeding & Gezondheid me erop attent: een prachtig artikel van Wouter Klootwijk over de Kleinste Soepfabriek in de Leeuwarder Courant. Die lezen we niet allemaal dus nemen we het ook hier over.


Een gevaarlijke aanval op Unox is het geen stukken na. Maar hondsbrutaal is het wel. Een nieuwe soepfabriek beginnen. En het zou zomaar kunnen dat de kleinste soepfabriek van Nederland het ooit zo ver brengt dat we de blikken soep van de grote soepkoker niet meer moeten. Omdat er echte soep te koop is zonder smaakpep. De soepfabriek die Kleinste Soepfabriek heet staat in het noorden van de provincie Groningen. Een eenmansbedrijf.

Michel Jansen ontwikkelt zijn soepen zelf, kookt ze en vult elke dag een paar honderd glazen potten. Met de smakelijkste soepen. Ongewone, maar ook oererwtensoep en dan eentje die zijn weerga niet kent. En hoewel hij zijn tomatensoep een bisque noemt is het doodgewoon de allerbeste fabriekstomatensoep die in Nederland te vinden is. Een soepfabriek is een keuken met grotere pannen dan thuis. Iedereen kan een soepfabriekje beginnen en dat zou een zegen kunnen zijn. Als iedereen het doet zoals Michel Jansen.
Hij gebruikt voornamelijk biologische producten, maar belangrijker is dat hij de bste smaken in huis haalt en telkens zoekt naar de beste bereiding. Veel producenten van biologische waren en natuurwinkeliers vinden het al voldoende als er Eko op staat. Maar het moet vooral lekkerder zijn, dan pas krijgt de burger lol in biologisch. Soepman Jansen heeft dat begrepen. Proef zijn kippenbouillon en je hoeft nooit meer op vakantie. Die smaak! “Een lange smaak”, zo noemt Jansen hem. Kom er maar eens om bij de grote soepkokers die in de prijzenoorlog de ene concessie na de andere doen omdat het goedkoper moet. Water, meel, slachtafval en smaakversterkers. Grootmoeder kwam in Groningen even om de hoek kijken.

Toen een paar weken geleden de Kleinste Soepfabriek open huis hield [waar meer dan duizend mensen op af kwamen] en gasten de soepen te proeven kregen, zeiden ze dat ze aan vroeger moesten denken. De goede smaak van de soep van oma. De eeuwige grootmoeder van reclametekstschrijvers. Als je kant en klaar gebraden gehaktballen in de supermarkt wilt verkopen moet je er opzetten dat ze naar geheim grootmoeders recept met blote handen ambachtelijk zijn gevormd en handgebraden. Maar mijn oma kon niet koken, dus kom me er niet mee aan. Het is ook niet waar dat de smaken vroeger beter waren, het zit ingewikkelder, je had als kind nog nooit iets anders geproefd, je eerste soep was meteen de lekkerste. Of je eerste traumatische culinaire ervaring.

Michel Jansen kookt en combineert heel veel beter dan alle opoes van Nederland samen, die tegenwoordig allemaal verslaafd zijn aan Maggi, Honig en Knorr. Het Groningse soepfabriekje is geen wilde ondoordachte onderneming, maar het resultaat van een gevecht van jaren en een mislukking. Het begon met een doodsimpele gedachte. Waarom, vroeg Jansen, werkzaam op het kantoor van een verzekeringsmaatschappij, zich af, waar zijn zoveel spullen uit de natuurwinkel niet lekker? Die gedachte liet hem niet meer los en hij ontwikkelde een onbespoten soepfilosofie. Eerst lekker, dan biologisch, en niet andersom.

Hij richtte een bedrijfje op dat soep in blik op de markt bracht. Hij liet ze naar zijn receptuur maken in een fabriek van slome bliksoepen. De fabrikant was bereid om af en toe de kokerij schoon te soppen voor de productie van een partijtje biologische bliksoepen van het merk Biostrada. Het waren verbluffend goede soepen Maar groot is het merk nooit geworden. Een paar enthousiaste natuurkruideniers wilden het graag verkopen maar de meeste bleven bij hun oude vertrouwde vieze en veel te dure ekosoepen. Biostrada ging ten onder. Maar Michel Jansen bleef overeind. Hij begon opnieuw. Kleinschaliger.

Maar nu gloort succes. Avontuurlijke winkeliers hebben zijn soepen op het schap. Verkoopadressen zijn te vinden op www.kleinstesoepfabriek.nl Het zijn voornamelijk natuurkruideniers. Maar wat een verrassing; een Groningse vestiging van de supermarktketen Jumbo verkoopt ze ook. Jansen heeft al afspraken gemaakt met een productiebedrijfje in Eindhoven, dat gaat helpen koken. Voor als Aldi opbelt.


Ik ga eens kijken hoe ik een paar blikken naar Utrecht kan krijgen. Dit soort initatieven én journalistiek verdient een prijs: biologisch is niet logisch, lekker wel!

Bron: Wouter Klootwijk, Leeuwarder Courant

Dit artikel afdrukken