image

Een paar weken geleden hadden we het over langdradig vlees. Allerlei Franse termen passeerden de revue. De bavette, de onglet, de hampe. Evenals de bijbehorende Nederlandse. De longhaas, de jodenhaas. De diamanthaas, een andere naam voor de jodenhaas, vergaten we voor het gemak maar.
Op de nodige websites blijken heel verschillende ideeën te bestaan over de precieze plek op de koe waar deze stukken met de draad meegesneden stukken runderspiervlees vandaan komen.

Sjek Floor was zo vriendelijk een Franse vriendin, dierenarts Charlotte Renard, te consulteren die keurig de boel op een rij wist te zetten in deze pdf.

Hopelijk is de verwarring nu over. Critici zijn welkom, want ik zou graag weten of we er - in ieder geval voor wat betreft de Franse namen - nu eindelijk eens een keer uit zijn.

Maar nu wat anders. Sjek vertelde het al: dit kostelijke vlees blieven we in Nederland niet en dus exporteren het naar een land waar ze er dol op zijn. De Fransen eten onze kostelijke longhazen op. Nou snap ik eindelijk waarom het daar inmiddels bijna gewoon is in supermarkten, terwijl moeder koe niet meer dan een kilo kan bieden. Hooguit zelfs.

Aan bavette zit er wat meer op. Zeg maar een kilo of 10. Nog altijd stukken lekkerder dan zo'n zuigbiefstuk die wel zacht is, maar niet zoveel smaak heeft. Aan hampe zit er zo'n 2 kilo aan. Al met al kan er dus een kilo of 13 per koe naar Frankrijk. Onze slagers doen het hier in het soepvlees of het - betere - gehakt. Dan levert het een euro of 7 op. In Frankrijk levert het € 25 op. Nogal een verschil. 18 kostbare euro's.

In Nederland worden jaarlijks zo'n 560.000 koeien geslacht. Doe dat maal die 13 kilo. Dat betekent dat we bijna 7,3 miljoen kilo kostelijke biefstukken van de allerbeste soort als ongewenst het land uitsturen. Zijn we gek geworden. Pak je rekenmachine en controleer of ik het goed zie: als we het vlees hier niet eten, gooien we zo'n € 130.000.000,-- aan kostbare meerprijs over onze Zuidgrens. Een stuk daarvan verdwijnt hier in de gehaktmolen en de soep. Honderddertig miljoen!

Sjek schreef me: "Ik sprak net een docent van het SVO in Rijswijk, die mij vertelde dat de rib eye zo'n tien jaar geleden vanuit de horeca naar de slagerij is gekomen. Dus ook de longhaas en de bavette zouden, die weg kunnen volgen. Op dit moment is de vraag vanuit de
consument nihil.
O ja, die docent heeft met de Kerst bij een vriend van hem in Rotterdam geholpen en daar is door toedoen van de restaurants van Herman den Bijker wel enige kennis van en vraag naar deze vleesonderdelen."


Ik stel voor dat we een actie beginnen: geen longhaas of bavette het land meer uit! Gelukkig zijn ze er in Rotterdam al mee begonnen. Vertel het door en vraag iedereen zijn slager gek te zeuren om longhaas en bavette!

Hier dat vlees.
Dit artikel afdrukken