image
foto: spierinkjes in bloem

We vielen met onze neus in de boter. Groothandel Sligro in Nieuwegein had dit weekend zowel kokkels als verse spiering in de aanbieding. Als je een pasje hebt: de komende twee dagen is het er opnieuw feest met 'vergeten vis'.

We namen ze alletwee en smulden ervan. Spiering - een klein visje van een centimer of 7-12 - is de makkelijkst klaar te maken vis die je je kunt voorstellen. Je maakt ze niet eens schoon. Als je ze vers koopt (ruik even aan de visjes: komkommer!), spoel je ze even af onder kraan. Daarna door de bloem met wat peper en zout. Onderwijl laat je de wok opwarmen met olie. Hier in huis doen we dat met druivenpitolie: niet duur en smakelijk. De visjes erin en bakken tot ze lekker hard zijn.
Meteen eten, desnoods al uit de pan. Het zijn de lekkerste frites die je je kunt voorstellen.
Je eet ze met huid en haar, ingewanden en al. Er blijft niets van over. Goed voor de vezels in je lijf.

Met de kokkels - een schelpdier, m'n favoriete voor wie het nog niet wist, ook al reist het van Zeeland en de Waddenzee naar het Franse Rungis en vandaar weer terug naar hier omdat Nederlanders ze nog steeds niet blieven - is dat anders. Van de 1151 gram die we kochten, bleven er 631 aan schelpen over. Eerlijk gezegd viel me dat mee. Maar toch, tegen de de 0 gram afval van de visjes is het heel wat anders.

Mijn vader zei het al toen hij in Bretagne die grote plateaux fruits de mer zag: "er gaat nog meer terug dan je krijgt opgediend."

Verzoek: hou 'ns een paar dagen bij hoeveel van het gewicht dat je koopt aan etenswaar dagelijks in je vuilnisbak verdwijnt. Meld het hier. Ook voor wat betreft het bedorven spul dat je teveel kocht en toch maar weggooit.

Ik vraag me trouwens af wat onze voorouders deden met al die schelpen. Alles naar de kippen is toch een beetje te gek.
Dit artikel afdrukken