2 min
Mensen gebruiken vier argumenten om hun vleesconsumptie te rechtvaardigen. Veldwerk zou een beetje aantonen wat in Nederland Roos Vonk in 2011 probeerde te bewijzen: vleeseters zijn minder sociaal.
Uit de beeldvorming komen verschillende goede redenen naar voren om minder of geen vlees meer te eten. Teveel rood vlees brengt gezondheidsrisico’s met zich mee. Vlees in het algemeen bezorgt dieren een weinig soortspecifiek leven, zorgt veelal voor de uitbuiting van laag betaalde arbeiders en creëert druk op het milieu. Ondertussen is het eten van vlees nog steeds gewoon, maar ontwikkelen mensen die dat dat wél doen argumenten om hun eetgewoonten te verdedigen.
Rationaliseren
Een groep onderzoekers onder leiding van Dr. Jared Piazza van de Lancaster University onderzocht de manieren waarop mensen het eten van vlees verdedigen, schrijft Science Daily.
Volgens de onderzoekers gaat het allemaal om de 4 N’s. We rationaliseren het eten van vlees, zeggen ze, want we geloven dat het ofwel Nice, Natuurlijk, Normaal of Noodzakelijk is om dat te doen.
De wetenschappers probeerden de argumenten te categoriseren die mensen gebruiken om hun vleesconsumptie te rechtvaardigen. De 4 categorieën bleken daarvoor een goede basis. Tussen de 80 en 90% van de mensen kon erin worden geplaatst. Vlees eten noemen we overwegend Natuurlijk (“Mensen zijn omnivoren” – "onze voorouders aten al vlees"), Noodzakelijk (“vlees voorziet in essentiële nutriënten”), Normaal (“zo ben ik opgevoed”- "de meeste mensen eten vlees") of gewoon Lekker (“Vlees is heerlijk”). Meer dan een derde van de legitimaties viel in de categorie “Noodzakelijk”.
Sociale ongelijkheid
In aanvullende studies constateerden de onderzoekers dat mensen die meer vlees consumeren, daarvoor rationalisaties gebruiken. Hoe meer ze daarin geloven, hoe minder ze het idee hebben dat dieren een eigen wil hebben en kunnen lijden. Daarnaast zouden deze mensen zich minder zorgen maken om het milieu en dierenwelzijn. Sociale ongelijkheid tolereren ze daarentegen bovengemiddeld.
'Vleeshufter'
De onderzoekers vinden het verontrustend dat vleesetende mensen doorgaans alles-of-niets zijn in hun rationalisaties. Volgens de auteurs kan dit er toe leiden “dat mensen de hoeveelheid bewijs die hun positie versterkt, overschatten”. Kennelijk vinden we de drang om vlees te eten onvoldoende legitimatie om dat te doen. We dwingen onszelf om de impact van vleesconsumptie te minimaliseren door ons gedrag te rationaliseren. Dat zou de vorming van reëel beleid om de vleesconsumptie te beperken, kunnen bemoeilijken. De onderzoekers wijzen erop dat de rechtvaardiging van slavernij en seksisme lijkt op de manier waarop notoire vleeseters bijvoorbeeld het eten van een hotdog rechtvaardigen.
Op de Deense radio doodde onlangs een presentator een konijn met een fietspomp tijdens een gesprek met een dierenwelzijnsactivist om te laten zien dat doden voor vlees heel normaal is. De man kreeg veel kritiek over zich heen.
Het eten van vlees lijkt vooral een beladen onderwerp omdat mensen het zich niet af willen laten nemen. Dat leidt tot spanningen tussen voor- en tegenstanders die met verve zoeken naar argumenten om hun primaire keuzen jegens elkaar te rechtvaardigen.
Fotocredits: ‘Lena vs. Turkey', Michael Newton
Dit artikel afdrukken
Rationaliseren
Een groep onderzoekers onder leiding van Dr. Jared Piazza van de Lancaster University onderzocht de manieren waarop mensen het eten van vlees verdedigen, schrijft Science Daily.
Volgens de onderzoekers gaat het allemaal om de 4 N’s. We rationaliseren het eten van vlees, zeggen ze, want we geloven dat het ofwel Nice, Natuurlijk, Normaal of Noodzakelijk is om dat te doen.
Ze wijzen erop dat de rechtvaardiging van slavernij en seksisme lijkt op de manier waarop notoire vleeseters bijvoorbeeld het eten van een hotdog rechtvaardigenAlles of niets
De wetenschappers probeerden de argumenten te categoriseren die mensen gebruiken om hun vleesconsumptie te rechtvaardigen. De 4 categorieën bleken daarvoor een goede basis. Tussen de 80 en 90% van de mensen kon erin worden geplaatst. Vlees eten noemen we overwegend Natuurlijk (“Mensen zijn omnivoren” – "onze voorouders aten al vlees"), Noodzakelijk (“vlees voorziet in essentiële nutriënten”), Normaal (“zo ben ik opgevoed”- "de meeste mensen eten vlees") of gewoon Lekker (“Vlees is heerlijk”). Meer dan een derde van de legitimaties viel in de categorie “Noodzakelijk”.
Sociale ongelijkheid
In aanvullende studies constateerden de onderzoekers dat mensen die meer vlees consumeren, daarvoor rationalisaties gebruiken. Hoe meer ze daarin geloven, hoe minder ze het idee hebben dat dieren een eigen wil hebben en kunnen lijden. Daarnaast zouden deze mensen zich minder zorgen maken om het milieu en dierenwelzijn. Sociale ongelijkheid tolereren ze daarentegen bovengemiddeld.
'Vleeshufter'
De onderzoekers vinden het verontrustend dat vleesetende mensen doorgaans alles-of-niets zijn in hun rationalisaties. Volgens de auteurs kan dit er toe leiden “dat mensen de hoeveelheid bewijs die hun positie versterkt, overschatten”. Kennelijk vinden we de drang om vlees te eten onvoldoende legitimatie om dat te doen. We dwingen onszelf om de impact van vleesconsumptie te minimaliseren door ons gedrag te rationaliseren. Dat zou de vorming van reëel beleid om de vleesconsumptie te beperken, kunnen bemoeilijken. De onderzoekers wijzen erop dat de rechtvaardiging van slavernij en seksisme lijkt op de manier waarop notoire vleeseters bijvoorbeeld het eten van een hotdog rechtvaardigen.
Bovenstaand onderzoek zou het woord 'vleeshufter' minder gemakkelijk uit het Nederlandse taalgebruik hebben laten verdwijnen, zoals gebeurde na de zogenaamde Stapel-affaireIn 2010 en 2011 noemde in Nederland de hoogleraar sociale psychologie Roos Vonk vleeseters bij herhaling 'hufters'. Aanvankelijk deed ze dat vanuit een theoretische argumentatie. Vervolgens gaf ze opdracht tot feitelijk onderzoek. Dat werd verzorgd door hoogleraar Diederik Stapel en zou op basis van veldwerk aantonen dat vleeseters minder en zelfs asociale wezens zijn. Het onderzoek bleek getrukeerd. Bovenstaand onderzoek zou het woord 'vleeshufter' minder gemakkelijk uit het Nederlandse taalgebruik hebben laten verdwijnen, zoals gebeurde na wat later bekend werd als de Stapel-affaire.
Op de Deense radio doodde onlangs een presentator een konijn met een fietspomp tijdens een gesprek met een dierenwelzijnsactivist om te laten zien dat doden voor vlees heel normaal is. De man kreeg veel kritiek over zich heen.
Het eten van vlees lijkt vooral een beladen onderwerp omdat mensen het zich niet af willen laten nemen. Dat leidt tot spanningen tussen voor- en tegenstanders die met verve zoeken naar argumenten om hun primaire keuzen jegens elkaar te rechtvaardigen.
Fotocredits: ‘Lena vs. Turkey', Michael Newton
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Zowel in deze draad als elders hadden we het op Foodlog net voor de zomer over 'de vleeshufter'. Het begrip van Roos Vonk. Gisteren verklaarde ze in De Gelderlander dat haar hypothese nog altijd staat en het de moeite waard zou zijn om onderzocht te worden.
Ze vindt het echt niet goed als ze dat in haar eentje zou doen; dat zou - lijkt ze te willen zeggen - teveel de indruk van een revanche wekken.
Vonk - kennelijk weinig geïnformeerd - heeft geluk: het is onderzoek is al voor haar gedaan, zonder dat ze er ook maar een greintje betrokkenheid bij had.
Vonk zou er trouwens goed aan doen het recente commentaar van Marc van der Donk (uitbater van een vegetarisch restaurant) ter harte te nemen: het woord hufter is nergens voor nodig, zoals die recente onderzoeken laten zien.
Heren! (Hendrik en Hans), niet te breed kijken, houd het smal, het slavenprobleem was ook erg smal, gewoon afschaffen die mensenhandel en tewerkstelling zonder loon, het heeft wel even geduurd natuurlijk, en de mensen die er hun geld mee verdienden waren het er helemaal niet mee eens, een WTO was er nog niet toen, maar het is er toch van gekomen!
Hendrik#
“Met dien verstande dat ik als centraal economisch thema meer aandacht heb voor overproductie met als gevolg onderbeloning en uitbuiting van alle ingezette productiemiddelen”
Dat ontbrak bij mij. Klopt.
Maar realiseer me dat wel.
Bangladesh, China. Containers slavenarbeid komen Rotterdam en Antwerpen binnen, waar ons overconsumeren op drijft. Nog wel.
Een volledig onderschat, maar aan de horizon opduikend probleem. De tijd dat daar de inlandse markten opbloeien en de lonen eindelijk moeten stijgen, veroorzaakt een enorme inflatie hier. Economische wetmatigheid.
We worden dan genekt voor het outsourcen van labour naar ontwikkelingslanden om onze overconsumptie te financieren.
Maar uiteindelijk wordt er een prijskaartje aan ons consumeren gehangen.
Daarom als de donder intelligent consuminderen om balans te creëren.
Dirk, die Foer is een ouwehoer, hij schopt namelijk tegen een dood paard, want de heer Pollemans haalt mij de woorden uit de mond: "De ecologische problemen van ‘food’, zijn onderdeel van een veel bredere problematiek die economisch (verspilling, overconsumptie) en demografisch (bevolkingsexplosie, ontwikkelingsniveau, logistieke verdeling) bepaald wordt, en in samenhang bekeken mag worden met alle andere sectoren die een identieke overconsumptie en verspilling laten zien." Met dien verstande dat ik als centraal economisch thema meer aandacht heb voor overproductie met als gevolg onderbeloning en uitbuiting van alle ingezette productiemiddelen. (ho wat klinkt dat lekker Marxistisch, van Pimmetje geleerd)
Jos 30#
Aanvullend, ook op je reactie:
De ecologische problemen van ‘food’, zijn onderdeel van een veel bredere problematiek die economisch (verspilling, overconsumptie) en demografisch (bevolkingsexplosie, ontwikkelingsniveau, logistieke verdeling) bepaald wordt, en in samenhang bekeken mag worden met alle andere sectoren die een identieke overconsumptie en verspilling laten zien.
Indien je het economisch model corrigeert naar een model dat minder verspilling en overconsumptie nastreeft, werkt dat voor alle sectoren, ook agro, positief voor het milieu.
Agro isoleren heeft daarom niet veel zin.
Aantasting van het milieu en de aanslag op grondstoffen vinden hun oorzaak primair in ons ongebreideld economisch ‘groei’-model. Secundair uit de sectoren die in dat model er de ruimte voor krijgen. Politiek-economische herijking is een must. De tijd zal het bewijzen.
Anders is het met de fysiologie van ‘food’, waar je kunt werken aan onderzoek, risico’s, innovatie en ontwikkeling (gentech), die ten dienste (als een toolbox) kunnen staan voor gezondheid, optimalisatie, gewasbescherming en natuurlijk ook het milieu. Dat ligt, denk ik, ook aan de bestaansbasis voor de WUR, de mondiale foodprocessors en de biochemische industrie.
Zo staat het paard voor de kar en niet er achter.
Het is een visie; schiet er gerust een gat in.
ps. Ik vind het hypocriet de consequenties van een economisch/ecologisch rationalisme niet onder ogen te willen zien. Want in dat rationalisme komen verhoogde efficiency, gewasveredeling, bestrijding en gentech wel degelijk om de hoek komen kijken.
De romantische restauratie van ‘biologisch’ en kleinschaligheid voorziet niet in een oplossing voor een mondiale aanpak. Heb daar ook nog nooit een model voor gezien. Hou me aanbevolen.