Een scherpe tekst van Michael Persson in De Volkskrant van dit weekend (Kennis, p. 5). Uitgangspunt is het boek Sustainable protein production and consumption: pigs or peas? (de weerslag van de zgn. Profetas-studie), dat o.m. gaat over de beste manier om eiwitten voor menselijke consumptie te produceren.

Eerst komen wat cijfers aan de orde:
- gemiddeld kost een kilo vlees 6 kilo planten (dus kunnen we beter planten eten, want dan kunnen 6 keer zoveel mensen hun buik mee vullen; de rest verdwijnt nl. als stront)
- een kilo van een groot beest als een koe kost aanzienlijk meer: 12 kilo
- een kilo van een klein dier als een kip doet het weer heel netjes: 3 kilo

Persson legt de bal klaar om een gat te schieten in de dwaze verbinding tussen milieu en dierwelzijnsethiek die lacto-vegetariër Marianne Thieme als basis voor haar strategie heeft gekozen. De PvdD-leider en milieufilmmaakster is een verklaard kaaseetster. Afgelopen week protesteerde ze met spandoeken uit haar Haagse burelen tegen het parlementair BBQ-en van dieren. Met haar film Meat the Truth wil ze ze aantonen dat ze gelijk heeft: vlees is slecht voor het milieu. Die boodschap moet blijven hangen. Niet die dat het schandalig is om koeien aan hun staart te verslepen, varkens en geitenbabies 1500 km door Europa te zeulen en schapen wekenlang in weer en wind op schepen naar het Midden-Oosten te transporteren naar mensen die hen vervolgens een heel angstige en lelijke dood bezorgen.

En wat blijkt?Milieuhoogleraar Lucas Reijnders liet onlangs zien dat een kilootje kaas maar liefst 5 kilo planten kost. Als Thieme als milieudame dus trouw is aan haar betoog doet ze de kaas aan de kant en kiest ze voor kip. Dat scheelt maar liefst 40% in onze voedselzekerheid. Het best gaat ze trouwens voor een ploffer, want die leeft maar 6 weken terwijl die biologische 12 lange weken stug dooreet maar niet meer vlees oplevert.

Daar zit ze dan met de gebakken peren. Had ze ook maar niet voor het milieu moeten kiezen om de dieren te redden. De beesten hebben nl. hun eigen rechten. Die hoeven niet te worden afgeleid uit milieu-argumenten. Die leiden nl. maar tot 1 punt: weg met mens en dier, want ze laten allemaal scheten en kosten meer kilo's dan ze opleveren.
Dierwelzijn gaat over dierwelzijn. Milieuargumenten hebben hun eigen logica. Punt.

Schoenmakers moeten bij hun leest blijven, anders gaat het mis. Zo blijkt maar weer.
Dit artikel afdrukken