Eén van de problemen is dat de gezondheidszorg niet in staat is deze epidemie te tackelen. Dat zegt Bruce Lee van het Global Obesity Prevention Center. “We kunnen de bekende boosdoeners de schuld geven, zoals super-sized frisdranken, ultrabewerkt voedsel en extra grote porties. Maar mijn werk heeft me laten inzien dat er een ander groot probleem is: ons gezondheidszorgssysteem weerhoudt ons ervan om obesitas om te keren”, zegt hij in Time.

“Iedereen maakt zich er zorgen om, maar er is te weinig gecoördineerde actie. We hebben geen duidelijk plan om de obesitasepidemie aan te pakken die alleen in de VS al tientallen miljoenen levens beïnvloedt”, beweert hij voorts.

Volgens Lee zit de oplossing in het hervormen van de Amerikaanse gezondheidszorg. Hij noemt drie punten waar het volgens hem fout gaat.

Te weinig vergoeding
Vanuit verzekeringsmaatschappijen is er te weinig geld voor artsen, klinieken en ziekenhuizen om te zich te focussen op de preventie en controle van obesitas. Huisartsen die de eerste en belangrijkste rol spelen in de preventie van obesitas, krijgen maar half zoveel betaald als een specialist, hebben een veel te hoge werkdruk en hebben niet genoeg tijd voor obesitaspreventie. Een eerder onderzoek laat zien dat in de helft van de patiëntencontacten met de huisarts het gewicht ter sprake komt en dat één op de drie gesprekken leidt tot een onderzoeks- en behandelplan.

Gebrek in de medische opleiding
De kennis en vaardigheden om obesitas aan te kunnen pakken is bij veel artsen onder de maat. Een onderzoek uit 2015 toonde aan dat een grote groep huisartsen, endocrinologen, cardiologen en bariatrische chirurgen nauwelijks op de hoogte was van de richtlijnen voor de behandeling van obesitas.

Dat komt omdat medische opleidingen (toekomstige) artsen niet genoeg leren over voeding, beweging, psychologie en bijvoorbeeld voedselmarketing. De opleidingen richten zich vooral op het genezen van ziektes, maar niet op het voorkomen ervan.

Infrastructuur en omgeving
De rol van artsen blijft beperkt als niet alle factoren tegelijk aandacht krijgen. Artsen kunnen individuele patiënten vertellen dat ze gezonder moeten eten en meer moeten bewegen, maar als de lokale winkels weinig groente en fruit verkopen en ze geen tijd of geld hebben om te sporten, verandert er niets. “De infrastructuur en de omgeving beïnvloeden de gezondheid, maar artsen en andere gezondheidsprofessionals spelen eigenlijk geen rol bij de beslissingen die hierover genomen worden. Zij zouden daar wel bij betrokken moeten zijn, om zo mee te denken over hoe de samenleving gezonder kan worden.”

“Obesitas kost honderden miljarden dollars en beïnvloedt honderden miljoenen levens. Het is een bedreiging voor individueel welzijn en het nationale welzijn", zegt Lee. Hij vindt daarom dat in iedere discussie over gezondheid obesitas de aandacht verdient. De strijd tegen obesitas lukt alleen "als preventie prioriteit krijgt in de gezondheidszorg” benadrukt Lee.

Ook in Nederland is er meer aandacht voor de preventie van obesitas. Dit was het onderwerp van het congres Arts & Voeding dat inmiddels geflankeerd wordt door de vereniging Arts en Voeding.
Dit artikel afdrukken