Als ze maar weten dat dichtbij niet per definitie minder CO2-uitstoot per kilo product betekent.

In tegenstelling tot in het Verenigd Koninkrijk zijn zaken als foodmiles en de carbon foodprint in Nederland nog nog niet echt een item. Maar het is een kwestie van tijd voor dat ook hier voedselkilometers en CO2-labels een rol zullen gaan spelen. Een signaal hiervoor is dat het Productschap Tuinbouw en het LEI een methode gaan ontwikkelen om de CO2-uitstoot van Nederlandse tuinbouwproducten te berekenen. Goed voor de lokale boeren en goed voor de retailers, denkt Arie van Doesburg, general manager van Jaguar The Fresh Company. Zo kan er weer een verhaal met emotie worden verkocht.
Tot voor kort kwam in Engeland 95% van het fruit en 50% van de groente van overzee. Maar de dreiging van terrorisme en de oorlog om olie hebben ervoor gezorgd dat consumenten voor veiligheid gaan, voor dingen die 'eigen' zijn. Eenderde van de Britse consumenten koopt wekelijks een lokaal product en tweederde koopt liever bij de boer zelf, op boerenmarkten of via een abonnementsysteem. Inmiddels is 48% van het versaanbod in de Britse supermarkten al lokaal product. Meer dan de helft van de consumenten is van plan minder geïmporteerde producten te kopen als op het etiket duidelijk is van hoe ver het komt.

Nederland
In tegenstelling tot de gemiddelde Brit is de Nederlandse consument echter zeer prijsbewust en veel minder chauvinistisch. Van Doesburg denkt dan ook dat de foodmiles niet zozeer door de consument maar door de politiek omarmd zullen gaan worden. Hij geeft inkopers dan ook het advies alvast de markt in kaartte brengen, het bewustzijn intern te verhogen en een local category manager aan te stellen. Want regionale producten zijn een kans: klanten vinden het fantastisch als de leverancier of slager kan vermelden bij welke boer de appel of biefstuk vandaan komt.


bron: VMT met dank aan foodholland
Dit artikel afdrukken