Het ontbijt voor dag 1 zou bestaan uit 'ful medames', ofwel het nationale Egyptische ontbijt (en-ieder-ander-moment-van-de-dag)-gerecht. De hiervoor benodigde gedroogde tuinbonen werden gescoord in Frankrijk, gewoon in de supermarkt bij de overige gedroogde peulvruchten (zoals groene flageolets, label rouge linzen uit de Puy en 'soissons geants', reuze witte bonen).
Voor het recept gebruikte ik de internetversie van een recept van Claudia Roden, dé midden-oosten kookboekenschrijfster expert. Hoe de mijne eruit zag, zie je op de foto.

Het vroeg om een strak plan: al anderhalve dag van tevoren beginnen met het weken van de gedroogde tuinbonen, en de avond voor het geplande ontbijt de bonen zacht koken (duurde behoorlijk lang, ik heb ze uiteindelijk zo'n 3 - 4 uur laten pruttelen). Daarna heb ik een paar lepels vol platgedrukt met wat vocht en het geheel laten indikken.
De volgende ochtend, voor het ontbijt dus, heb ik een deel weer opgewarmd, er zout, olijfolie en knoflook doorgeroerd, en de dikke prut geserveerd met een halfzacht gekookt ei, geroosterde pitabroodjes, peterselie, lente-ui, komkommer, honingtomaatjes, komijn, chilivlokken, en, ach ja waarom ook niet, tzaziki. Een lekker do-it-yourself knutselontbijt, waar we echt wel even zoet mee waren, en de rest van de week nog mee vooruitkunnen want er is nog wel veel 'ful' over.

Ook het ontbijt van dag 2 vereiste wat voorbereiding voor het gegeten kon worden: het bakken van kikkererwtenmeelpannenkoeken. Het kikkererwtenmeel was snel gevonden bij onze lokale Pers in de Utrechtse Twijnstraat, het recept wat minder gauw. Uiteindelijk heb ik een improvisatiebeslag gemaakt met 200 gr meel, 2 eieren, een flinke scheut olie, wat esdoornsiroop en verder halfom water en melk tot ik een beslag met een mij aansprekende consistentie had. Ik kon er 8 pannenkoekjes mee bakken in mijn niet zo grote pan, de laatste twee extra dik.
Voor het ontbijt verschenen de normale pannenkoekbeleggen op tafel: boter, poedersuiker, kweeperenjam, chocoladesaus, bessensaus en, omdat ie toch in huis was, de tzaziki weer. De pannenkoeken bleken wat droog van consistentie, maar dat viel eenvoudig op te lossen door ruimhartig met het beleg om te gaan. De smaak was prima, vooral de combi met boter en zoet was erg lekker maar ook de tzaziki bleek een voltreffer. Ze verdwenen als sneeuw voor de zon, al hadden we uiteindelijk wat moeite met de extra dikke, want we waren gewoon voldaan. En bleven dat de rest van de dag, tot het tijd was voor alweer onze laatste bonenmaaltijd in de estafette. Bijzonder voedzaam dus, dit soort pannenkoeken. Je zou er zomaar mee kunnen leren afvallen.

En toen moest het estafettestokje al weer doorgegeven worden aan kookschrijfster Karin Luyten - jammer, want het aanrecht staat nog steeds vol bonendingen, en dan zijn er nog niet eens verse snij-, tuin- of sperziebonen langsgekomen!
Succes met de laatste etappe, en iedereen bedankt voor de suggesties en recepten! Hier verschijnen ze in de toekomst veel regelmatiger op het bord.

kikkerwtenpannenkoeken


fotocredits: Cécile Janssen
Dit artikel afdrukken