Een business model voor ‘kwaliteitsgroei’

Een 'Franse' observatie, in het licht van de 'varkensvervoercase'. Misschien geeft deze vis een voorbeeld.

Dit is het etiketje van een gerookte zalmforel. Afkomstig van een kleine forellenkweker én -bereider. Makkelijk voor mij als ik in Frankrijk domicilieer, want het is de dichtsbijzijnde. Op een km of 6 afstand van thuis.
De forellen zijn er ook in een biologische variant. Dan hebben ze biovoer gegeten. Smaakverschil is er niet.

Deze kocht ik afgelopen zaterdagmorgen bij zo'n kleine supermarkt/épicerie (een wegkwijnend soort dat over minder dan 10 jaar ook hier is verdwenen), omdat ik even naar het Postkantoor ernaast moest. Ca. 1 kilometer voorbij de forellenkweker waar je ze ook 'aan huis' kunt kopen. 2 weken geleden kocht mijn vrouw ze ook. Bij een grote supermarkt. Dik 15 km verder, maar ze had dan ook veel meer nodig en wou niet rond blijven karren.

Ik had ze ook kunnen kopen bij de bakker, waar ik drie deuren verder naar binnenliep. Een blijvertje denk ik, want het is weer 'in' onder de buitenlanders: ga naar de bakker die nog zelf kneedt, rijst en bakt. Op zaterdag is inmiddels meer dan de helft van zijn productie 'gereserveerd'. Uiterst irritant, maar handig voor hem en zijn vrouw.

Je kunt de forel van Napoléon ook kopen bij een winkel die uitsluitend de rest- en kleine partijen van lokale producenten verkoopt (een aanrader want die heeft als een van de laatsten in de ontwikkelde wereld die nog rijp fruit verkoopt - voor lagere prijzen dan in de supermarkt!!). De vis is ook te koop bij een benzinepomp die tevens gekoelde spullen verkoopt. Eigenlijk allemaal aan of niet ver van dezelfde Route Nationale. En je vindt ze in de betere horeca in de omtrek. Daar zijn ze niet voor thuisgebruik te koop, maar de restaurants doen wel de marketing ervan door te vertellen waar ze vandaan komen. De Forel van Napoléon heeft hier in de buurt een prima reputatie. Ze kunnen er goed van leven. Alles wordt lokaal verkocht. Voor een goede prijs, zoals je kunt zien (aan de molen zelf betaal je hetzelfde bedrag). De forellenkwekers houden het al jaren vol en leven er zo te zien steeds beter van.

Het is uitstekende vis. Mooi stevig, 'sappig droog', geen water toegevoegd. Geen conserveringsmiddelen. Net wat zout en rook (licht). En nog een maand houdbaar ook.

Ik ken meer van dit soort voorbeelden in Frankrijk, hoewel dit een goed voorbeeld is van slimme marketing. Ga erop uit. Zorg dat het overal komt te liggen waar mensen het even mee kunnen pakken. Hou het beperkt en distribueerbaar vanuit eigen hand: gewoon in de buurt. Hou de kwaliteit hoog: dan haalt niemand het in zijn hoofd om je concurrentie aan te doen. Hou de prijs goed, maar ga niet over de top: dan blijven mensen het kopen.
Niets in de supermarkt kan eraan tippen. De beste gerookte zalm die je daar vindt, verbleekt erbij. Dat geldt ook voor de 'gewone' gerookte Napoléon forellen.
De verse zijn uitstekend, maar worden uitsluitend aan de kwekerij verkocht. Moeilijker om je mee te onderscheiden omdat er nu eenmaal nog iemand aan te pas moet komen voor het eindresultaat.

Zou dit ook in Nederland kunnen werken? In Nederland ken ik ook soortgelijke voorbeelden, maar net anders. In kaas ken ik zelfs voorbeelden waarbij de kaas in een speciaalzaak in de stad voor het driedubbele wordt verkocht in vergelijking tot de boerderij. Waar die precies ligt, wordt je eigenlijk niet geacht te weten. Ook niet dat er niettemin ook nog een groothandelskorting op de inkoop gold.

Zou het daarom vaak niet verder komen? Hoe geef je zoiets in Nederland dan wel vorm?

Mijn stelling: als je dit eerst brengt en het laat groeien, willen daarna de grote jongens ook weer naar kwaliteit.

Liggen de kleintjes er dan straks toch weer uit? Welnee, die kunnen daarna weer verder doorgroeien. Naar nog meer kwaliteit.