In Groot-Brittannië bestond de afvalberg van voedselverpakkingen in 2012 uit 4,2 miljoen ton. Alleen al aan bekertjes verdwenen er naar schatting 2,5 miljard stuks naar de stort.

Verpakkingen zijn onnodig. Kijk maar naar moeder natuur. Fruit komt met zijn eigen beschermende schilletje en noten hebben zelfs een schokbestendige verpakking.

WikiPearls
Reden te over voor verpakkingsexperts en voedingstechnologen om zulke no waste verpakkingen te ontwikkelingen. Dat kan verschillende vormen aannemen, schrijft The Guardian.

David Edwards (Harvard) ontwikkelde de WikiPearl – een zacht, houdbaar, waterafstotend en eetbaar membraam van natuurlijke voedseldeeltjes. De technologie wordt inmiddels toegepast om hapklare brokjes yoghurtijs te omhullen met een eetbaar kokos-, perzik- of aardbeischilletje. De Frozen Yogurt Pearls zijn bij een aantal Whole Foods winkels in de VS te koop.

Eetbaar, composteerbaar of wegspoelbaar
Dichter bij huis, maar nog iets verder van de schappen, zijn de verpakkingen van het Zweedse duo Tomorrow Machine. Zij ontwikkelden bijvoorbeeld een zakje dat zich tot een kom vormt als er water op gegoten wordt. Voor hun verpakkingen laten ze zich inspireren door natuurlijke verpakkingen zoals eierschalen en fruitschillen. Ze streven naar verpakkingen die je ofwel mee kunt opeten, of die je met de restjes van je bord in één keer door de gootsteen kunt spoelen.

Eetbare bekertjes en water'druppels'
Weer een andere verpakkingspionier is het New Yorkse Loliware dat eetbare bekertjes maakt op basis van agar, een vegetarisch alternatief voor gelatine. "Onze oplossing is het bekertje gewoon opeten, omdat ze leuk zijn en heerlijk smaken (bijvoorbeeld naar citrus), of gewoon composteren. Hoe dan ook draag je bij aan de oplossing, in plaats van aan het plastic probleem", zeggen Chelsea Briganti en Leigh Ann Tucker, de oprichters van Loliware.

Ook de Ooho is een eetbare verpakking voor vloeistoffen, in dit geval water. De Ooho is een membraam, gemaakt van algen, dat je open kunt prikken om vervolgens de inhoud op te drinken. Ook bij de Ooho kun je er voor kiezen de verpakking op te eten - al vindt niet iedereen dat lekker, met name het glibberige mondgevoel is wel een beetje 'anders' - of het membraam te composteren. De marketing en distributie verdienen eveneens nog wat aandacht, schrijft The Guardian.

Psychologische barrières
De verpakkingsindustrie ziet nog wel wat beren op de weg. Zo is er de psychologische barrière bij het publiek om een verpakking daadwerkelijk op te eten, hoe lekker die er ook uit ziet. Daarom zijn op dit moment zowel de WikiPearls als de Loliware-bekertjes gewoon in (milieuvriendelijke) verpakkingen te koop. Al ziet WikiPearls zijn bolletjes op termijn wel gewoon in een soort 'schepsnoep-achtige' zelfbediening in de winkel liggen. Voor mensen die zich zorgen maken over de hygiëne, heeft Eric Freedman van WikiPearls dan ook een simpel advies: "Ik zou [iedereen die zich zorgen maakt] beleefd vragen wat ze met hun appels en andere versproducten doen als ze thuis komen. Waarschijnlijk wassen ze ze. Dat kan ook gewoon met een WikiPearl".

Toch kan die hygiëne nog wel eens zwaarder wegen dan gedacht. Mensen zijn er immers niet (meer) aan gewend om 'los' voedsel te zien en te kopen. De voorzichtige pogingen om 'verpakkingsloze supermarkten' te introduceren maken dat wel duidelijk.

Hoe leuk of innovatief de eetbare verpakkingen ook zijn, uiteindelijk draait het om twee dingen. Ten eerste: verkoopt het, of niet. En ten tweede: komen al die afbreekbare verpakkingen wel op de juiste composthoop terecht? De toekomst van de eetbare - duurzame - verpakking is vooralsnog nog niet te overzien, besluit The Guardian.

Fotocredits: woodleywonderworks
Dit artikel afdrukken