Vroeger werd je topkok na jarenlang langs allerlei kleine en grote restaurants je weg omhoog gezwoegd te hebben. Eindelijk kon je dan je eigen restaurant openen, verdiende je een, of twee, of heel soms drie Michelinsterren, kon je een kookboek publiceren en als je geluk had kreeg je zelfs een televiesieprogramma.

Jamie Oliver doorbrak dat patroon. Hij werd gecast als enthousiaste tv-kok en vanuit zijn televisieoptredens ontwikkelde hij zich tot een begrip met inmiddels een hele kookboekenserie, kookgerei en andere afgeleiden. De media bleken een belangrijke rol te spelen in foodie-land. Restaurantsites kwamen op, culinaire glossies floreerden, receptensites en blogs bloeiden als nooit tevoren en het ene kooktelevisieprogramma wisselde het andere af. Er ontstond zelfs 'food porn', zo mooi gefotografeerd eten dat de tranen je ervan in de ogen schieten, om het maar niet te hebben over het water dat je in de mond loopt.

Vandaag zien jonge mensen met culinaire interesse hun kans schoon zich meteen in ieders oog en gehoor te nestelen. Ze hoeven niet meer als aardappelschiller te beginnen. Er is zoveel informatie beschikbaar en internet en social media bieden zoveel communicatiemiddelen, dat ze meteen als zichzelf aan de slag kunnen. The Guardian schrijft over de Young British Foodies en laat zien hoe ze dat doen. Ze zetten ze zich af tegen de verregaande verfijning en decadentie, gaan terug naar 'eerlijk', 'direct van de boer' en werken met aloude bewezen en soms vergeten technieken.
Om daarin te slagen hebben ze een forse portie ondernemerschap en alle mogelijke sociale (media-)vaardigheden nodig. Wat dat betreft is er natuurlijk niets nieuws onder de zon.
Dit artikel afdrukken